Ο «σεισμός» της νίκης του Εθνικού Μετώπου στη Γαλλία, όπως χαρακτήρισε την επικράτηση της Μαρίν Λεπέν ο πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς, συμβολίζει πέραν πάσης αμφιβολίας το πρόβλημα δημοκρατίας και λειτουργίας της Ενωμένης Ευρώπης. Η γαλλική Ακροδεξιά κερδίζει 25 έδρες στη νέα Ευρωβουλή και θεωρητικά θα αποτελέσει τον πυρήνα γύρω από τον οποίο θα επιδιωχθεί να δημιουργηθεί μία νέα πολιτική ομάδα ευρωσκεπτικιστικών, αντιευρωπαϊκών, λαϊκιστικών, ακόμη και φασιστικών δυνάμεων.
Η Μαρίν Λεπέν δεν είναι η μόνη νικήτρια φυσικά. Στην Αυστρία, το λαϊκιστικό FPO, καταλαμβάνει την τρίτη θέση με περίπου 20%. Η Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) κινείται σε ποσοστά περί το 6,5%, ενώ στην ακραία ευρωσκεπτικιστική Βρετανία, το Ukip του Νάιτζελ Φάρατζ κινείται περί το 30%. Ο μόνος που πρέπει να θεωρεί εαυτόν χαμένο είναι ο Χέερτ Βίλντερς στην Ολλανδία, με το ποσοστό του να κυμαίνεται περί το 13%. Ωστόσο, όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι η συνεννόηση μεταξύ αυτών των κομμάτων είναι εύκολη ή δεδομένη. Οι προσωπικές στρατηγικές είναι εμφανείς και οι διαφορές δεν είναι αμελητέες.
Οι ευρύτερες ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις μπορεί να μην καταφέρουν να συνεννοηθούν, αλλά υπάρχει ένα στοιχείο που ίσως μπορεί να τις ενισχύσει περαιτέρω. Και αυτό δεν είναι άλλο από την «υπόγεια» διαπραγμάτευση που αναμένεται να ξεκινήσει (κατά ορισμένους, έχει ήδη αρχίσει), στο παρασκήνιο, για την κατανομή των αξιωμάτων στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) μετά τις ευρωεκλογές.
Αν αληθεύουν όσα ακούγονται για αλισβερίσι, ώστε ο Ζαν –Κλοντ Γιούνκερ να καταλάβει τελικά τη θέση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και ο Μάρτιν Σουλτς τη θέση του προέδρου της Κομισιόν, μπορούν μόνο να ενισχύσουν τις ευρωσκεπτικιστικές –αντιευρωπαϊκές δυνάμεις. Ωστόσο, το αλισβερίσι αυτό θα είναι μακρύ και δύσκολο, καθώς στο «πολιτικό μίξερ» πρέπει να προστεθούν άλλα δύο αξιώματα: αυτό του ύπατου εκπρόσωπου εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφαλείας, καθώς και του προέδρου του Eurogroup (που λήγει το 2015).
Η πρώτη ουσιαστική συζήτηση θα γίνει την Τρίτη 27 Μαϊου στο άτυπο δείπνο των αρχηγών καρτών και κυβερνήσεων που έχει συγκαλέσει στις Βρυξέλλες ο νυν πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν βαν Ρομπάι. Δεν αποκλείεται όμως να έχει προηγηθεί ένα άλλο ραντεβού –πολύ πιο ενδιαφέρον: αυτό μεταξύ της γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ και του αντικαγκελαρίου Ζίγκμαρ Γκάμπριελ των Σοσιαλδημοκρατών (στέλεχος των οποίων είναι ο Σουλτς) στο Βερολίνο. Η συμφωνία των ηγετών του γερμανικού «μεγάλου συνασπισμού» μπορεί να αποδειχθεί πολύ κρίσιμη –με δεδομένη την άποψη που παλαιότερα είχε εκφράσει η καγκελάριος εναντίον του αυτοματισμού στην επιλογή των επικεφαλής των κοινοτικών θεσμών.
Τα ευρωπαϊκά κόμματα, τόσο το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ) όσο και οι Σοσιαλιστές, θεωρούν ότι οι υποψήφιοί της πρέπει να προτιμηθούν για την προεδρία της Κομισιόν. Τυπικά, ο Γιούνκερ θα πρέπει να είναι ο αρχικός υποψήφιος για την προεδρία της Κομισιόν, κρίνοντας από την αρχική κατανομή εδρών που φέρνουν το ΕΛΚ πρώτο.
Οι ευρωπαίοι ηγέτες όμως θεωρούν ότι αυτό που πραγματικά μετράει είναι ότι οι ίδιοι είναι οι εκλεγμένοι ηγέτες. Αν μάλιστα η διαφορά μεταξύ ΕΛΚ και Σοσιαλιστών είναι μικρή, τότε δεν αποκλείεται να επικρατήσουν απόψεις πως ίσως χρειάζεται μία Τρίτη, συμβιβαστική, λύση. Επιπλέον, μπορεί η Συνθήκη της Λισαβόνας να αναφέρει ότι για την εκλογή του προέδρου της Κομισιόν πρέπει να ληφθεί υπόψη το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, τονίζει όμως παράλληλα ότι πρέπει να υπάρχει ενισχυμένη πλειοψηφία μεταξύ των κρατών –μελών στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο επί του προσώπου που θα προταθεί.
Από εδώ και πέρα, υπάρχουν συγκεκριμένες ημερομηνίες –ορόσημα. Μέχρι τις 24 Ιουνίου θα πρέπει να συσταθούν σε σώμα οι πολιτικές ομάδες. Μόνο τότε θα μπορέσει να ξεκινήσει η ουσιαστική συζήτηση για πιθανές συμμαχίες. Τρεις ημέρες αργότερα, στις 27 Ιουνίου, θα διεξαχθεί η Σύνοδος Κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και η συζήτηση θα… ανάψει πριν, την πρώτη εβδομάδα του Ιουλίου, συνεδριάσει για πρώτη φορά η Ολομέλεια του νέου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ορισμένοι πιστεύουν ότι ο νέος πρόεδρος της Κομισιόν θα μπορούσε να εκλεγεί εντός του Ιουλίου –αν και αυτό μοιάζει δύσκολο. Ωστόσο, αν οι διαβουλεύσεις διεξαχθούν με τον κλασικό, παραδοσιακό τρόπο αποφάσεων πίσω από κλειστές πόρτες, οι μόνοι που θα επωφεληθούν είναι οι ευρωσκεπτικιστές.
