Στο ξεκίνημα της χρονιάς διαδραματίστηκαν στη Θεσσαλονίκη δύο ιστορίες που συντάραξαν την ελληνική κοινή γνώμη. Η πρώτη είναι αυτή που είχε πρωταγωνίστρια την 24χρονη Γεωργία, η οποία κατήγγειλε ότι υπήρξε θύμα ομαδικού βιασμού το βράδυ της Πρωτοχρονιάς: σύντομα τις δικές της καταγγελίες ακολούθησαν κι άλλες. Στη δεύτερη ιστορία βασικό γεγονός ήταν η σοκαριστική εν ψυχρώ δολοφονία του 19χρονου Αλκη στα πέριξ του Χαριλάου από μια αγέλη διεστραμμένων που είχε βγει βόλτα για να σπείρει τον τρόμο. Ανήκω σε αυτούς που αναρωτιούνται όχι για το πώς είναι δυνατόν αυτά να συνέβησαν (είμαι πια προετοιμασμένος να ακούω και να μαθαίνω τα χειρότερα…), αλλά πώς είναι δυνατόν να έχουν συμβεί στη Θεσσαλονίκη. Τουλάχιστον στη Θεσσαλονίκη που χρόνια πριν έζησα και νόμιζα πως γνωρίζω.
Και στις δύο αυτές ιστορίες κακοποιήθηκε από τις διηγήσεις η ίδια η φήμη της πόλης. Εγινε η Θεσσαλονίκη στα μάτια μας κάτι σαν σκηνικό παρακμής. Και οι δύο ιστορίες έκαναν πολύ κόσμο να πιστεύει πως κάτι πλέον δεν πάει καλά εκεί, και πως τα κοινωνικά προβλήματα της πόλης είναι κομμάτι μεγαλύτερα από της υπόλοιπης Ελλάδας. Είναι έτσι; Απάντηση μπορεί να μας δώσουν μόνο όσοι τη ζουν καθημερινά. Οπως και να έχει, όποιος λίγο γνωρίζει την πόλη απλώς αναρωτιέται τι συμβαίνει. Με λίγη πίκρα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
