Η οδύνη των συγγενών για τα θύματα που έχασαν με τραγικό τρόπο τη ζωή τους στο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη συγκλονίζει τους πάντες. Πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, όταν νέα παιδιά κυρίως, εντελώς άδικα, βρέθηκαν θύματα σοβαρών και εγκληματικών παραλείψεων που κατέστησαν το τρένο από ασφαλές μέσο μεταφοράς επικίνδυνο και θανατηφόρο.

Η πολιτική διαχείριση της τραγωδίας που ακολούθησε ήταν τραγική, η κυβέρνηση δεν ενέκυψε με ενσυναίσθηση και πολιτική ευθύνη, αποδεχόμενη τις εγκληματικές παραλείψεις της που συνετέλεσαν στο θανατηφόρο δυστύχημα.

Παρέβλεψε τις συνέπειες, που ήταν και σχετικά πρόσφατες, όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με χειρότερες πρακτικές διαχείρισης, πλήρωσε ακριβά, ως όφειλε, τα όσα έκανε ή δεν έκανε για τη μεγάλη τραγωδία στο Μάτι με τους 104 νεκρούς και την πολιτική της, όταν επιχείρησε με εκείνη την αλήστου μνήμης συνέντευξη να αποκρύψει την αλήθεια για τους δεκάδες νεκρούς, κοροϊδεύοντας κυνικά τον κόσμο.

Και ενώ το Μάτι είχε γίνει πάθημα για την τότε κυβέρνηση, η σημερινή δεν έλαβε το μήνυμα, δεν ακολούθησε τη σοφή λαϊκή ρήση «το πάθημα να γίνει μάθημα» και επανέλαβε επί της ουσίας το λάθος της υποτίμησης των συνεπειών της τραγωδίας. Η συνέχεια είναι γνωστή.

Στην υπόθεση μπήκαν πολιτικές που εκφράστηκαν με όχημα τη συνωμοσιολογία, τον λαϊκισμό, την αμφισβήτηση της επιστήμης και την υπονόμευση της όποιας δικαστικής ενέργειας, με αποτέλεσμα να φθάσουμε σε παραδοχές, που έκανε ακόμα και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός παρασυρόμενος από ένα απίστευτο ρεύμα λαϊκισμού, όταν βγήκε σε συνέντευξη και άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο για πιθανή ύπαρξη ξυλολίου στο εμπορικό τρένο.

Οι πραγματογνωμοσύνες ειδικών και κρατικών υπηρεσιών, τα βίντεο που ήρθαν στη δημοσιότητα με αδιανόητη καθυστέρηση και άλλα στοιχεία συνέβαλαν να διαλυθεί κατά πολύ το σενάριο για το ξυλόλιο και τα ύποπτα φορτία στο εμπορικό τρένο, που είχαν συνδεθεί με την έκρηξη και ως συνέπειά της τον θάνατο πολλών θυμάτων.

Με τούτα και με άλλα, το ξυλόλιο αποκλείστηκε από τη Δικαιοσύνη, η ανάκριση έκλεισε και πια είμαστε στον προθάλαμο της δίκης. Ωστόσο το αίτημα για εκταφή θυμάτων που προβάλλεται από γονείς για να ερευνηθεί πάλι η ύπαρξη ξυλολίου, αλλά και για να ταυτοποιηθούν οι σοροί, επαναφέρει την ιστορία με το ύποπτο φορτίο στο εμπορικό τρένο στην επιφάνεια.

Δικαστικά από την ηγεσία του Αρείου Πάγου αποκλείστηκε το ενδεχόμενο να ανοίξει και πάλι η ανάκριση, στο στάδιο που βρίσκεται πια η διαδικασία. Ωστόσο, η εκταφή μπορεί να γίνει, αυτό αφήνεται δικαστικά ανοικτό, για να ταυτοποιηθούν οι σοροί και να γίνει έρευνα, χωρίς να παρακωλυθεί η δίκη. Ερευνα παράλληλη. Μέσα σε αυτό το κλίμα, με έναν χαροκαμένο γονιό να κάνει απεργία πείνας, αλγεινή εντύπωση προκαλεί πως πολιτικοί, δικηγόροι που δεν σχετίζονται με την υπόθεση, υποψήφιοι στις εκλογές του Δικηγορικού Συλλόγου και πολλοί άλλοι εκφράζουν δημόσια απόψεις, επιχειρώντας να πάρουν και αυτοί ένα μικρό κομματάκι δημοσιότητας και ενδεχομένως ψήφων από την οδύνη των συγγενών.

Φαινόμενα των καιρών, θα πει κανείς. Εκείνο όμως που πρέπει να τονιστεί είναι ένα. Να γίνει η δίκη, να δικαιωθούν ηθικά οι συγγενείς των θυμάτων, να ικανοποιηθεί το αίσθημα δικαιοσύνης των πολιτών, να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι ένοχοι. Για να υπάρξει ένα μάθημα, ότι το κράτος οφείλει να λειτουργεί προς το συμφέρον των πολιτών με όρους κράτους δικαίου… Η ευθύνη της Δικαιοσύνης μέσα σε ένα ρευστό κλίμα λαϊκισμού και συνωμοσιολογίας είναι τεράστια.