Ο άνθρωπος που μεταμορφώνει τον κόσμο
Πολλούς ίσως ξενίσει η απόφαση του περιοδικού «Time» να συμπεριλάβει στον κατάλογο με τους 100 ανθρώπους που μεταμορφώνουν τον κόσμο σήμερα τον Τζάστιν Τίμπερλεϊκ ως κυρίαρχη φυσιογνωμία της σημερινής ποπ και όχι μόνο σκηνής. Πιθανότατα όμως το «Time» έχει δίκιο γι’ αυτή την επιλογή του αφού εξετάζοντας το ειδικό βάρος του 26χρονου αμερικανού τραγουδιστή και τις παραμέτρους που συνθέτουν το προφίλ του καταλήγουμε αναπόφευκτα σε αυτό το συμπέρασμα. Ο πολύ γνωστός και πολυπράγμων παραγωγός Τίμπαλαντ, ο οποίος ανέλαβε να εξηγήσει αυτή την επιλογή, ενώ συμφωνεί απολύτως, αρχικά αδυνατεί να αναλύσει το φαινόμενο Τίμπερλεϊκ – γιατί περί τέτοιου πρόκειται, ιδιαίτερα με τα αμερικανικά γιγάντια νούμερα – λέγοντας χαρακτηριστικά: «Είναι δύσκολο να εξηγήσεις τι είναι ο Τζάστιν Τίμπερλεϊκ για τη μουσική. Είναι ένας διασκεδαστής, ένας συγγραφέας, ένας παραγωγός, ένας ηθοποιός, ένας επιχειρηματίας. Το ταλέντο του με ενθαρρύνει να προκαλέσω τον εαυτό μου καλλιτεχνικά», για να κλείσει λέγοντας: «Υπάρχουν εκείνοι που ηγούνται και αυτοί που ακολουθούν. Ο Τζάστιν είναι ηγέτης γιατί αποτελεί το μέτρο για ό,τι κάνουν οι υπόλοιποι». Υπερβολές; Οχι, αν αναλογιστεί κανείς ότι δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή στις ΗΠΑ τραγουδιστής ή συγκρότημα που να μην επιζητεί τη συνεργασία του με τον Τζάστιν. Είναι ο μοναδικός λευκός πλην του Εμινεμ – ο οποίος όμως είναι ράπερ – που είναι αποδεκτός από τη μαύρη κοινότητα και το χαρακτηριστικό φαλτσέτο του έχει φιλοξενηθεί πολλές φορές σε χιπ-χοπ τραγούδια που έφθασαν στην κορυφή των τσαρτς.
Φυσικά ο Τζάστιν Τίμπερλεϊκ δεν είναι το παιδί που ξεφύτρωσε από το πουθενά κατακτώντας το αμερικανικό όνειρο από τα πλάγια. Είναι γέννημα θρέμμα της αμερικανικής βιομηχανίας θεάματος και ανδρώθηκε με γρήγορους ρυθμούς από τα παιδικά χρόνια του ακόμη στο σόου «The Mickey Mouse Club» του καλωδιακού καναλιού της Ντίσνεϊ. Συμπρωταγωνιστές του υπήρξαν η Μπρίτνεϊ Σπίαρς, η Κριστίνα Αγκιλέρα και ο Τζέι Σι Τζέισεζ – ένας ακόμη από το συγκρότημα με το οποίο έμελλε να κατακτήσει τον κόσμο, τους *NSYNC. Αυτά τα αρχικά βήματα ήταν που αποτέλεσαν και το κυριότερο δικαιολογητικό για τους κριτικούς ώστε να μην τον αποδεχθούν ως «ποιοτικό», αν και όλοι συμφωνούσαν ότι οι *NSYNC δεν ήταν ένα ακόμη αγορίστικο συγκρότημα και ότι κάτι υπήρχε στον ήχο τους που άφηνε υποσχέσεις για το μέλλον.
