Βουδαπέστη: Το πρώτο βιολί

Ο Φέρι και ο Λάτσης τζαμάρουν το «Sultans of swing» των Dire Straits και οι θαμώνες στην παμπ «For Sale» σιγοψιθυρίζουν και λικνίζονται στον ρυθμό του τραγουδιού. Τελευταία μου νύχτα στη Βουδαπέστη και μαζί με τη Βιόλα και την Ερικα περνάμε τέλεια! Το μαγαζί άνετο για όλες τις ηλικίες και κυρίως για τους 40+ όπου ανήκουμε: από τους μουσικούς ως τις αντροπαρέες που μας φλερτάρουν.

{{{ map }}}
Είναι η τέταρτη φορά που βρίσκομαι σε αυτή την πόλη, όμως έχουν περάσει κοντά είκοσι χρόνια από την τελευταία επίσκεψη. «Αλήθεια, πώς ήταν τότε;» με ρωτά η νεαρή Τσίλα, η οποία έχει αναλάβει την περιήγησή μου μαζί με την Ελληνίδα Βιόλα. «Αυτά που θυμάμαι – πέρα από το καταπληκτικό σερβίτσιο που είχα αγοράσει για την προικούλα μου(!) – είναι η παράσταση «Απαγωγή απ’ το σεράι» του Μότσαρτ στην Οπερα, το κατάστημα της δισκογραφικής εταιρείας Ηungaroton τότε στη Βάτσι Ούτσα, που δεν ήταν πεζόδρομος όπως σήμερα, τα ρομαντικά δείπνα με τσιγγάνικα βιολιά με τον αγαπημένο μου. Θυμάμαι ακόμη μιαν άλλη επίσκεψη με τη μαμά μου και τη φίλη μου τη Μαρίνα: παγωτά και ποδήλατα με τη φίλη μου στο νησάκι Μαργαρίτα, ατέλειωτα πάμφθηνα ψώνια με τη μαμά μου στα καταστήματα».

«Πώς ήταν η Ουγγαρία με την οικονομική κρίση;» ρωτάω τη Βιόλα. «Η αλήθεια είναι ότι ταλαιπωρηθήκαμε αρκετά» μου απαντά. «Σήμερα όμως μπορούμε να πούμε ότι έχουμε ξεπεράσει τα δύσκολα και τα πράγματα άρχισαν να βελτιώνονται».

Τα παιδιά στο Μουσείο Καλών Τεχνών ζωγραφίζουν σχέδια από αρχαιοελληνικούς αμφορείς. Σε λίγο κάθονται σε μαξιλάρες και η δασκάλα ξεκινά το μάθημα. «Κάνετε μάθημα αρχαίας ελληνικής τέχνης;» λέω. «Μάλιστα» απαντούν όλοι μαζί. «Ξέρετε, είμαι Ελληνίδα και τώρα αισθάνομαι υπερήφανη. Μπορώ να σας βγάλω φωτογραφία;». Τα παιδιά ποζάρουν χαρούμενα δείχνοντας τα τετράδιά τους με τα σχέδια…

Η κρεμαστή γέφυρα των αλυσίδων με τα λιοντάρια
Η παλαιότερη γέφυρα της πόλης που ενώνει τη συνοικία της Βούδας με την Πέστη χτίστηκε χάρη στον κόμη Σέτσενι που ανέθεσε στους Κλαρκ και Κλαρκ – αρχιτέκτονα και μηχανικό – την κατασκευή της. Η γέφυρα, που ολοκληρώθηκε το 1849, υπέστη καταστροφές στη διάρκεια του πολέμου και ξαναχτίστηκε το 1949 στην εκατοστή της επέτειο. Με φύλακες δύο τεράστια λιοντάρια χωρίς γλώσσες, φιλοτεχνημένα από τον Γιάνος Μάρτσακλο, ο οποίος απογοητευμένος από την παράλειψη έπεσε στο ποτάμι.

