Θέση στο θέατρο με… ονοματεπώνυμο

Το γεγονός ότι σε περιόδους κρίσης οι πολιτιστικοί οργανισμοί αποτελούν ένα από τα πρώτα «θύματά» της είναι βεβαίως γνωστό και η τάση αγγίζει όλον τον κόσμο, με μικρές ίσως εξαιρέσεις. Στο πλαίσιο αυτό, από τη Νέα Υόρκη ως το Τόκιο και από το Παρίσι ως το Βερολίνο οι άλλοτε κραταιοί οικονομικά οργανισμοί αυξάνουν τις προσπάθειές τους να εξασφαλίσουν ιδιωτικούς πόρους προσφέροντας, σε ανταπόδοση, δελεαστικά ανταλλάγματα σε όσους ανταποκριθούν.

Προνομιακές θέσεις, μεγάλες εκπτώσεις στα εισιτήρια, αποστολή προγραμμάτων στο σπίτι, εκλεκτές γεύσεις –με το αντίστοιχο υψηλού επιπέδου σέρβις –στο φουαγέ, επισκέψεις στα καμαρίνια των πρωταγωνιστών ή ακόμη και το σπάνιο προνόμιο της συμμετοχής στη γενική δοκιμή ούτως ώστε να δει κανείς μια πολυαναμενόμενη παραγωγή «από τα μέσα» είναι μερικά μόνο από τα ανταλλάγματα που παρέχονται σε όσους αποφασίσουν μια μικρή ή μεγάλη προσφορά… Το αίτημα για υποστήριξη έχει πλέον εξελιχθεί σε σημείο-κλειδί στις ιστοσελίδες των θεάτρων –και όχι μόνο -, με το καθένα από αυτά να προσπαθεί να ξεχωρίσει σε επίπεδο πρωτοτυπίας αλλά και φαντασίας…

Σε μια τάση η οποία τα τελευταία χρόνια έχει επιστρέψει δριμύτερη λαμβάνοντας διαστάσεις μόδας αναφέρεται ιδιαίτερα το ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων ANSA. Ο λόγος για την «επώνυμη πολυθρόνα»: τη συνήθεια των οικονομικών ευεργετών, δηλαδή, να προσφέρουν χρήματα και σε αντάλλαγμα μία από τις θέσεις στην πλατεία ή στο θεωρείο –εξαρτάται από το προσφερόμενο ποσό –να φέρει για πολλά χρόνια το όνομά τους…«Ακριβώς όπως συνηθιζόταν στην Εκκλησία ή στη Συναγωγή, όπου οι οικογένειες με τη μεγαλύτερη ισχύ προσέφεραν πάγκους ή πιο ρομαντικά, όπως τα ανακατασκευασμένα παγκάκια στο Central Park» γράφει συγκεκριμένα η Ντανιέλα Τζαμούζο.

Το Εθνικό Θέατρο του Λονδίνου αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: με προσφορά από 100 ως 5.000 στερλίνες μπορεί κανείς να προσθέσει το όνομά του ή το όνομα ενός αγαπημένου του προσώπου για 15 χρόνια στον ειδικό τοίχο με τους ευεργέτες, στις πολυθρόνες ή ακόμη και στις πέτρες της επίστρωσης του δαπέδου.

Στη βρετανική πρωτεύουσα και πάλι η οικονομική στήριξη του σαιξπηρικού θεάτρου Globe προσφέρει την ευκαιρία να δει κανείς το όνομά του χαραγμένο στον τοίχο δίπλα σε αυτά μεγάλων ερμηνευτών όπως η Βανέσα Ρεντγκρέιβ. Την ίδια στιγμή το Εθνικό Θέατρο της Ουάσιγκτον καλεί όλους όσοι συμβάλλουν οικονομικά να χαρίσουν το όνομα ενός καθίσματος σε κάποιο πρόσωπο ξεχωριστό: για παράδειγμα, σε κάποιον δάσκαλο ο οποίος βοήθησε τον νυν ευεργέτη να ανακαλύψει τη μαγεία της σκηνής. Το αντίτιμο της ξεχωριστής αυτής τιμής ορίζεται στα 300 δολάρια για μια «επώνυμη» θέση στον εξώστη και φτάνει ως τα 1.500 για την αντίστοιχη διάκριση στην πλατεία…

Στη γειτονική Ιταλία ένα από τα πρώτα θέατρα που υιοθέτησαν τη μόδα της «επώνυμης πολυθρόνας» ήταν το Eliseo της Ρώμης, το οποίο λάνσαρε εκ νέου μια πρωτοβουλία της Ροζέλα Φαλκ την εποχή που η τελευταία κατείχε τη θέση της καλλιτεχνικής διευθύντριας. Με την καταβολή του ποσού των 370 ευρώ η θέση παραμένει «κρατημένη» και, παρ’ όλο που θα χρησιμοποιηθεί από διαφορετικά, άγνωστα μεταξύ τους άτομα, το όνομα του ευεργέτη θα γίνει γνωστό σε οποιονδήποτε καθήσει. Αξίζει να σημειωθεί ότι από τις 700 διαθέσιμες θέσεις γύρω στις 80 φέρουν ήδη τα ονόματα καλλιτεχνών οι οποίοι συνέδεσαν την καριέρα τους με το συγκεκριμένο θέατρο, όπως π.χ. η Σιλβάνα Παμπανίνι και ο Ούγκο Τονιάτσι.

Σε ό,τι αφορά το λυρικό θέατρο, τέλος, η πρώτη σκηνή στη γείτονα που υιοθέτησε τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία είναι το Carlo Felice της Γένοβας, όπου μπορεί κανείς να εξασφαλίσει για πέντε χρόνια τη θέση «του» με δωρεές που κυμαίνονται σε διαφορετικά κόστη…

Δημοσιεύτηκε στο Helios Plus στις 11 Φεβρουαρίου 2014