Την Πέμπτη 26 Ιουνίου ο γραμματέας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Βούτσης μίλησε στους Μπάμπη Παπαπαναγιώτου και Άρη Ραβανό για τη ΔΕΗ και τις συμμαχίες του ΣΥΡΙΖΑ.{{{ audio1 }}}
Για τη ΔΕΗ και την πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ κατά της ιδιωτικοποίησής της
«Είναι μια συγκεκριμένη, σε κοινωνικό και κινηματικό επίπεδο, εφαρμογή της ανάγκης να διαμορφωθεί ένα πλατύ κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο και ένας συνασπισμός που θα οδηγήσει πιο γρήγορα απ’ ό,τι η ίδια θέλει και νομίζει η κυβέρνηση έξω από τη λειτουργία της. Συνεχίζει το ξεπούλημα που έτσι ή αλλιώς ξεκίνησε με τον ΑΔΜΗΕ και μετά έρχονται οι αιγιαλοί και τα προαπαιτούμενα, πολύ μεγάλα ζητήματα που αφέθηκαν για τα Θερινά Τμήματα και γι’ αυτό αποφασίσαμε να μη μείνει η συζήτηση μέσα (στη Βουλή), αλλά να διαμορφωθεί και να πάρει δύναμη από τέτοια μέτωπα.
Μας ενδιαφέρουν και οι παρουσίες και οι απουσίες, αλλά κυρίως τι θα προκύψει μετά. Αν αυτή η υπόθεση θα κινητοποιήσει τον κόσμο και τους απλούς πολίτες, τους καταναλωτές, και ιδιαίτερα αυτούς που έχουν ιδιαίτερα συμφέροντα και ευαισθησίες για τον ενεργειακό γίγαντα. Αν υπάρξει μια πίεση, το ξανασκέπτονται όλοι. Και οι κυβερνώντες.
Και να μην ψηφιστεί και να μην εφαρμοστεί, ακόμη και αν ψηφιστεί, θέλουμε, περιμένοντας τις πολιτικές εξελίξεις. Το ίδιο είναι και για τον ΑΔΜΗΕ που ήδη ξεκίνησε η διαδικασία, αλλά εμείς αυτό θέλουμε: να καθυστερήσει, ώστε να προλάβουμε τις πολιτικές εξελίξεις.»
Για τις συμμαχίες του ΣΥΡΙΖΑ
«Πώς θα κυβερνήσουμε, θα το κρίνει ο λαός. Με το τι δύναμη θα μας δώσει και αν θα είμαστε πρώτο κόμμα. Το σίγουρο είναι πως είμαστε υποχρεωμένοι να μην επιστρέψουμε την εντολή που θα πάρουμε, εάν και εφόσον και είμαι σχεδόν σίγουρος ότι θα είμαστε πρώτο κόμμα μετά τις εθνικές εκλογές. Και να διαμορφώσουμε έτσι προγραμματικές δηλώσεις με βάση το πρόγραμμά μας και να ζητήσουμε στήριξη μέσα στη Βουλή ακόμη και αν δεν έχουμε αυτοδυναμία. Εκεί, (στις εκλογές) θα κριθούν τα πάντα. Το να εικοτολογούμε και να λέμε αν θα πάρουμε ή όχι τη στήριξη κάποιου ή το αν θα είναι και στη Βουλή τότε για να μας στηρίξει, είναι εντελώς σενάρια όχι μόνο εκτός των σημερινών δεδομένων, αλλά εκτός και της ευθύνης που έχουμε ως Αριστερά σε μια πρωτόγνωρη ιστορική διαδρομή.»
