Στην «αρετή της υπομονής» ασκείται ο Αντώνης Σαμαράς, σύμφωνα με όσα μου μεταφέρουν συνομιλητές του. Ο πρώην πρωθυπουργός δεν βιάζεται να ξετυλίξει το σχέδιό του καθώς θεωρεί ότι «το πολιτικό τοπίο είναι ακόμη πολύ ρευστό» και ο χρόνος μετράει υπέρ του.

Ανθρωποί του επισημαίνουν ότι «για κόμμα Σαμαρά μιλούν όλοι οι άλλοι, εκτός από τον ίδιο τον Μεσσήνιο».

Εκτιμούν, ωστόσο, ότι είναι «παραπάνω από ενθαρρυντικά» τα ευρήματα όλων των τελευταίων δημοσκοπήσεων που δείχνουν ότι αν προχωρήσει στο εγχείρημά του, θα προκληθούν αναταράξεις στο πολιτικό σκηνικό, αφού φαίνεται να γίνεται πόλος συσπείρωσης ψηφοφόρων που δεν προέρχονται μόνο από τη ΝΔ αλλά από όλο το πολιτικό φάσμα.

Σχεδόν ένας στους τέσσερις πολίτες (23,7% επί του συνόλου στη μέτρηση της Marc) υποστηρίζει την άποψη ότι το ενδεχόμενο ενός κόμματος υπό τον πρώην πρωθυπουργό θα λειτουργήσει θετικά για το πολιτικό σύστημα.

***

Μεταρρύθμιση ή νέα πρόστιμα;

«Επί ξυρού ακμής», όπως έλεγε το δημοσιογραφικό κλισέ παλαιότερων δεκαετιών, κινείται το θέμα των αγροτικών επιδοτήσεων που θα απασχολήσει και το Υπουργικό Συμβούλιο στη συνεδρίαση της προσεχούς Τετάρτης. Εκεί θα παρουσιαστεί το νομοσχέδιο για την εξαγγελθείσα κατάργηση του ΟΠΕΚΕΠΕ και τη μεταφορά των αρμοδιοτήτων του στην ΑΑΔΕ.

Εισηγητής θα είναι ο αντιπρόεδρος Κωστής Χατζηδάκης, ο οποίος, όπως σας είχα ενημερώσει, έχει αναλάβει τον όλο χειρισμό του θέματος και σε αυτό το πλαίσιο είχε συνάντηση την Πέμπτη με την επικεφαλής της Γενικής Διεύθυνσης Αγροτικής Πολιτικής της Κομισιόν Ελίζαμπεθ Βέρνερ.

Οπως προέκυψε, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δίνει μεγάλη έμφαση στη μεταρρύθμιση της νομοθεσίας και τη θεωρεί βασικό προαπαιτούμενο για να ομαλοποιηθεί η κατάσταση με τις αγροτικές επιδοτήσεις. Το νομοσχέδιο πρέπει να προχωρήσει άμεσα και να έχει ψηφιστεί μέσα στον Δεκέμβριο.

Διαφορετικά έρχονται νέα πρόστιμα και περικοπή αγροτικών επιδοτήσεων, κάτι που αν δεν αποφευχθεί οι συνέπειες θα είναι βαρύτατες για το μέλλον του αγροτικού τομέα στη χώρα μας.

***

Αμηχανία και «πανηγύρι»

Αλλά μια και καταπιάστηκα με τις επιδοτήσεις, κρίνω σκόπιμο να σας μεταφέρω την αμηχανία που προκάλεσε στους βουλευτές της ΝΔ που μετέχουν στην εξεταστική επιτροπή για τον ΟΠΕΚΕΠΕ η κατάθεση της Παρασκευής Τυχεροπούλου.

Η μάρτυρας πήγε στη Βουλή με έναν τεράστιο όγκο χαρτιών που τεκμηρίωναν όσα κατέθετε. Ετσι η προσπάθεια αποδόμησής της από τους «γαλάζιους» έπεσε μάλλον στο κενό. Δεν έκρυψε ότι φοβάται για τη ζωή της επικαλούμενη και τους διαλόγους που περιέχονται στη δικογραφία και εμφανίζουν τον περιώνυμο «Φραπέ» να λέει πως αν την σκότωνε, με 50 χιλιάρικα στον δικηγόρο του σε λίγο καιρό θα ήταν εκτός φυλακής.

Η ίδια είπε ότι ο Γιώργος Ξυλούρης, όπως είναι το αληθινό όνομα του επονομαζόμενου «Φραπέ», είχε βρει το τηλέφωνο του σπιτιού της, όπου και την κάλεσε διαταράσσοντας την ιδιωτική της ζωή. Το τηλέφωνο, μάλιστα, είχε σηκώσει το ανήλικο παιδί της.

Οταν, πάντως, κατά την αποχώρησή της από τη Βουλή ρωτήθηκε από κοινοβουλευτικούς συντάκτες αν την απείλησε, έγνεψε απλώς καταφατικά και επικαλούμενη την κούραση της εννιάωρης κατάθεσής της δεν θέλησε να πει κάτι περισσότερο.

