Οι «ματοβαμμένοι» ράπερ των ουρανών

Με αφορμή τη δολοφονία του διάσημου ράπερ Tupac Shakur, οι «Ροκ Ιστορίες» είχαν αναφερθεί στις 22 Σεπτεμβρίου στο λεγόμενο «gangsta – rap», το ραπ των συμμοριών του γκέτο, που απρόσμενα εξελίχθηκε σε επιχείρηση εκατοντάδων εκατ. δολαρίων και γύρω του μαίνεται ο πόλεμος των ράπερ της Νέας Υόρκης και του Λος Αντζελες. Ναι, μιλάμε για αληθινό πόλεμο, του οποίου το τελευταίο θύμα είναι ο φερόμενος ως ο νεοϋορκέζος αντιγραφέας του Tupac, ο Notorious BIG με τ’ όνομα…

«Να πετάς σαν πεταλούδα…

Και να κεντρίζεις σαν μέλισσα!»

Μοχάμεντ Αλι

Λος Αντζελες, Κυριακή 9 Μαρτίου 1997. Ξαναμμένος από την πολυκοσμία και τα 150 κιλά του, ο 24χρονος Κρίστοφερ Ουάλας ένιωσε ευεργετικό το αεράκι επάνω του καθώς διέσχιζε το υπαίθριο πάρκινγκ. Ο ευτραφής ράπερ από το Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, διάσημος με τα ψευδώνυμα Notorious BIG και Biggie Smalls, είχε μόλις φύγει από ένα τυπικό σόου μπίζνες πάρτι, που διακόπηκε άρον άρον από την Πυροσβεστική χάρη σε ένα απειλητικό τηλεφώνημα… Εφτασε στο ακριβό αυτοκίνητό του (ένα GMC Suburban), μπήκε μέσα βαριανασαίνοντας, κατέβασε λίγο το τζάμι και έπιασε στο χέρι του μια κασέτα. Το περιεχόμενό της ήταν τα τραγούδια του νέου δίσκου του, όπου το πρόγραμμα προέβλεπε πως θα κυκλοφορήσει την Τρίτη 25 Μαρτίου, με τίτλο «Life After Death» ­ «Ζωή μετά θάνατον»!

Εσπρωξε απαλά την κασέτα στο πανάκριβο κασετόφωνο… «Μπαμ, μπαμ, μπαμ, μπαμ, μπαμ… μπαμ!». Οι έξι πυροβολισμοί που ακούστηκαν εκείνη τη στιγμή δεν ήρθαν από τα… ηχεία του αυτοκινήτου! Ενα πράσινο αυτοκίνητο με τέσσερις τουλάχιστον επιβάτες, που κρατούσαν όπλα, βγήκε με ταχύτητα από το πάρκινγκ, όπου επικρατούσε ήδη πανικός. Οταν έφθασε το ασθενοφόρο, ο Notorious BIG, ο ράπερ του οποίου ο πρώτος κιόλας δίσκος, το 1994, είχε τον τίτλο «Ready Το Die», ήταν ήδη νεκρός!

Οπως έξι μήνες νωρίτερα είχε πέσει νεκρός με τον ίδιο τρόπο ο Tupac Shakur, ο ράπερ με τις υψηλότερες πωλήσεις δίσκων, που πυροβολήθηκε στο Λας Βέγκας στις 7 Σεπτεμβρίου 1996 καθ’ οδόν προς ένα πάρτι και ξεψύχησε έξι μέρες αργότερα. Ο Tupac και ο BIG, Νεοϋορκέζοι και οι δύο, βρέθηκαν από το 1994 ήδη στο επίκεντρο μιας διαμάχης ανάμεσα στους ράπερ της ανατολικής και δυτικής ακτής και συγκεκριμένα της Νέας Υόρκης και του Λος Αντζελες. Κυρίως όμως αυτή η διαμάχη είχε να κάνει με τις (ύποπτων διασυνδέσεων και μεγάλων τζίρων) επιχειρήσεις που έστησαν γύρω από τις δύο αντιμαχόμενες κοινότητες των ράπερ οι ιδιοκτήτες των αντίστοιχων εταιρειών δίσκων που τους «στέγασαν». Ετσι, στο Λος Αντζελες όλοι και όλα βρέθηκαν κάποια στιγμή υπό την ετικέτα «Death Row» που διηύθυνε ο… επίφοβος Σούγκι Νάιτ και στη Νέα Υόρκη υπό την ετικέτα «Bad Boy» που διηύθυνε ο πρώην κατάδικος Σον Κομπς.

