Πληθωρισμός και προχειρότητα

Μπαράζ ανακοινώσεων λογοτεχνικών βραβείων είχαμε την εβδομάδα που πέρασε. Αφενός το υπουργείο Πολιτισμού δημοσίευσε τις βραχείες λίστες για τα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνικής Μετάφρασης και τα Κρατικά Βραβεία Παιδικού Βιβλίου με διαφορά ενός μήνα από την ανακοίνωση των καταλόγων για τα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας. Γιατί δεν συντονίζονται οι επιτροπές των Κρατικών Βραβείων σε μια κοινή ανακοίνωση για όλες τις κατηγορίες βραβείων; Αφετέρου, τα καταστήματα Public ανακοίνωσαν τη θέσπιση δικών τους βραβείων, επαναφέροντας τρόπον τινά το Βραβείο Αναγνωστών του ΕΚΕΒΙ διευρυμένο: το βραβείο δεν θα αφορά μόνο το μυθιστόρημα αλλά και την ποίηση, το δοκίμιο-βιογραφία, την παιδική λογοτεχνία, την εφηβική λογοτεχνία, τη μαγειρική –γιατί όχι και το ταξιδιωτικό βιβλίο, τα βιβλία πρακτικής ζωής κ.ά. –και μια απροσδιορίστου είδους κατηγορία βιβλίων που επιγράφεται «Μεγάλες συγκινήσεις, ή αλλιώς το βιβλίο που σε έκανε να κλάψεις ή να γελάσεις μέχρι δακρύων».

Στην κατηγορία αυτή βρίσκουμε το μυθιστόρημα «Αγρια Δύση» του Μιχάλη Μοδινού και το «Αγαπητέ Στρατή…», την έκδοση της αλληλογραφίας του Στρατή Μυριβήλη από τη Νίκη Λυκούργου. Τα ίδια βιβλία απαντούν επίσης στην κατηγορία «Μυθιστόρημα», το πρώτο, και στην κατηγορία «Δοκίμιο», το δεύτερο. Σε ποια κατηγορία τελικά είναι υποψήφιοι οι παραπάνω τίτλοι; Κάπου μεταξύ του πληθωρισμού των βραβείων και της προχειρότητας των διοργανώσεων χάνεται το νόημα των βραβεύσεων.