Με κάθε κλιμάκωση της κρίσης στην Ουκρανία η Ευρώπη αναριγά στην πιθανότητα η Ρωσία να κλείσει τις στρόφιγγες του φυσικού αερίου προς το Κίεβο, με σοβαρές συνέπειες για τις ευρωπαϊκές χώρες. Περισσότερο ανησυχούν τα τέσσερα ευρωπαϊκά κράτη που στην κυριολεξία προμηθεύονται το σύνολο του φυσικού τους αερίου από τη Ρωσία – αλλά και 12 ακόμη κράτη που προμηθεύονται από τη Ρωσία το 50% του φυσικού τους αερίου. Οι Βρυξέλλες παρακολουθούν προβληματισμένες τις εξελίξεις καθώς η Μόσχα ανακοίνωσε ότι το ρωσικό αέριο θα ρέει πλέον προς την Ουκρανία μόνο εάν το Κίεβο έχει καταβάλει προπληρωμή, αλλά και ότι η Gazprom θα παραδίδει μεν αέριο για την Ευρώπη μέσω Ουκρανίας κανονικά, αλλά το Κίεβο θα είναι υπεύθυνο για τη μεταφορά του.
Πώς μπορεί λοιπόν η Ευρώπη να απεξαρτηθεί από το ρωσικό φυσικό αέριο; Για την Ουκρανία η πιο γρήγορη λύση θα ήταν να αγοράζει φυσικό αέριο από δυτικούς προμηθευτές και όχι από τη Ρωσία – αρκετοί αγωγοί έχουν υποστεί μετατροπές για να υποστηριχθεί η λεγόμενη «αντίστροφη ροή». Για παράδειγμα, ο γερμανικός ενεργειακός γίγαντας RWE πουλάει φυσικό αέριο στην Ουκρανία από αγωγούς μέσω της Πολωνίας και της Ουγγαρίας, ενώ σχετικά πρόσφατα η Σλοβακία συμφώνησε να συμμετέχει και αυτή. Ωστόσο, αυτό δεν φτάνει για να καλύψει τις ανάγκες της Ουκρανίας. Πέρα από αυτό, αρκετές χώρες θα βοηθηθούν αν ανοίξουν τις αγορές τους σε νέες μορφές φυσικού αερίου και κυρίως στο υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) που μεταφέρεται με πλοία.
Προς αυτή την κατεύθυνση κινείται η Λιθουανία που κατασκευάζει έναν σταθμό LNG στο λιμάνι της Κλαϊπέντα μέσω του οποίου θα μπορεί να παραλάβει αέριο από οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη. Ως μία από τις χώρες που εξαρτάται αποκλειστικά από το ρωσικό φυσικό αέριο, η Λιθουανία αναγκάστηκε από μία αλληλουχία αυξήσεων στις τιμές και πολιτικής αβεβαιότητας να αναζητήσει, το 2010, νέους δρόμους φυσικού αερίου. Τα γεγονότα στην Ουκρανία καθιστούν την ολοκλήρωση των εργασιών ακόμη πιο επιτακτική. Το ενδεχόμενο να στραφούν προς το LNG εξετάζουν η Πολωνία, η Εσθονία και η Ουκρανία. Ωστόσο, μετά την πυρηνική καταστροφή στην Φουκουσίμα το 2011 και το κλείσιμο των πυρηνικών σταθμών της Ιαπωνίας, οι τιμές του LNG, έχουν εκτοξευθεί στα ύψη.
Επομένως η μετάβαση από το ρωσικό φυσικό αέριο στο LNG, μπορεί να προσδίδει ένα αίσθημα μεγαλύτερης ασφάλειας αλλά αν ολοκληρωθεί, θα γίνει με υψηλό κόστος. Γι’ αυτό τα κράτη που προσβλέπουν σε αυτή την αλλαγή, ευελπιστούν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα βγάλουν στην αγορά το σχιστολιθικό αέριο τους σε μορφή LNG – αλλά όχι πριν τον επόμενο χρόνο, όταν θα ανοίξει ο σταθμός εξαγωγών στη Λουϊζιάνα. Μία πιο μακροπρόθεσμη λύση θα ήταν η Ευρώπη να αναπτύξει το δικό της σχιστολιθικό αέριο, ωστόσο, επειδή αρκετές ευρωπαϊκές χώρες κρίνουν ότι η επιβάρυνση στο περιβάλλον θα είναι μεγάλη, η πρόοδος σε αυτό τον τομέα είναι αργή.