Η κόντρα τους αφορά ουσιαστικά τον έλεγχο μιας αγοράς όπου διακινούνται περίπου 1 δισ. δολάρια (!) αυτή τη στιγμή και βρήκε πρόσφορο έδαφος όταν η Death Row (με πωλήσεις πολλών εκατ. δίσκων από τους Dr. Dre, Snoop Doggy Dogg και Tupac) άρχιζε να κατηγορεί τους καλλιτέχνες της Bad Boy ότι αντιγράφουν τους δικούς της. Η «Bad Boy» πάλι σήκωσε κεφάλι, όπως λέμε, όταν η εταιρεία των Καλιφορνέζων θέλησε να αναπτύξει δραστηριότητες και στη Νέα Υόρκη. Οταν η κόντρα ξέσπασε για τα καλά, φυσιολογικά επικεντρώθηκε στον Tupac. Ηταν ο πιο πετυχημένος από τους εμπλεκόμενους και ήταν και ο Νεοϋορκέζος που μεταπήδησε στο αντίπαλο στρατόπεδο. Κόκκινο πανί, δηλαδή. Επιπλέον κατηγορούσε ανοιχτά τον BIG ως φτηνό αντιγραφέα του και τους «ομόσταβλούς» του ράπερ ως παράσιτα, που απλώς υπάρχουν για να πλουτίζουν από τα «περισσεύματα» που άφησαν πίσω τους οι «θριαμβευτές» ράπερ του Λος Αντζελες.

«Πόσο μακριά μπορεί να φθάσει μια τόσο φθηνή διαμάχη;», θα απορείτε εύλογα. «Οσο μακριά επιτρέπει το γήπεδο!», θα μπορούσε να είναι η απάντηση. Γιατί στην κουλτούρα του ραπ και του χιπ χοπ (μια κουλτούρα που δεν είναι χθεσινή, αλλά χτίζεται εδώ και 20 χρόνια, οπότε και ξεπήδησε από το Μπρονξ) η αντιπαλότητα και η φραστική (κατ’ αρχήν) επίθεση είναι στοιχεία τόσο ουσιαστικά και… αρχαία όσο και τα γκραφίτι, το μπρέικντανς και το «σκρατς»… Ως και επιμέρους στυλ διαμορφώθηκε επ’ αυτού με τα λεγόμενα «dozens», ήτοι τα δωδεκάιντσα δισκάκια, όπου δύο ή περισσότεροι ράπερ ανταλλάσσουν έξυπνα, χαριτωμένα, πλην και άκρως… υβριστικά στιχάκια. Στην ιστορία μας όμως οι ασκοί του Αιόλου άνοιξαν για τα καλά όταν ο Tupac παραβίασε ανοιχτά τον άγραφο νόμο που θέλει αυτές τις προσβλητικές επιθέσεις να γίνονται μόνο μέσα από ραπ τραγούδια. Φορτισμένος από το σοκ μιας ένοπλης επίθεσης και ληστείας, όπου δέχθηκε πέντε σφαίρες και «ελάφρυνε» κατά 40 χιλ. δολάρια, ο Tupac κατονόμασε τον Σον Κομπς και τον BIG ως υποκινητές της, σε συνέντευξή του που δημοσιεύθηκε τον Νοέμβριο του ’95 στο έγκυρο περιοδικό «Vibe». Αυτό ήταν! Οι σφαίρες άρχισαν να πέφτουν με στόχο κάθε φορά κάποιον από τα δύο στρατόπεδα και ήταν θέμα χρόνου να φτάσουν και στα μεγάλα κεφάλια, στον Tupac και στον BIG.