Φέρενκ Λιστ και Μπέλα Μπάρτοκ
Ο γοητευτικός ούγγρος πιανίστας και συνθέτης με τα υπέροχα μακριά δάκτυλα, με άνοιγμα τέτοιο που έφτανε 12 νότες του πιάνου – δάσκαλός του υπήρξε ο Τσέρνι, του οποίου τις ασκήσεις τεχνικής μελετάμε ως σήμερα –, ήταν εκλεκτός κάτοικος της συνοικίας της Πέστης. Το 1831, ύστερα από ένα κοντσέρτο του Παγκανίνι στην Οπερα του Παρισιού, ο Λιστ εντυπωσιάστηκε τόσο ώστε να μελετήσει για επτά χρόνια πώς η τεχνική του βιολιού μπορεί να μεταφερθεί στο πιάνο.

Ετσι προέκυψαν οι Εtudes Ρaganini, που θεωρούνται από τα δυσκολότερα έργα για πιάνο, με πρώτο ερμηνευτή τον ίδιο. Βαθιά ευσεβής, έδωσε και αρκετά φιλανθρωπικά κοντσέρτα. Η «Ωδή στον Φέρενκ Λιστ» από τον μεγάλο ποιητή Μιχάλι Βερεσμάρτι ενέπνευσε τον συνθέτη και δημιουργό είδους της προγραμματικής μουσικής, του συμφωνικού ποιήματος Ουγγαρία.

Μαθητής του Λιστ υπήρξε ο Ιστβάν Τομάν, μετέπειτα δάσκαλος του Μπέλα Μπάρτοκ, ενός από τους σημαντικότερους συνθέτες του 20ού αιώνα, που χρησιμοποίησε το λαϊκό μοτίβο στη σύγχρονη μουσική επηρεασμένος από τις μουσικολογικές μελέτες που πραγματοποίησε σε όλη την Ουγγαρία, καταγράφοντας χιλιάδες λαϊκές μελωδίες μαζί με τον μουσουργό Ζόλταν Κοντάλι. Εφέτος η πόλη γιορτάζει τα 200 χρόνια από τη γέννηση του Λιστ και του αφιέρωσε το Φεστιβάλ της Ανοιξης που βρίσκεται σε εξέλιξη. Για πληροφορίες και πρόγραμμα εκδηλώσεων: www.btf.hu.

Στην πλατεία Ηρώων και στα μουσεία της
Από μακριά ξεχωρίζει η ύψους 36 μέτρων κολόνα με το μπρούντζινο άγαλμα του αρχαγγέλου Γαβριήλ να κρατάει στα χέρια του την ιερή ουγγρική κορόνα και τον διπλό αποστολικό σταυρό στην πλατεία Ηρώων, στο τέλος της οδού Οντρασι.

Αριστερά και δεξιά βρίσκονται δύο ημικυκλικά περιστύλια, με αγάλματα ηρώων της ουγγρικής ιστορίας, ενώ μπροστά από την κολόνα βρίσκεται το μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη. Στα δεξιά της πλατείας, το κτίριο της Πινακοθήκης φιλοξενεί περιοδικές εκθέσεις, ενώ απέναντι βρίσκεται το Μουσείο Καλών Τεχνών.

Η συλλογή Εστερχάζι που προσφέρθηκε στα 1870 απετέλεσε τη βάση για τη δημιουργία του μουσείου. Στην πλατεία Ηρώων το νεοκλασικό κτίριο του 1906 σήμερα διαθέτει περισσότερα από 100.000 έργα, αρχαιότητες από την Αρχαία Ελλάδα, την Αίγυπτο και την Ιταλία. Περίφημα τα έργα της ιταλικής σχολής των 13ου-18ου αιώνα, η ισπανική συλλογή που περιλαμβάνει επτά έργα του Ελ Γκρέκο, καθώς και τα αριστουργήματα της γαλλικής σχολής.

Στο υπόγειο του μουσείου θα φιλοξενείται η έκθεση του διάσημου ούγγρου φωτογράφου Λουσιέν Ερβέ, ως τις 30 Απριλίου.

Η Οπερα και η λεωφόρος Οντρασι
Το Θέατρο της Οπερας άνοιξε για πρώτη φορά το 1884. Εργο του ούγγρου αρχιτέκτονα Μίκλος Υμπλ σε νεοκλασικιστικό-νεοαναγεννησιακό στυλ, έχει φιλοξενήσει τα μεγαλύτερα ονόματα του λυρικού στερεώματος, ενώ την ορχήστρα έχουν διευθύνει διάσημα ονόματα, όπως ο γερμανός συνθέτης Γκούσταβ Μάλερ και ο μαέστρος Οτο Κλέμπερερ.

