Αγαπητέ Κύριε,
Μάταια περίμενα μια οποιαδήποτε αντίδραση σε όσα κατάγγειλα στην επιστολή μου, που φιλοξενήσατε στο «Βήμα» της 18ης Μαΐου για τις απαράδεκτες ελλείψεις στο διεθνές αεροδρόμιο της Αθήνας, μολονότι μας εκθέτουν ως χώρα σ’ όσους μας επισκέπτονται και προκαλούν φυσικά καθοριστικά αρνητική εντύπωση στους ξένους τουρίστες.
Συνηθισμένος στην αδιαφορία των αρμοδίων για τα ουσιώδη δώσ’ τους μνημόσυνα, διαθήκες, συντροφικά μαχαιρώματα, μπουρδολογία περί Κεντροαριστεράς ή αριστερού Μάαστριχτ ή εικοτολογία περί του πολιτικού μέλλοντος της κυρίας Λιάνη και να δεις πώς αμέσως ενεργοποιούνται και γίνονται λαλίστατοι δεν θα επανερχόμουν στο θέμα, αν επιστρέφοντας στις 24 Ιουνίου από το Λονδίνο δεν χρειαζόταν να πάω και πάλι στην τουαλέτα στις 6 το απόγευμα. Ετσι ολοκληρώθηκε η αρνητική εικόνα, αυτή τη φορά στο αεροδρόμιο της Ολυμπιακής. Καθώς στην τουαλέτα, που βρίσκεται στην αίθουσα παραλαβής αποσκευών (και την οποία ανακάλυψα πολύ εύκολα καθοδηγούμενος από την μπόχα της κατουρλίλας, που έφθανε σε απόσταση πολλών μέτρων) διαπίστωσα όχι μόνο την αφόρητη ακαθαρσία στη λεκάνη και στα πλακάκια από πεταμένα χαρτιά, ούρα, και άλλα παρεμφερή, αλλά και τη σταθερή απουσία σαπουνιού, ενώ η βρύση έτρεχε ασταμάτητα καθώς δεν έκλεινε. Και όταν τόλμησα να ρωτήσω κάποιον υπάλληλο, ποιος είναι αρμόδιος για την κατάσταση αυτή, μου έριξε ένα βλέμμα οίκτου και με απαξίωσε απαντήσεως. Ενώ κάποιος άλλος μου παρατήρησε: «Μα, εδώ ματαιώνονται πτήσεις διότι απεργούν οι τεχνικοί, ο υπουργός κ. Καστανίδης καβγαδίζει με τους συνδικαλιστές της Ολυμπιακής Αεροπλοΐας που κάνουν λευκή απεργία και καταταλαιπωρούν το βλακωδώς απαθές επιβατικό κοινό και εσείς ασχολείσθε με τις λεπτομέρειες;». Για ένα λαό που έχει πια παραιτηθεί από κάθε προσδοκία να ανταποκρίνονται οι κυβερνώντες και οι δημόσιοι υπάλληλοι στις στοιχειωδέστερες υποχρεώσεις τους είναι πια λεπτομέρεια το αν μπορεί να αποπατήσει κανείς χωρίς να πασαλειφθεί με τα ούρα και τα κόπρανα των άλλων και ίσως και με τον ιό του AIDS. Λεπτομέρεια και το ότι δεν μπορεί τουλάχιστον μετά να πλύνει τα χέρια του χρησιμοποιώντας το μόνο προσφερόμενο καθαριστικό, που είναι το σαπούνι.
Επιμένοντας σ’ αυτές τις «λεπτομέρειες» έχω κατηγορηθεί από τον επικεφαλής του «στρατού κατοχής» των αεροδρομίων, συνδικαλιστή κ. Αλεβιζόπουλο, ως ιδιαιτέρως αντιπαθητικός, ενώ και ο υπουργός Μεταφορών κ. Καστανίδης είχε ενοχληθεί στο παρελθόν, διότι σε κάποιες επισημάνσεις μου για τα χάλια της Ολυμπιακής δεν έλαβα λέει υπόψη μου τις κοπιώδεις προσπάθειές του να βάλει μια τάξη στο χάος που επικρατεί στον εθνικό μας αερομεταφορέα.
Ομως το ποια τάξη έχει βάλει φαίνεται από το γεγονός ότι κατάντησε η Ελλάς να νοικιάζει αεροπλάνα από την εν διαλύσει Γιουγκοσλαβία (και μάλιστα με τα σήματα της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας»), επειδή οι ημέτεροι ιπτάμενοι αρνιόνταν να πραγματοποιήσουν τα προβλεπόμενα δρομολόγια, αφήνοντας ως συνήθως να ξεροσταλιάζουν στις αίθουσες αναμονής των αεροδρομίων τους ταλαίπωρους επιβάτες, ενώ μόλις πριν από λίγες ημέρες με την απειλή απεργίας διαρκείας των «στρατευμάτων» του κ. Αλεβιζόπουλου ματαιώθηκαν πλήθος αφίξεις τουριστών, που προτίμησαν να αποφύγουν την κόλαση των ελληνικών αεροδρομίων.