Βγαλμένοι μέσα από συνθήκες όπου ο δείκτης της εγκληματικότητας βρίσκεται πολύ ψηλά και ο δείκτης της ελπίδας πολύ χαμηλά, περιστοιχισμένοι από την υπαρκτή διέξοδο της συμμορίας (του μόνου ορατού μηχανισμού που προσφέρει στα παιδιά του γκέτο αίσθηση ταυτότητας και συμμετοχής, αλλά και οικονομική ευμάρεια) οι νεκροί και ζωντανοί πρωταγωνιστές αυτής της πρωτόγνωρης για τη δισκογραφία βεντέτας δεν βρέθηκαν απροετοίμαστοι σε τέτοια περιπέτεια. Φλερτάρουν με την ιδέα και τη «μαγκιά» του βίαιου θανάτου μέσα από τα τραγούδια τους με την ίδια άνεση που φλερτάρουν με την επιθυμία να αποκτήσουν ένα καινούργιο αυτοκίνητο Lexus. Με δύο λόγια, εκεί όπου κάποτε το κλισέ ήταν πως για να επιζήσεις του γκέτο πρέπει να γίνεις τραγουδιστής, μποξέρ ή μπασκετμπολίστας, οι ράπερ βάλθηκαν να αποδείξουν το αντίθετο, καταλήγοντας (λίγο πιο πλούσιοι, είναι η αλήθεια) εκεί από όπου, εν αρχή, ήθελαν να ξεφύγουν: στον βίαιο θάνατο που μαθηματικά περιμένει τα μέλη των συμμοριών του γκέτο!

Αυτή η μη προβλέψιμη εξέλιξη κατέλαβε εξ απροόπτου τους πάντες: από τον υπερκολοσσό Time / Warner ώς τον άτυπο ηγέτη των μαύρων Αμερικανών Λούις Φάρακαν. Και όταν ούτε οι έχοντες οικονομικά συμφέροντα ούτε οι υποτιθέμενοι φυλετικοί ηγέτες μπορούν να κατανοήσουν και να νουθετήσουν τους αλληλοσπαρασσόμενους πολεμοχαρείς πιτσιρικάδες αυτής της ιστορίας, είναι αυτονόητο πως η κατάληξη είναι ο πόλεμος…

Και επειδή αυτός ο πόλεμος δεν έχει ούτε κανόνες (όπως οι «πόλεμοι» της μαφίας, π.χ.) ούτε στόχο (αφού είναι τρόπος δράσης πάνω στο αόριστο και νοσηρό αίσθημα της κυριαρχίας, που ελλοχεύει στο γκέτο), δεν θα τελειώσει με τρόπο που μπορούμε να μαντέψουμε.

Ενα είναι σίγουρο: πως η μεν Death Row θα καταρρεύσει προτού αγορασθεί ή προτού κλείσει, οι δε καλλιτέχνες της Bad Boy θα αναζητήσουν αλλού στέγη. Και θα απομείνουν ο Νάιτ με τον Κομπς στην αναπόφευκτη τελική αντίστροφη μέτρηση του ποιος θα μείνει όρθιος και ποιος θα πέσει κάτω. Οταν και αυτό θα συμβεί, μπορεί να έχουν περάσει τόσα χρόνια που να το διαβάσουμε στα πολύ «ψιλά» των εφημερίδων. Στα ίδια «ψιλά» που φιλοξένησαν προ καιρού την «απίστευτη» εκδοχή του σκηνοθετημένου θανάτου του Tupac.