Δεν κατάλαβα γιατί, αλλά μετά την κατάθεσή της με πληροφόρησαν ότι ο πρώην υπουργός Λευτέρης Αυγενάκης πανηγύριζε λέγοντας ότι «αποκαλύφθηκε η σκευωρία» εις βάρος του. Δεν ξέρω πώς έγινε αυτό, αλλά μέλος της Εξεταστικής μού μετέφερε ότι η κυρία Τυχεροπούλου κατέθεσε ότι επί της υπουργίας του η ίδια βρέθηκε από το Τμήμα Ελέγχων στο Πρωτόκολλο και «ο Ξυλούρης έκοβε βόλτες πιο άνετος μέσα στον ΟΠΕΚΕΠΕ».

***

«Κόφτης» με εκπτώσεις

Η αντίστροφη μέτρηση για το μεγάλο «στοίχημα» της εφαρμογής του χρονοκόφτη στις χαοτικές συνεδριάσεις του Κοινοβουλίου ξεκίνησε με την κατά πλειοψηφία απόφαση της Διάσκεψης των Προέδρων να προβεί στο μέτρο αυτό με μια μικρή ανοχή της τάξης του 25% επί του προβλεπόμενου χρόνου ομιλίας.

Δηλαδή, στα 20 λεπτά της ομιλίας προέδρου ΚΟ θα ειδοποιείται από το ηλεκτρονικό σύστημα με το ειδικό σήμα και θα του παρέχονται επιπλέον 5′. Ενώ στις 7λεπτες τοποθετήσεις των βουλευτών θα δίδεται ανοχή 2′.

Μετά θα κλείνει το μικρόφωνο αυτομάτως και η κάμερα θα φεύγει από το βήμα και θα στρέφεται προς τα βουλευτικά έδρανα. Βέβαια, μετά τις σκηνές απείρου κάλλους που εκτυλίχθηκαν την περασμένη εβδομάδα στην κεκλεισμένων των θυρών Διάσκεψη των Προέδρων και είχαν πρωταγωνίστρια την πρόεδρο της Πλεύσης Ελευθερίας, είμαι περίεργος να παρακολουθήσω τι θα γίνει στη συνεδρίαση της προσεχούς Πέμπτης στην Ολομέλεια όπου θα συζητηθούν οι αλλαγές στον Κανονισμό.

Τότε η Ζωή Κωνσταντοπούλου θα δώσει την τελευταία παράσταση χωρίς χρονικά όρια και προβλέπω ότι δεν θα δεχθεί αμαχητί τον «κόφτη», που, κακά τα ψέματα, για εκείνη θεσπίστηκε.

***

Οι άγνωστοι στρατιώτες του 1940

Στον απόηχο του θορύβου για τον Αγνωστο Στρατιώτη που κατέκλυσε την επικαιρότητα το τελευταίο δεκαπενθήμερο με την ψήφιση μιας τροπολογίας που αρκετοί έγκυροι νομικοί θεωρούν ότι είναι άνευ ουσιαστικού αντικειμένου, θέλω να σας μεταφέρω μια επισήμανση του σεβαστού καθηγητή Γεωργίου Μπαμπινιώτη που, εκτός των άλλων, έχει και επίκαιρο χαρακτήρα λόγω της επετείου της 28ης Οκτωβρίου.

Ο κ. Μπαμπινιώτης επανέφερε στο προσκήνιο το θέμα των πεσόντων στρατιωτών στο έπος του 1940 που θάφτηκαν επί αλβανικού εδάφους. Πολλοί εξ αυτών παραμένουν… άγνωστοι γιατί η ελληνική Πολιτεία δεν φρόντισε να γίνουν όλα όσα πρέπει για την αναγνώρισή τους. Δεν είναι η ώρα να κλείσει αυτή η εθνική πληγή 85 χρόνια μετά το «Οχι»;

***

Πώς το ΠαΣοΚ «αγάπησε» τη σοσιαλδημοκρατία

Μπορεί στο ΠαΣοΚ να δηλώνουν με καμάρι ότι είναι σοσιαλδημοκράτες, ωστόσο στα πρώτα χρόνια μετά την ίδρυσή του η λέξη «σοσιαλδημοκρατία» ήταν κάτι σαν ύβρις για τα στελέχη του. Μου το θύμισε συνεργάτης μου που μπήκε στον κόπο και διάβασε βιβλίο (εκδόσεις Παρουσία) που εξέδωσε πρόσφατα ο έλληνας πρώην ευρωβουλευτής του SPD Γιάννης Σακελλαρίου.

Σε αυτό περιγράφονται πλούσια παρασκήνια από την εποχή του ΠΑΚ και των πρώιμων χρόνων του ΠαΣοΚ και ειδικά για τη σχέση του με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Ο συγγραφέας αναφέρει ότι μέχρι το 1984 το ΠαΣοΚ δεν ήταν μέλος ούτε του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος ούτε της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.

