ΑΝ ΔΕΝ είχε τη μακριά κόμη γκριζαρισμένη,ο κ. Σάββας Κωφίδης , θα θεωρούσε κανείς ότι θα πάρει τη θέση στην αριστερή πλευρά της μεσαίας γραμμής και θα αρχίσει να τρέχει ακατάπαυστα στο γήπεδο.Οπως όταν μεγαλούργησε στη σπουδαία ομάδα του Ηρακλή τη δεκαετία του 1980. Οχι ότι δεν μπορεί να το πράξει και τώρα. Ας τον δει κάποιος να αγωνίζεται
και θα εισπράξει απαντήσεις περί των αντοχών του.Τον αποκάλεσαν αιώνιο έφηβο,αθεράπευτα ροκά,ρομαντικό και αντικομφορμιστή, αλλά και ανατρεπτικό και ας διακατέχεται από μια μνημειώδη ηρεμία στον πάγκο.Οταν χρειάζεται να μιλήσει θα το κάνει χωρίς φόβο και δίχως να υπολογίσει το (όποιο)κόστος.Ετσι έμαθε.Χωρίς δισταγμούς,ακόμη κι όταν χρειάστηκε πρόσφατα ως προπονητής να καταγγείλει τα «μπραβιλίκια» στα αποδυτήρια από μέλη της τότε διοίκησης της ΠΑΕ
Ηρακλής.Ισως εκείνη η δημόσια τοποθέτησή του να ήταν η αρχή του τέλους της προπονητικής συνεργασίας του με τον Γηραιό που από την περασμένη Δευτέρα προσέλαβε τον Σλοβάκο κ. Γιόζεφ Μπουμπένκο. Για τον κ. Κωφίδη όμως ο Ηρακλής δεν είναι απλώς μια ομάδα στην οποία έπαιξε μπάλα,εργάστηκε ως προπονητής και ίσως ξαναδουλέψει στον κυανόλευκο πάγκο στο μέλλον.Αλλωστε, όταν μιλάμε για το δίδυμο «Κωφίδης- Ηρακλής»πρόκειται για σχέση ολόκληρης ζωής.
– Τελικά πιστεύετε ότι τα όσα είπατε για τους «μπράβους» αποτέλεσαν τη βασική αιτία της αποχώρησής σας από την τεχνική ηγεσία του Ηρακλή;
«Ναι. Η βασική αιτία ήταν οι δηλώσεις για τα γεγονότα στα αποδυτήρια στο ημίχρονο του αγώνα με τον Πανθρακικό».
– Τι ακριβώς συνέβη; «Τα έχω πει και είναι ήδη γνωστά. Μέλη της τότε διοίκησης μπήκαν στα αποδυτήρια χωρίς την άδεια κανενός, μίλησαν άσχημα στους παίκτες και είχαν συμπεριφορά που δεν μπορούσα να ανεχτώ. Αυτό ήταν όλο και το κατήγγειλα».
– Υπήρξε φημολογία ότι έγιναν επεισόδια…
«Οχι, δεν έγιναν επεισόδια. Αυτά που είπα έγιναν και γι΄ αυτά μίλησα».
– Ηταν δική σας απόφαση να παραιτηθείτε ή σας ζητήθηκε να φύγετε;
«Δεν ήταν δική μου επιθυμία να φύγω. Αλλοι αποφάσισαν. Και η απόφαση ήταν σεβαστή».
– Νιώθετε πικρία; «Οχι, καμία πικρία. Στη ζωή μου έχω μάθει να αλλάζω δρόμους. Η διαδρομή δεν μπορεί να είναι ποτέ ίδια. Οταν περπατάς επικίνδυνα σημαίνει πως ζεις».
– Ο Ηρακλής κινδυνεύει με υποβιβασμό;
«Η ομάδα είναι ζωντανή ακόμη. Γενικά εδώ και καιρό έχει προβλήματα ο Ηρακλής. Το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν ότι δεν είχε ένα σχέδιο. Και αν είχε, οι διοικούντες δεν κατάφεραν να το εφαρμόσουν. Ο Ηρακλής προσπαθεί να βρει μια ισορροπία και μια σταθερότητα. Αυτή τη σταθερότητα ακόμη δεν την έχει βρει. Εμείς, από την πλευρά μας, ό,τι μπορέσαμε να δώσουμε το δώσαμε. Με την προσθήκη δύο-τριών ποδοσφαιριστών ο Ηρακλής θα καταφέρει να προχωρήσει. Δεν θα έχει πρόβλημα».