Αυτός ο πόλεμος των ράπερ και αυτή η φιλολογία περί τον ζωντανό – νεκρό Tupac ακολουθούν τούτο το κείμενο σε μορφή περιληπτικής αφήγησης. Διαβάζοντας αυτές τις δύο περιλήψεις, προσέξτε το σημείο όπου συναντώνται. Το σημείο δηλαδή όπου η απειλή του πολέμου είναι τέτοια ώστε να γίνεται πιστευτό ότι κάποιος (ο Tupac) σκηνοθετεί τον θάνατό του για να ξεφύγει και κάποιος άλλος (ο Νάιτ) πάει για εννιά χρόνια στη φυλακή για να είναι ασφαλής!

Οσο μακριά και αν φτάνει αυτή η ιστορία, μένει ανοιχτή ώς και την τρίτη της συνέχεια.

Ο πόλεμος των ράπερ:


Λος Αντζελες εναντίον Νέας Υόρκης

1994: «Ανοιγμα» της Death Row στη Νέα Υόρκη. Επίθεση άγνωστων οπλοφόρων σε στούντιο του Μανχάταν με στόχο τον Tupac, που επιζεί της απόπειρας.

1995: Ο Tupac κατονομάζει τον BIG και τον Κομπς ως δράστες της περυσινής επίθεσης εναντίον του. Αυτοί τον διαψεύδουν με θρασύτατη δήλωση. Τον Αύγουστο ο Νάιτ επιτίθεται φραστικά στον Κομπς, στη διάρκεια μιας ομιλίας του. Τον Οκτώβριο η ένταση ανεβαίνει επικίνδυνα, όταν τα δύο «στρατόπεδα» συναντώνται και λογομαχούν σε ένα πάρτι στην Ατλάντα. Ενας σωματοφύλακας του Νάιτ πέφτει νεκρός. Σε λίγες μέρες ένας σωματοφύλακας του Κομπς πέφτει νεκρός στο Κουίνς. «Συμπτωματικά» εκτελείται την ίδια μέρα όπου πριν από ένα χρόνο έγινε η επίθεση κατά του Tupac!

1996: Σε συνέντευξή του, πάλι στο «Vide», ο Tupac τείνει χείρα συμφιλίωσης στους Νεοεϋορκέζους, ενώ στην πιάτσα του ραπ οργιάζει η φήμη πως ο ίδιος έχει δεσμό με την πρώην σύζυγο του BIG, την τραγουδίστρια Φέιθ Ιβανς! Κατόπιν, σε μια κυκλοθυμική του έξαρση, ο Tupac κυκλοφορεί (χωρίς ιδιαίτερο λόγο) το τραγούδι του «Hit Em Up», όπου προκαλεί απροκάλυπτα τραγουδώντας «yeah! Ι f… your bitch ­ So what?» και περνώντας «γενεές δεκατέσσερις» όλους τους καλλιτέχνες της Bad Boy. Επιπλέον ο Νάιτ φωτογραφίζεται κρατώντας στοργικά στην αγκαλιά του την πρώην σύζυγο του Κομπς, αλλά και το παιδί που εκείνη απέκτησε με τον νεοϋορκέζο «ομόλογό» του! Ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει τη φωτογραφία σε πόστερ με το μότο: «Οι Νεοϋορκέζοι δεν μπορούν να φροντίσουν ούτε τα γυναικόπαιδά τους!». Ακολουθεί η δολοφονία του Tupac στο Λας Βέγκας, που δίνει αφορμή στους Νεοϋορκέζους για νέα πρόκληση, με τη δημοσίευση συλλυπητήριας καταχώρησης πάλι στο «Vide». Οταν η οργάνωση Nation Of Islam πραγματοποιεί συνάντηση με σκοπό τη συμφιλίωση των δύο «στρατοπέδων», τον Νοέμβριο του 1996, οι υπερπεντακόσιοι παρόντες σημειώνουν την προκλητική απουσία των ανθρώπων της Bad Boy και του BIG. Εκείνες τις ημέρες εκτελείται ο ράπερ και φίλος του Tupac, Γιόφου Φούλα, που ήταν ουσιώδης αυτόπτης μάρτυς της δολοφονίας του και που σε λίγες ημέρες θα κατέθετε σχετικά…

