Τα σημάδια της διεθνούς αναταραχής δεν εκλείπουν. Το αντίθετο. Γενικεύονται.
Οι ενδείξεις εκτόνωσης ή κατευνασμού μιας αποσταθεροποίησης που πλησιάζει όλο και πιο επικίνδυνα τις κοινωνίες μας δεν πληθαίνουν. Το αντίθετο. Σπανίζουν.
Οι προσδοκίες σταθεροποίησης, εξομάλυνσης και ανάκαμψης δεν ενισχύονται. Το αντίθετο. Αδυνατίζουν.
Δεν ξέρω αν μπορούμε ακόμη να μιλήσουμε για «διεθνή κρίση» αλλά σίγουρα δεν είμαστε μακριά.
Καλού-κακού, λοιπόν, προσδεθείτε!
Οπως συμβαίνει πάντα, το καλοκαίρι έχει φέρει μαζί του χαλάρωση κι ανεμελιά. Αλλά όλο και περισσότερο, όλο και περισσότεροι διαισθάνονται ότι το φθινόπωρο θα είναι δύσκολο. Τα χρηματιστήρια και οι αγορές φαίνεται προς το παρόν να αντέχουν, αλλά για πόσο;
Και το χειρότερο. Κανείς δεν προσπαθεί σοβαρά και μεθοδικά να ισορροπήσει μια κατάσταση που κινδυνεύει να αποδειχθεί χαοτική ή ανεξέλεγκτη.
Η διεθνής συνεννόηση είναι ανύπαρκτη και η διεθνής βούληση απροσδιόριστη. Ο πλανήτης μοιάζει να γυρίζει ακέφαλος.
Οι πόλεμοι συνεχίζονται στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή. Εως τώρα δεν διαφαίνεται το τέλος τους αλλά ούτε και φαίνεται να υπολογίζεται και να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη το ανθρώπινο ή οικονομικό κόστος που η παράτασή τους προκαλεί.
Τι θα μας κοστίσουν συνολικά; Με το χέρι στην καρδιά, κανείς δεν ξέρει. Και κανείς δεν μπορεί να πει.
Ακόμη περισσότερο όταν η νέα αμερικανική ηγεσία προσέθεσε στη γεωπολιτική αστάθεια την προοπτική ενός εμπορικού πολέμου με μια σύγκρουση δασμών που έως τώρα δεν οδηγεί αλλού από τη διεύρυνση της αναταραχής. Είναι η συνταγή του χάους.
Η Ευρώπη βεβαίως εξοπλίζεται, ή τουλάχιστον αυτό επιδιώκει.
Αντιλαμβάνεται ενδεχομένως πως σε έναν κόσμο που εξελίσσεται μια αναμέτρηση ισχύος, δεν μπορεί να παραμένει αμέτοχη και ανίσχυρη. Κάλλιο να το συνειδητοποιήσει αργά παρά ποτέ.
Ταυτοχρόνως όμως η Ευρωπαϊκή Ενωση παρακολουθεί μάλλον αμήχανη την αμερικανική επιθετικότητα και σίγουρα αδύναμη τη ρωσική απειλή.
Είναι αλήθεια ότι η νέα κυβέρνηση της Γερμανίας ψάχνει ακόμη τα βήματά της και ότι η Γαλλία έχει βυθιστεί σε ένα ασυνήθιστο πολιτικό και οικονομικό χάος. Δεν υπάρχει λοιπόν ένα ισχυρό ευρωπαϊκό κέντρο όπως ήταν έως πρόσφατα ο γαλλογερμανικός άξονας.
Αυτό όμως αποτελεί ίσως και την ακριβέστερη σύνοψη της κατάστασης.
Η παρατεταμένη αστάθεια και η ανασφάλεια κυριεύουν τον πλανήτη για τον απλούστατο λόγο ότι από πουθενά δεν προκύπτει ένας άξονας ή έστω ένας παράγοντας σταθερότητας. Και με τα σημερινά δεδομένα δεν φαίνεται πώς και από πού θα μπορούσε να προκύψει ο παράγοντας αυτός.
Προσδεθείτε, λοιπόν! Καλού-κακού…
