«Θυμίζουμε τα ξερά φύλλα που στροβιλίζει αδιάκοπα ο αέρας στην αυλή της πολιτικής» είπε ο Κώστας Σημίτης στην ομιλία του στην εκδήλωση για την επέτειο της 3ης Σεπτέμβρη. Ο πρώην πρωθυπουργός αναφέρθηκε στη μόνιμη διάθεση αποφυγής της πραγματικότητας. Μίλησε ουσιαστικά για μια κρίση στρατηγικής, η οποία μάλλον οφείλεται σε μια ανεξιχνίαστη ασθένεια που έχει πάρει τη μορφή επιδημίας, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρη τη Δύση. Την ασθένεια της αδυναμίας λήψης αποφάσεων.
«Δεν έχουμε ακόμα μια στρατηγική» παραδέχθηκε στις 28 Αυγούστου ο Μπαράκ Ομπάμα αναφερόμενος στην αντιμετώπιση του Ισλαμικού Κράτους. Η δήλωση αυτή έγινε έπειτα από μια τριετή αδυναμία επίλυσης της συριακής κρίσης. Πόσα χρόνια χρειάζεται ο αμερικανός πρόεδρος για να αναπτύξει «μια στρατηγική»; Πολλοί εκτιμούν ότι η (ανομολόγητη) στρατηγική του ίσως είναι η μετεξέλιξη των ΗΠΑ από παγκόσμιο αστυνόμο σε διεθνή τροχονόμο. Πάντως, οι ΗΠΑ «δεν έχουν στρατηγική» ούτε για το Αφγανιστάν ούτε για τις σχέσεις Κίνας και Ιαπωνίας ούτε για την Ουκρανία. Η επιβολή κυρώσεων στη Ρωσία δεν είναι «στρατηγική», αφού ισοδυναμεί με πρωτοφανές πλήγμα στην παγκοσμιοποίηση, η οποία ήταν (και παραμένει;) η κατ’ εξοχήν στρατηγική των ΗΠΑ.
Την ίδια ώρα, ουδείς «έχει στρατηγική» για τη διαχείριση των τεράστιων χρεών των δυτικών κρατών –οι οικονομίες των οποίων στέκονται όρθιες χάρη στα ξόρκια των κεντρικών τραπεζιτών. «Η ρύθμιση του χρέους θα αργήσει», προειδοποίησε ο κ. Σημίτης, γιατί «…η ευρωζώνη ακόμα δεν έχει διαμορφώσει μια άποψη αν θα επιδιωχθεί μια ειδική λύση για την Ελλάδα ή μια λύση εφαρμόσιμη και σε περιπτώσεις άλλων χωρών». Το συμπέρασμα είναι ότι απαιτείται αφύπνιση, συλλογικά αλλά και ατομικά. Ας πάψουμε να ζούμε ως παρατηρητές της ζωής μας. Η διακινδύνευση της λήψης αποφάσεων είναι προτιμότερη και ηθικά ανώτερη από το να «θυμίζουμε ξερά φύλλα που στροβιλίζει αδιάκοπα ο αέρας».
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
