Ομολογώ ότι δεν περίμενα ποτέ όταν έκλεινε η ΕΡΤ ότι μαζί της θα κλείσει και η ΔΗΜΑΡ.
Οχι τόσο επειδή ήταν αδιανόητη η αποχώρησή της από την κυβέρνηση, κάθε άλλο!
Αλλά επειδή για τη μεγάλη πλειονότητα του κόσμου ήταν αδιανόητος ο λόγος που την οδήγησε εκτός κυβέρνησης. Δεν μπορεί ένα σοβαρό κόμμα να αξιολογεί τα πολιτικά πράγματα με κριτήρια ΠΟΣΠΕΡΤ.
Η συνέχεια ήταν περίπου προδιαγεγραμμένη.
Επί έναν χρόνο η ΔΗΜΑΡ βρέθηκε μετέωρη μεταξύ ορθολογισμού κι ανορθολογισμού, μεταξύ Κεντροαριστεράς και ΣΥΡΙΖΑ, μεταξύ υπευθυνότητας και ανευθυνότητας, καταλήγοντας τελικά να μην επιλέγει τίποτα από όλα αυτά.
Οι ψηφοφόροι της το ξεπλήρωσαν ακριβά στις ευρωεκλογές.
Στην πολιτική όμως υπάρχει κάτι χειρότερο από την ήττα: η αδυναμία διαχείρισης της ήττας.
Εδώ και μερικές εβδομάδες, όσοι πήραν τη ΔΗΜΑΡ στον λαιμό τους προσπαθούν να εξωθήσουν εκτός ΔΗΜΑΡ εκείνους που τόσο καιρό τους προειδοποιούσαν πως με τις ακροβασίες τους οδηγούν το κόμμα στην καταστροφή.
Με άλλα λόγια, οι πυρομανείς κήρυξαν εσωκομματικό πόλεμο στους πυροσβέστες!
Και μέσα στη μετεκλογική απόγνωσή τους ανακυκλώνουν το ίδιο σχέδιο προσέγγισης της ΔΗΜΑΡ, όχι με την Κεντροαριστερά (στην οποία θέτουν εκ προοιμίου πονηρά κι ανυπέρβλητα εμπόδια…) αλλά με τον ΣΥΡΙΖΑ (τον οποίο ανακηρύσσουν συνομιλητή τους με το επιχείρημα ότι βγήκε… πρώτο κόμμα στις ευρωεκλογές!).
Οπως και στην περίπτωση της ΕΡΤ, η μεθόδευση αυτή δεν κρίνεται αυστηρά επειδή αποδυναμώνει την υγειονομική ζώνη γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ –όπως αρέσκονται να νομίζουν ορισμένοι στη ΔΗΜΑΡ…
Αλλά επειδή υποδηλώνει μια παντελή έλλειψη στρατηγικής κι έναν ακατάσχετο τακτικισμό.
Ακόμη και το τρομερό επιχείρημα Πανούση (και άλλων) περί «μομέντουμ του ΣΥΡΙΖΑ» παραπέμπει περισσότερο σε ανεμοδούρα παρά σε πολιτικό κόμμα.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι εκείνοι που θέλουν να κουβαλήσουν τη ΔΗΜΑΡ στον ΣΥΡΙΖΑ είναι οι ίδιοι που νόμιζαν τον Ιούνιο 2012 πως με αφορμή την ΕΡΤ θα μπορέσουν να φάνε τον Σαμαρά και να αλλάξουν Πρωθυπουργό.
Αποδείχθηκαν τελικά μαθητευόμενοι μάγοι.
Κι είναι ίσως κρίμα που η σοβαρότερη, τις τελευταίες δεκαετίες, πολιτική προσπάθεια της ανανεωτικής Αριστεράς βρέθηκε στα χέρια τους.
Διότι δυστυχώς στην πολιτική δεν αρκεί να διαλέγεις στόχους. Πρέπει να ξέρεις και σημάδι.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