Η μήκους 2,5 χιλιομέτρων λεωφόρος Οντρασι με τα ακριβά καταστήματα και τα στυλάτα καφέ, στην οποία βρίσκεται, είναι ένα ζωντανό μουσείο αρχιτεκτονικής του 19ου αιώνα με κτίρια εκλεκτιστικού στυλ και εμπνευσμένη από τα γαλλικά μπουλβάρ. Πήρε το όνομα του πρώην πρωθυπουργού που μετέτρεψε τη Βουδαπέστη σε πραγματική μητρόπολη.

Λίγο παραπάνω από την Οπερα η οδός των θεάτρων, με πρώτο εκείνο της Οπερέτας την οποία λατρεύουν οι Ούγγροι, είναι γνωστή ως Μπροντγουέι. Ο πεζόδρομος περιλαμβάνει και το «Σπίτι των Φωτογράφων» (Μai Μano Ηaz), καθώς και πολλά καφέ και μπαράκια με θαμώνες ηθοποιούς και καλλιτέχνες.

Το Κοινοβούλιο στην όχθη του Δούναβη
Το νεογοτθικού στυλ Κοινοβούλιο του Ιμρε Στέιντλ με τον πανύψηλο τρούλλο είναι το μεγαλύτερο οικοδόμημα της πόλης και χτιζόταν από το 1884 ως το 1904. Το σύμβολο της Δημοκρατίας της χώρας διαθέτει 691 αίθουσες, έχει μήκος 268 μ. και ύψος 96 μ. Είναι διακοσμημένο με ψηφιδωτά και αγάλματα, νωπογραφίες, ταπισερί γκομπλέν, έργα τέχνης και πολύτιμους πίνακες ζωγραφικής, με σημαντικότερο την «Κατάκτηση» του Μιχάλι Μουνκάσι. Από το 2000 επιτρέπεται η είσοδος και στο κοινό.

Η εκκλησία του Αγίου Ματθία και ο Προμαχώνας των Ψαράδων
Η πιο διάσημη καθολική εκκλησία της πόλης όπου στέφονταν οι βασιλείς στην πλατεία Αγίας Τριάδας χτίστηκε σε διάφορα στάδια, αρχής γενομένης από τον 13ο αιώνα. Η σημερινή νεογοτθική φόρμα της χρονολογείται από το 1896, χάρη στον Φρίγκιες Σούλεκ.

Ψηφιδωτά και χρωματιστά βιτρό από διάσημους καλλιτέχνες της εποχής στολίζουν την εκκλησία που διαθέτει πολύτιμο θησαυροφυλάκιο με χρυσά εκκλησιαστικά κειμήλια και βαρύτιμες ενδυμασίες. Την περίοδο αυτή γίνεται συντήρηση και αναπαλαίωση.

Σε νεορομανικό στυλ, ο Προμαχώνας των Ψαράδων επάνω στα τείχη του μεσαιωνικού κάστρου με κωνικούς πύργους που θυμίζουν τις σκηνές των Μαγυάρων, έργο του Φρίγκιες Σούλεκ, ποτέ δεν είχε αμυντικό χαρακτήρα. Υπέροχα φωτισμένος το βράδυ, είναι ιδανικός για να απολαύσετε την πανοραμική θέα και να αγοράσετε χαριτωμένους πίνακες ζωγραφικής από τους υπαίθριους καλλιτέχνες. Σημείο πολιτισμού: Η μακέτα από μέταλλο στην είσοδο του χώρου, με χαραγμένες επεξηγήσεις στο σύστημα Μπράιγ για άτομα με προβλήματα όρασης.

Στη Βάτσι Ούτσα και στην Κεντρική Αγορά
Από τη διάσημη κεντρική πλατεία Βερεσμάρτι, ανοιχτή σκηνή για τους μουσικούς και τους καλλιτέχνες του δρόμου, θα ξεκινήσετε τον περίπατο στην οδό Βάτσι. Σε πολυκαταστήματα, τουριστικά, αντίκες, διακοσμητικά και πανάκριβες πορσελάνες Ηerend, σιντριβάνια, αγάλματα, γκαλερί, εκκλησίες και μπαρόκ ψηλά κτίρια, καφέ και εστιατόρια, θαρρείς και δίνουν το ραντεβού τους οι επισκέπτες της πόλης.