Και ο λόγος ήταν αρχικά γιατί δεν τους ήθελαν οι σοσιαλδημοκράτες και αργότερα δεν ήθελε το ΠαΣοΚ να έχει σχέση μαζί τους. Ολα ξεκίνησαν την περίοδο της δικτατορίας, που ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε προσπαθήσει να εντάξει στη Σοσιαλιστική Διεθνή την αντιδικτατορική οργάνωση ΠΑΚ, την οποία είχε ιδρύσει όσο βρισκόταν στην εξορία, αλλά το αίτημα προσχώρησης απορρίφθηκε στο συνέδριο της ΣΔ στη Βιέννη τον Ιούνιο του 1972.

Η δικαιολογία ήταν ότι ένα άλλο ελληνικό κόμμα, η Ενωση Κέντρου, συμμετείχε ήδη ως παρατηρητής στη Διεθνή, αλλά, κατά τον Σακελλαρίου, ο πραγματικός λόγος ήταν ότι οι μάλλον συντηρητικοί σοσιαλδημοκράτες φοβούνταν τον λεκτικό ριζοσπαστισμό του Παπανδρέου και του εξόριστου ΠΑΚ.

Εκτοτε οι σχέσεις του ΠΑΚ και μεταγενέστερα του ΠαΣοΚ πολώθηκαν ακόμη περισσότερο, επειδή το SPD, υπό την πίεση ορισμένων κεντρώων στελεχών του, είχε προσπαθήσει – ανεπιτυχώς – να δημιουργήσει σοσιαλδημοκρατικό κόμμα στην Ελλάδα κατά το δικό του πρότυπο στην τότε Δυτική Γερμανία.

Οι Γερμανοί θεωρούσαν το ΠαΣοΚ ακροαριστερό κόμμα που ήθελε να βγάλει την Ελλάδα από το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Σε συνάντηση, ωστόσο, που έγινε στα τέλη του 1984 ανάμεσα στον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου και τον Εγκον Μπαρ, στενό συνεργάτη του εμβληματικού ηγέτη της Διεθνούς Βίλι Μπραντ, η εικόνα άλλαξε.

Μετά τη συνάντηση Παπανδρέου – Μπαρ στο Καστρί, ακολούθησε επαφή με τους Κώστα Λαλιώτη και Aκη Τσοχατζόπουλο στη Χαριλάου Τρικούπη και έτσι, δέκα χρόνια μετά την ίδρυσή του, άνοιξε ο δρόμος για την ένταξη του ΠαΣοΚ στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα.

***

Η πρόταση της Ντόρας

Στην πολιτική, όπως άλλωστε και στη ζωή, ισχύει, μάλλον απαρέγκλιτα, το «ποτέ μη λες ποτέ». Διότι, κακά τα ψέματα, δεν νομίζω να θεωρούσε κάποιος προβλέψιμο γεγονός την πρόταση της Ντόρας Μπακογιάνη για σύγκληση Συμβουλίου Πρώην Πρωθυπουργών με αντικείμενο την εξωτερική πολιτική.

Η πρόταση της πρώην υπουργού Εξωτερικών προκάλεσε αίσθηση και πολλές συζητήσεις, καθώς είχε ονομαστική αναφορά στη συμμετοχή στο Συμβούλιο του Αντώνη Σαμαρά, με τον οποίο ως γνωστόν δεν είχε ποτέ καλή προσωπική σχέση.

Αντιθέτως, το ότι πρότεινε να κληθεί και ο Ευάγγελος Βενιζέλος μάλλον δεν εξέπληξε αφού είναι γνωστή η αγαστή σχέση που διατηρεί με τον αντιπρόεδρο και υπουργό Εξωτερικών της κυβέρνησης Σαμαρά.

Με τον οποίο, άλλωστε, έδειξαν ότι διαθέτουν πολιτική συναντίληψη σε πρόσφατη εκδήλωση στην Πάτρα που συμμετείχαν αμφότεροι. Κάποιοι είπαν ότι η πρόταση της Ντόρας απορρίπτεται άνευ επαίνων από το Μαξίμου αφού ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι σε καλό mood με κανέναν από τους προτεινόμενους συνδαιτυμόνες.

Υπό αυτό το πρίσμα, κάποιοι ερμήνευσαν την πρόταση ως αιχμηρή απάντηση της πρώην υπουργού στην πρόσφατη επίκριση του Κυριάκου Μητσοτάκη στην «ακινησία της εξωτερικής πολιτικής επί της διακυβέρνησης» του Κώστα Καραμανλή.

Ο οποίος, ως γνωστόν, είχε ορίσει αρχηγό της ελληνικής διπλωματίας την κυρία Μπακογιάννη. Οπως και να έχει, νομίζω ότι από μια τέτοια σύσκεψη δεν θα έβγαινε κανείς χαμένος.