1997: Τον Ιανουάριο ένας πρώην βαρυποινίτης συλλαμβάνεται στη Νέα Υόρκη και κατηγορείται για την απόπειρα του ’94 εναντίον του Tupac. Οπως προκύπτει, είχε πολλές σχέσεις με τον Κομπς και την Bad Boy! Στις 9 Μαρτίου δολοφονείται ο Notorious BIG. Το εξώφυλλο του νέου του δίσκου ήταν ήδη έτοιμο και τον απεικονίζει να στέκεται πάνω από τον ανοιχτό τάφο του! Η Αμερική τρομάζει από τις διαστάσεις που παίρνει αυτή η κόντρα. Οι ράπερ τηρούν στάση αναμονής. Η κηδεία του BIG θα γίνει στο Μπρούκλιν μεθαύριο, μέρα κυκλοφορίας του δίσκου του «Life After Death».

Ο Tupac απέθανε,


ο Makavelli ζει!

Η εταιρεία Death Row ιδρύθηκε από τον υπόπτου παρελθόντος Σούγκι Νάιτ και τον ράπερ Dr. Dre και στην ουσία αποτελεί το δισκογραφικό θαύμα της δεκαετίας μας, αφού κυκλοφορώντας δίσκους πρώην καταδίκων ή εμπόρων ναρκωτικών από τα γκέτο είδε μέσα σε μία τριετία την αξία της να αποτιμάται σε μισό δισ. δολάρια περίπου! Ο Σούγκι πλήρωσε 1,5 εκατ. δολάρια για να αποφυλακίσει τον Tupac το 1995 και ένα χρόνο αργότερα είχε ήδη ανταμειφθεί για εκείνη την πρωτοβουλία του, αφού στο μεταξύ ο δίσκος του Tupac «All Eyez On Me» είχε σημειώσει πωλήσεις πολλών εκατομμυρίων αντιτύπων. Λίγο προτού δολοφονηθεί ο Tupac, ο Νάιτ είχε δεχθεί ένα σημαντικό πλήγμα όταν ο Dr. Dre αποχώρησε ιδρύοντας δική του εταιρεία και αποκηρύσσοντας το λεγόμενο gangsta – rap. Η αποχώρησή του δεν έγινε σε καλό κλίμα… Και το κλίμα χάλασε περισσότερο για την Death Row και τον Νάιτ μετά τον θάνατο του Tupac, οπότε εν περιλήψει έγιναν τα ακόλουθα:

Τον Οκτώβριο του 1996 το FBI ανακοινώνει την έναρξη έρευνας για τη σχέση της Death Row και του Νάιτ με την αιμοσταγή συμμορία «Bloods» του Λος Αντζελες, που η βίαιη αντιπαλότητά της με τη συμμορία «Crisps» αριθμεί πολλούς νεκρούς. Τρεις ακόμη νεκροί προστίθενται αμέσως μετά τη δολοφονία του Tupac και η αστυνομία του Λος Αντζελες προχωρεί σε 22 συλλήψεις μελών των δύο συμμοριών.