Στο τέλος του δρόμου θα συναντήσετε τη μεγαλύτερη σκεπαστή αγορά της πρωτεύουσας που χτίστηκε το 1890 από τον Σάμου Πεστζ και ανακαινίστηκε το 1994. Πέρα από φρούτα και λαχανικά, αγοράστε περίφημο ουγγαρέζικο σαλάμι, τα τοπικά ποτά Ούνικουμ και Παλίνκα, καθώς και ονομαστά κρασιά.

Το ιστορικό ανάκτορο της Νέας Υόρκης, στην οδό Erzsebet 9-1
Εκκεντρικό δείγμα του ιστορικισμού του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα αποτελεί το νεομπαρόκ ανάκτορο του Αλόγιους Χάουσμαν. Ο Σάντορ Στέουερ, μέλος της γνωστής οικογένειας του καφέ, αποφάσισε να δημιουργήσει το ωραιότερο καφέ του κόσμου, που άνοιξε στις 23 Οκτωβρίου του 1894.

Μάρμαρα, μπρούντζος, όνυχας, μετάξι και βελούδο, μαζί με πολυτελή αριστοκρατικά έπιπλα, επιστρατεύτηκαν μαζί με ένα επιτελείο καλλιτεχνών για να διακοσμηθεί το κτίριο και να συνδυαστεί η ιταλική Αναγέννηση με το μπαρόκ.

Το καφενείο αμέσως αγκαλιάστηκε από την «αφρόκρεμα» της διανόησης και της τέχνης της πόλης. Ωστόσο ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος έδωσε προσωρινά τέλος στη χρυσή εποχή ώσπου να ξανανοίξει το 1954, ενώ σήμερα, πλήρως αναπαλαιωμένο, υποδέχεται τους θαμώνες υπό την ιδιοκτησία της εταιρείας Βoscolo.

Η γέφυρα της Ελευθερίας (Πράσινη Γέφυρα)
Χτίστηκε το 1894 από τον Γιάνος Φεκετεχάζι και την εγκαινίασε ο Φραγκίσκος Ιωσήφ. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ξαναχτίστηκε διατηρώντας όλα τα αυθεντικά στοιχεία της. Διασχίστε τη με το τραμ ή περπατήστε την ως τα περίφημα λουτρά Γκέλερτ για να θαυμάσετε τη διακόσμηση στις αψίδες της, με τα τούρουλ, τα μυθικά πουλιά, και τους βασιλικούς θυρεούς.

Η ακρόπολη και το πανόραμα της πόλης
Τόπος μαγισσών και μαρτυρίου του αρχιεπισκόπου Σαγκρέντο, η περιοχή του λόφου Γκέλερτ έχει εξαίσια θέα και φρούριο στην κορυφή. Η ιστορία του πάει πίσω στον χρόνο των Κελτών και των Ρωμαίων, ενώ το σημερινό κτίσμα, που συμπεριλαμβάνεται στη λίστα της UΝΕSCΟ, διαμορφώθηκε από τους Αψβούργους το 1854.

Στα τείχη βρίσκεται το μουσείο κέρινων ομοιωμάτων, που αναπαριστά την πολιορκία της πόλης κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στην ανατολική πλευρά του τείχους είναι το Αγαλμα της Ελευθερίας, σύμβολο της πόλης.

Το Βασιλικό Ανάκτορο και η οδός των Λόρδων στην Παλαιά Πόλη
Ο λόφος του Κάστρου έχει ύψος 180 μ., εκτείνεται σε απόσταση 1.500 μ. και πλάτος 500 μ. Κατοικήθηκε για πρώτη φορά τον 13ο αιώνα, όταν ο βασιλιάς Μπέλα ο 4ος έχτισε ένα κάστρο μετά την εισβολή των Τατάρων για να οχυρωθεί.

Η πρώην βασιλική κατοικία πήρε το νεοκλασικό της σχέδιο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και στεγάζει την Εθνική Πινακοθήκη, το Ιστορικό Μουσείο και την Εθνική Βιβλιοθήκη Σέτσενι. Την Παλαιά Πόλη διασχίζει η οδός των Λόρδων. Με μεσαιωνική όψη και πολλά μπαρόκ στοιχεία στην πρόσοψη, βαμμένα σε διαφορετικά έντονα παστέλ χρώματα, τα μονόπατα κτίρια της οδού με τις κεραμοσκεπές έχουν να διηγηθούν και μια ιστορία.