– Γιατί στενοχωρηθήκατε περισσότερο;
«Αυτά που στενοχωρούν εμένα, στενοχωρούν και όλον τον κόσμο που νιώθει αγωνία και είναι μέσα στα πράγματα. Η σημερινή κατάσταση δεν είναι ό,τι καλύτερο για τον Ηρακλή. Να βρεθεί μια ισορροπία και να προχωρήσει η ομάδα».
– Ποιες ήταν οι σχέσεις σας με τον πρόεδρο κ. Αντώνη Ρέμο;
«Αριστες. Δεν έχω πρόβλημα. Και δεν είχα κανένα πρόβλημα μαζί του. Εγώ απλώς ένιωσα την ανάγκη να μιλήσω για κάποιες καταστάσεις, όχι για συγκεκριμένα πρόσωπα. Δεν μιλούσαμε καθημερινά στο τηλέφωνο αλλά όταν χρειαζόταν επικοινωνούσαμε».
– Οι ποδοσφαιριστές έπαιζαν απλήρωτοι;
«Ρωτήστε τους διοικούντες. Δεν θα μιλήσω γι΄ αυτό γιατί έχω την άποψη ότι αυτά που συμβαίνουν μέσα στα αποδυτήρια, σε αυτό που λέμε οικογένεια στην ομάδα, πρέπει να μένουν εκεί και να αντιμετωπίζονται από τους άμεσα εμπλεκομένους».
– Μερικοί από τους ποδοσφαιριστές, μολονότι ήρθαν ως μεγάλα ονόματα, έφυγαν προσφέροντας ελάχιστα. Οπως για παράδειγμα ο Ντάλα Μπόνα…
«Ο Ντάλα Μπόνα δεν ήταν σε καλή κατάσταση για να αγωνιστεί. Αλλά η συνολική συμπεριφορά του ήταν πολύ καλή».
– Ειπώθηκε και καταγράφηκε ότι όλο αυτό το διάστημα της παρουσίας σας στην τεχνική ηγεσία του Ηρακλή ήσασταν απλήρωτος…
«Καλύτερα ρωτήστε τη διοίκηση γι΄ αυτό…».
– Ισχύει; «Ισχύει. Αλλά δεν θέλω να μιλήσω προσωπικά. Νιώθω εντάξει με τον εαυτό μου και ότι έκανα τα πάντα για αυτή την ομάδα».
– Στους παίκτες όταν φύγατε τι είπατε;
«Να κοιτούν μόνο τη δουλειά τους μέσα στο γήπεδο. Και όταν αγωνίζονται να αφήνουν εκτός γηπέδου τα προβλήματα που τους απασχολούν. Ολα τα υπόλοιπα είναι ασήμαντα. Προέχει η ομάδα και η ηρεμία της. Να εμφανίζεται στο παιχνίδι με θέληση και δύναμη και να καταφέρει να βγάλει αυτή τη χρονιά». – Στο γήπεδο θα πηγαίνετε; «Βεβαίως και θα πηγαίνω. Ισως όχι αμέσως, αλλά θα πηγαίνω».
– Από τα επίσημα; «Ποτέ. Από την απέναντι Θύρα. Τη Θύρα 13».
– Αντιμετωπίζετε το ποδόσφαιρο με μια οπτική η οποία ξενίζει κάποιους. Σας έχουν χαρακτηρίσει «αταίριαστο» για τα ελληνικά γηπεδικά ήθη και ανατρεπτικό…
«Δεν είναι ανατροπή το να θεωρείς το ποδόσφαιρο μια μορφή τέχνης. Και αυτό διότι ο ποδοσφαιριστής παρουσιάζει τις ικανότητές του στον κόσμο, ευχαριστιέται αυτό που κάνει, δείχνει το ταλέντο του σε ένα παιχνίδι. Ξεχάσαμε το σημαντικότερο, ότι το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι που σε γεμίζει συναισθήματα. Χαίρεσαι με τη νίκη, λυπάσαι με την ήττα, αγωνιάς με το αποτέλεσμα. Δεν είμαι μόνο εγώ που αντιλαμβάνομαι τα πράγματα έτσι. Ισως είμαι ένας από τους λίγους. Αλλά για να γίνουμε πολλοί οφείλουμε πάνω από όλα να αποκτήσουμε παιδεία. Και αυτή δεν την έχουμε. Ούτε αρκετός κόσμος, ούτε οι παράγοντες, ούτε οι δημοσιογράφοι. Ούτε και οι ποδοσφαιριστές ίσως που έχουν και τη μικρότερη ευθύνη».