Με τους *NSYNC ξεκίνησε, ανορθόδοξα, από τη Γερμανία το 1996 για να γίνουν στις ΗΠΑ ένα από τα πιο εμπορικά συγκροτήματα στην ιστορία της ποπ μουσικής σπάζοντας το ένα ρεκόρ πίσω από το άλλο. Το πρώτο φερώνυμο άλμπουμ έδειξε ότι οι δυνατότητες ήταν απεριόριστες, με το δεύτερο όμως «No Strings Attached», το οποίο και έγινε δύο φορές πλατινένιο – περισσότερο από δύο εκατομμύρια αντίτυπα – από την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του, έφθασαν ακόμη πιο μακριά. Οχι ότι άλλαξε κάτι στο σκηνικό με το τρίτο άλμπουμ του συγκροτήματος το 2001 με τίτλο «Celebrity» όσον αφορά την επιτυχία, αλλά ο Τζάστιν το είδε ως μοναδική ευκαιρία να ξεκινήσει τη σόλο καριέρα του. Ετσι έναν χρόνο αργότερα και αφού προϊδέασε τους θαυμαστές του με την παρουσίαση του τραγουδιού του «Like Ι Love», σε παραγωγή Neptunes, κυκλοφόρησε το πρώτο σόλο άλμπουμ του «Justified», το οποίο πούλησε στον πλανήτη περί τα επτά εκατομμύρια αντίτυπα. Υποτίθεται ότι το άλμπουμ περιείχε αρκετά κομμάτια τα οποία αρχικά προορίζονταν για το άλμπουμ του Μάικλ Τζάκσον «Invincible» αλλά έμειναν απ’ έξω κατά την τελική επιλογή. Μεγάλη επιτυχία το «Cry Me Α River» – καμία σχέση με την κλασική μπαλάντα του Αρθουρ Χάμιλτον – που έγραψε για τον χωρισμό του με την Μπρίτνεϊ Σπίαρς χαρίζοντας έτσι έναν μεγαλειώδη επίλογο στην πιο «καυτή» σχέση της σόουμπιζ.
Χωρίς αμφιβολία μία από τις πιο επικίνδυνες φάσεις στην καριέρα του ήταν η συναυλία που έδωσε μαζί με την Τζάνετ Τζάκσον στον Τελικό του Αμερικανικού Ποδοσφαίρου το 2004, ένα σόου που παρακολούθησαν 140 εκατομμύρια τηλεθεατές και όπου σκηνοθετημένα εκείνος έσκισε το ρούχο της αποκαλύπτοντας το στήθος της στο πουριτανικό αμερικανικό κοινό. Το CBS ζήτησε εξηγήσεις από τους δύο μουσικούς, η Τζάνετ Τζάκσον δεν έκανε πίσω και δεν ζήτησε συγγνώμη, μια άρνηση που της κόστισε την καριέρα της, ενώ ο Τζάστιν που το έκανε κατά την τελετή των βραβείων Γκράμι έσωσε το μέλλον του…
Η Μπρίτνεϊ Σπίαρς μπορεί να υπήρξε το απόλυτο ταίρι για την εξασφάλιση πριγκιπικών μεγαλείων, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η συνέχεια ήταν αδιάφορη, σαφώς με μια τάση προς τον χώρο της υποκριτικής. Ετσι ακολούθησαν οι ηθοποιοί Τζίνα Ντιούαν και Αλίσα Μιλάνο, για να φθάσει ως πρόσφατα στην κυνηγημένη ανελέητα από τους παπαράτσι σχέση του με την Κάμερον Ντίαζ. Η σχέση του με την υποκριτική δεν σταματά εκεί, αφού ως απόλυτο ποπ ίνδαλμα πρέπει να κερδίσει και τον απαιτούμενο χώρο στο πεδίο της Εβδομης Τέχνης. Ετσι οι ταινίες «Edison Force», «Alpha Dog», «Black Snake Moan» και «Southland Tales» συμπληρώνουν προς το παρόν το προφίλ με όχι παρακινδυνευμένους, κυρίως δεύτερους, ρόλους. Η δράση του όμως δεν σταματά εκεί αφού την τελευταία διετία άνοιξε μια αλυσίδα εστιατορίων στις ΗΠΑ και λανσάρισε μια σειρά ρούχων με την παιδική φίλη του Τρέις Αγιάλα η οποία μέσα στη χρονιά θα επεκταθεί σε όλα τα ρούχα και τα αξεσουάρ που απαιτεί ένα κάζουαλ ντύσιμο.
Το πιο ενδιαφέρον όμως στοιχείο του σταρ Τζάστιν Τίμπερλεϊκ παραμένει η ίδια η μουσική του, γιατί έχει την ικανότητα να αντιλαμβάνεται τον ήχο που θα επικρατήσει στα τσαρτς καλώντας πάντα στο στούντιο τους κατάλληλους συνεργάτες. Στο τελευταίο άλμπουμ του «FutureSex/LoveSounds» χρησιμοποίησε το ταλέντο του Τίμπαλαντ, του Γουίλιαμ από τους Black Eyed Peas και του Ρικ Ρούμπιν για να φτιάξει ένα από τα πιο σέξι άλμπουμ των τελευταίων χρόνων. Με λογική αρκετά συναφή με το «Parade» του Πρινς, κατάφερε να κερδίσει και τους πιο δύσκολους για το ποιοτικό της πρόθεσής του, αφήνοντας να αιωρούνται υποσχέσεις για ένα ακόμη πιο λαμπρό μέλλον.