ΠΡΟΣΒΑΣΗ
Η αεροπορική εταιρεία Μalev πετάει από Αθήνα για Βουδαπέστη με διάρκεια πτήσης μόλις 1.45΄. Μέσα στην πόλη μετακινείστε γρήγορα και εύκολα με περισσότερα από 180 λεωφορεία, 14 τρόλεϊ, 29 τραμ και τις τρεις γραμμές του μετρό, το οποίο μετράει 125 χρόνια ζωής.

Μπορείτε επίσης να νοικιάσετε ποδήλατο,αλλά αποφύγετε το αμάξι, καθώς το πάρκινγκ αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα και σε καμία περίπτωση δεν είναι δωρεάν. Εύκολη περιήγηση με τα κόκκινα λεωφορεία Ηop Οn – Ηop Οff, όπου ανεβοκατεβαίνετε στα περισσότερα αξιοθέατα.

ΔΙΑΜΟΝΗ
Με καταπληκτική θέα στον Δούναβη που γίνεται σαγηνευτικός με τα βραδινά φώτα, το ανακαινισμένο Ιntercontinental (Αpaczai Csere Janos ut.12-14, τηλ.+36-1 3276.333). Από τα ομορφότερα και πιο μοντέρνα ξενοδοχεία, μετά την πρόσφατη ανακαίνιση, το διπλανό Sofitel (Roosevelt Ter 2,τηλ.+36-1 2661.234), πρώην Ηyatt, με το παλιό αεροπλάνο να εξακολουθεί να κρέμεται από την οροφή του.Το Danubius Ηotel Αstoria (Κossuth Lajos ut.19-21, τηλ.+36-1 8896.000), με αριστοκρατικό αέρα, στεγάζεται σε ιστορικό κτίριο 200 ετών που μετετράπη σε ξενοδοχείο το 1914. Μάλιστα, εκεί γυρίστηκε και η ταινία «Βeing Julia» με τους Τζέρεμι Αϊρονς και Ανέτ Μπένινγκ.

ΦΑΓΗΤΟ
Η κουζίνα της Ουγγαρίας ξεχωρίζει από τη λατρεία της πάπρικας – απαραίτητου συστατικού στα περισσότερα πιάτα.

Δοκιμάστε την πασίγνωστη σούπα γκούλας, κοτόπουλο με πάπρικα, καπνιστή γλώσσα, γουρουνόπουλο ψητό, ποικιλία «φατανγέρος» με διάφορα κρέατα, πιείτε κόκκινο κρασί ή παλίνκα σε διάφορες γεύσεις και γλυκαθείτε με κρέπες «γκούντελ» γεμιστές με αμυγδαλόπαστα και ζεστή σάλτσα σοκολάτας.

Στα 1700 το κτίριο της παραδοσιακής ταβέρνας «Κaltenberg» (Κinizsi ut.30-36,τηλ.06-1 2159.792), στο Κάστρο της Βούδας, ήταν μονή καλογραιών. Σήμερα θα δοκιμάσετε ουγγαρέζικες σπεσιαλιτέ με συνοδεία ορχήστρας με τσιγγάνικα βιολιά.

Πολύ ιδιαίτερο το εστιατόριο «Βelcanto» (Dalszinbaz ut.8,τηλ. 06-1 2692.786) για όσους αγαπούν την όπερα.Οι σερβιτόροι-λυρικοί τραγουδιστές, πέρα από το σέρβις, ερμηνεύουν στο τραπέζι σας γνωστές άριες του μπελκάντο. Μάλιστα οι κακές γλώσσες λένε ότι όσοι αποτυγχάνουν στις οντισιόν έρχονται να εργαστούν στο εστιατόριο που βρίσκεται απέναντι!

Ακριβώς απέναντι από την όπερα και το «Callas» (Αndrassy ut.20,τηλ.06-1 3540.954), με συνοδεία κουαρτέτου εγχόρδων.

Ευχαριστούμε το ταξιδιωτικό γραφείο Colonial Travel και τον κ. Νίκο Φουρναράκη για την πραγματοποίηση του ταξιδιού.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