Και επειδή μου αρέσει να μιλάω πάντα με στοιχεία και αποδείξεις και όχι με γενικόλογες και αφηρημένες καταγγελίες, ας σημειώσω παρεμπιπτόντως ότι στο αεροσκάφος με το οποίο επέστρεφα από το Λονδίνο (πτήση 260), στις 24/6, ένα από τα εξαρτήματα που εκτοξεύουν κρύο αέρα στον επιθυμούντα επιβάτη ήταν σπασμένο και παρά τις προσπάθειες της κυρίας που δεχόταν επάνω της τον καταιονισμό του παγωμένου ρεύματος αυτός ο ασταμάτητα εκτοξευόμενος αέρας επέμενε να της προκαλέσει ψύξη. Οι προστρέξασες αεροσυνοδοί πάλεψαν επί περίπου μισή ώρα για να σταματήσουν το μαρτύριο της επιβάτιδος και το πέτυχαν τελικά φράζοντας την τρύπα με κάμποσο χαρτί τουαλέτας. Δεν πρόλαβαν όμως να εορτάσουν τον θρίαμβό τους επί του κακού και ένας άλλος επιβάτης έβαλε τις φωνές, διότι δεχόταν πυκνές σταγόνες… βροχής από το ταβάνι, που αντιστοιχούσε στο κάθισμά του. Καθώς οι προστρέξασες και πάλι αεροσυνοδοί δεν μπορούσαν να σταματήσουν την αιτία (ευτυχώς δεν επρόκειτο για πραγματικό νερό βροχής που θα προϋπόθετε ρήγμα στην οροφή του αεροσκάφους) την προσωρινή λύση του προβλήματος την έδωσαν οι… χαρτοπετσέτες!
Φυσικά, όταν έφθασα στην Αθήνα διάβασα στις εφημερίδες τις εύλογες υποδείξεις της κυρίας Βάσως Παπανδρέου για τη σύσταση μιας αεροπορικής εταιρείας τσάρτερ, που θα καλύψει τις σχετικές τεράστιες ανάγκες από τις οποίες επωφελούνται ως τώρα οι ξένες εταιρείες, καθώς η σχετική πρόθεση της Ολυμπιακής εδώ και χρόνια μένει πάντα μόνο στα χαρτιά. Ομως αυτό εξόργισε τον κ. Καστανίδη καθώς θεωρεί ότι η υπουργός Τουρισμού δεν έχει το δικαίωμα να αναφέρεται σε θέματα της αρμοδιότητάς του λες και οι σωστές αερομεταφορές δεν είναι η πρώτη προϋπόθεση για την προσέλκυση τουριστών και μάλιστα υψηλού εισοδήματος. Και βρήκε την ευκαιρία να καμαρώσει για το προωθούμενο έργο στον τομέα της βελτιώσεως των εγκαταστάσεων των αεροδρομίων.
Επειδή ειλικρινά εκτιμώ τον κ. Καστανίδη και με εντυπωσιάζει το πάθος με το οποίο προσπαθεί να διεκπεραιώσει τις ουκ ολίγες ευθύνες που συνεπάγεται το εξαιρετικά δύσκολο υπουργείο του, θα ήθελα να του παρατηρήσω ταπεινά ότι γρήγορα θα καταντήσουν και τα νέα αεροδρόμια αχούρια, εφόσον το προσωπικό τους αδιαφορεί παντελώς για την εκπλήρωση του καθήκοντός του και εφόσον και η σημερινή όπως και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις της τελευταίας 15ετίας δεν τολμούν να υποχρεώσουν τους εργατοϋπαλλήλους του ευρύτερου δημόσιου τομέα των κάθε είδους μεταφορών να συμπεριφέρονται προς το επιβατικό κοινό ως υπηρέτες και υφιστάμενοι του εργοδότη τους ελληνικού λαού (γι’ αυτό προσλαμβάνονται και πληρώνονται και μάλιστα με προνομιακό τρόπο) και όχι ως αφέντες προς δούλους.
Με κίνδυνο να θεωρηθώ φθηνός, θα θεωρούσα εξαιρετικά επιτυχημένο τον κ. Καστανίδη, αλλά και τον κ. Σημίτη, αν κατόρθωναν να επιβάλουν την αδιάκοπη λειτουργία των κανόνων καθαριότητας στους καμπινέδες των αεροδρομίων. Ας ξεκινήσουν από εκεί και ας αφήσουν γι’ αργότερα την πολύ ευκολότερη τροποποίηση του Συντάγματος.
ΕΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΝΕΟΣ
και για την αντιγραφή