– Θεωρείτε ότι το φετινό πρωτάθλημα έχει κριθεί;
«Ο Παναθηναϊκός έχει ένα σημαντικό προβάδισμα που δύσκολα θα το χάσει αν και όλα γίνονται. Αλλά η διαφορά του με τον Ολυμπιακό δεν είναι μόνο βαθμολογική. Ο Παναθηναϊκός δεν έχει απώλειες χωρίς να εντυπωσιάζει. Ενώ ο Ολυμπιακός είχε τη μεγαλύτερη φθορά σε παιχνίδια που τις προηγούμενες χρονιές τα κέρδιζε».
– Από τις άλλες ομάδες ποιες ξεχωρίζετε;
«Ο ΠΑΟΚ δείχνει συγκροτημένος και οι παίκτες του έχουν αυτοπεποίθηση. Ο Αρης στον δεύτερο γύρο παίζει καλό ποδόσφαιρο. Σημασία έχει να διαθέτεις ποιότητα. Το αποτέλεσμα βασικά έρχεται μέσα από την ποιότητα».
– Είστε υπέρ των ξένων ή των ελλήνων ποδοσφαιριστών στον κορμό των ομάδων;
«Πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω στους Ελληνες. Αρκεί να τους δείξεις εμπιστοσύνη. Κανείς δεν σκέφτεται ότι σε λίγα χρόνια θα ψάχνουμε τους έλληνες ποδοσφαιριστές για να συγκροτήσουμε μια αξιόλογη εθνική ομάδα. Κι αυτό είναι ένα πρόβλημα που θα πρέπει να μας απασχολήσει».
Το παλαιστινιακό φουλάρι και το διάβασμα
– Φοράτε ένα φουλάρι παλαιστινιακό. Κάποιοι το συνδύασαν με μια μορφή αντίδρασης στη συνάντηση που είχατε με τον ισραηλινό επιχειρηματία κ. Ερέζ Λαντάνι που φερόταν ως υποψήφιος χορηγός της ΠΑΕ… «Οχι βέβαια. Αυτό το φουλάρι το φοράω καιρό τώρα. Και είναι συμβολικό. Συμβολίζει τους αγώνες ενός λαού που χρόνια προσπαθεί να βρει τη χαμένη πατρίδα του. Τους στηρίζω αυτούς τους λαούς που έχουν τα προβλήματα και την ανάγκη μας. Και αξίζει για έναν τέτοιο σκοπό να αγωνίζονται».
– Διάβασα σε παλαιότερη συνέντευξή σας ότι σκεφτόσασταν το τραγούδι του Παπακωνσταντίνου όταν βλέπατε να πέφτουν οι βόμβες στη Λωρίδα της Γάζας.
«Ναι, το “Φοβάμαι όλ΄ αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα”. Είναι αλήθεια. Και δεν ξέρω αν υπάρχει τρόπος αντίδρασης».
– Δεν υπάρχει; «Οχι, από τη στιγμή που η κοινωνία επικράτησε του ατόμου. Αλλά εξακολουθώ να πιστεύω ότι το άτομο μπορεί να αλλάξει την κοινωνία αν φωνάξει. Αν δεν βάλουμε φωνή δεν υπάρχει αντίσταση».
– Εξακολουθείτε να διαβάζετε; «Ναι, συνήθως, φιλοσοφία, λογοτεχνία. Αρχαίους έλληνες φιλόσοφους, τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα. Αλλά και Μαρξ, Νίτσε, Καντ, Εσε».
– Σας έχει βοηθήσει το διάβασμα στο ποδόσφαιρο, γενικότερα στο επάγγελμα;
«Ολα αυτά βρίσκουν εφαρμογή στο ποδόσφαιρο από τη στιγμή που έχεις να κάνεις με μια κοινωνία. Τι είναι το ποδόσφαιρο; Ο,τι και η ζωή, με τους καλούς και τους κακούς».