Στις 15 Οκτωβρίου βγαίνει για πρώτη φορά στην επιφάνεια η φήμη για σκηνοθετημένο θάνατο του Tupac. Η φήμη ενισχύεται όταν την υιοθετεί ένας από τους σοβαρότερους και πιο καλλιεργημένους ράπερ, ο Νεοϋορκέζος Chuck D. των θρυλικών Public Enemy. Και μετατρέπεται σε δοξασία όταν τον Νοέμβριο κυκλοφορεί ο μεταθανάτιος δίσκος του Tupac «The Seven Day Theory» που υπογράφεται με το ψευδώνυμο Makavelli. Εχοντας ξεθάψει, ποιος ξέρει από πού, την (ακριβή, πάντως) πληροφορία ότι κάποτε ο Νικολό Μακιαβέλι εμπνεύσθηκε τον εικονικό θάνατό του για να αιφνιδιάσει, επτά ημέρες αργότερα, τους αντιπάλους του, ο Chuck D. δεν στάθηκε μόνο στη σύμπτωση με το ψευδώνυμο και τον τίτλο που φιγουράριζαν στο εξώφυλλο της εν λόγω μεταθανάτιας κυκλοφορίας. Επεσήμανε ακόμη την απεικόνιση του εσταυρωμένου Tupac στο εξώφυλλο. Εσταυρωμένος, άρα και δυνάμει… αναστηθησόμενος, σκέφθηκε ο Chuck D. Και επιπλέον απαρίθμησε πολλά σοβαρά ερωτήματα και υπενθύμισε κάποιες λεπτομέρειες, όπως ότι το βιντεοκλίπ του Tupac για το τραγούδι του «Ι Ain’t Mad At Ya» προέβλεπε τον θάνατό του, ότι εξέπνευσε Παρασκευή και 13, ότι παρ’ όλο που το Λας Βέγκας είναι στη μέση της ερήμου η άσπρη Κάντιλακ των δραστών δεν εντοπίστηκε από τα ελικόπτερα, ότι τα δέκα (και γεμάτα σωματοφύλακες) αυτοκίνητα που συνόδευαν τον Tupac και τον Νάιτ δεν καταδίωξαν τους δράστες, ότι ο Tupac «οδηγήθηκε στο κρεματόριο» μόλις ξεψύχησε, χωρίς να γίνει νεκροψία όπως θα έπρεπε, ότι οι δύο επιμνημόσυνες τελετές που είχαν οργανωθεί ματαιώθηκαν από τον Νάιτ και ότι είχε μόλις ολοκληρώσει τρεις δίσκους και δύο ταινίες που, φυσικά, θα μετατρέπονταν σε χρυσωρυχεία, άμα τη κυκλοφορία τους, με τον Tupac άρτι δολοφονηθέντα!

Η άποψη αυτή για τον σκηνοθετημένο θάνατο κλονίσθηκε από τα γεγονότα, ένα μήνα αργότερα, όταν ο Νάιτ επέλεξε να μην παρουσιαστεί, ως όφειλε, για να δώσει το «παρών» στα πλαίσια των όρων παλαιότερης αποφυλάκισής του με αναστολή. Ετσι, στο τέλος του 1996 κλείστηκε πάλι στη φυλακή και τον Φεβρουάριο που μας πέρασε καταδικάσθηκε σε εννέα χρόνια (!) φυλάκιση για εκείνη την… αβλεψία του. Εννοείται πως την ίδια ώρα ο δίσκος του Tupac / Makavelli σάρωνε τους πίνακες επιτυχιών, ενώ παράλληλα η τελευταία του ταινία «Gridlock» έβγαινε στις κινηματογραφικές αίθουσες και τα λαγωνικά του FBI έψαχναν για τις υπόγειες διασυνδέσεις της Death Row. Εννοείται επίσης πως κανένας άνθρωπος που γύρω του συμβαίνουν όλα αυτά δεν πάει για εννιά χρόνια στη φυλακή, επειδή ξέχασε να παρουσιαστεί στο Τμήμα, παρά μόνο αν ο ίδιος διαλέξει να κάνει κάτι τέτοιο. Ετσι οι φήμες μετατοπίστηκαν στο ότι ο Νάιτ (που οδηγούσε τη μαύρη BMW μέσα στην οποία πυροβολήθηκε ο Tupac) ήταν στην πραγματικότητα ο στόχος εκείνης της επίθεσης και τώρα επέλεξε τον εγκλεισμό του στη φυλακή για να είναι ασφαλής από τους κυνηγούς του!

Η δολοφονία του BIG. πριν από λίγες ημέρες ήρθε να ενισχύσει και άλλο αυτή την εκδοχή και να αποδυναμώσει την (ούτως ή άλλως περιπεπλεγμένη μέσα στις συμπτώσεις της) υπόθεση του εικονικού θανάτου του Tupac. Ο οποίος μάλλον απέθανε όσο και ο BIG. Μένει να μάθουμε ποιος έχει τώρα σειρά…