Γνώμες

Δεν είναι ώρα να μιλήσουμε για την ασυνάρτητη εξάμηνη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που έφερε την οικονομία σε απόλυτο αδιέξοδο, οδήγησε σε κλειστές τράπεζες και τη χώρα στα πρόθυρα του GREXIT.

Κλειστές τράπεζες σημαίνει πάγωμα των συναλλαγών και αυτό το «φαινόμενο» παράγει σε καθημερινή βάση νέα ύφεση, ελλείμματα και ανεργία, γιατί παγώνει κάθε οικονομική δραστηριότητα.

Η οικονομία της χώρας μας βλέπει τον πάτο ακόμη από κάποιο ύψος.

Η παραίτηση του Αντώνη Σαμαρά μετά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος θέτει τη ΝΔ μπροστά σε ένα ερώτημα το οποίο αργά ή γρήγορα έπρεπε να απαντήσει. Το ερώτημα του μέλλοντός της.

Εκεί λοιπόν που η Αντιγόνη κουνούσε το δάχτυλο στην οικουμένη και παρέδιδε μαθήματα δημοκρατίας στον Κρέοντα, τα κατέθεσε όλα σε ένα άρθρο στη Βουλή. Στα αγγλικά, παρακαλώ!..

Κανείς, νομίζω, δεν θα ήθελε να βρίσκεται σήμερα στη θέση του αγαπητού πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα.

«Παρών» προς

Ο Α. Τσίπρας χρειάστηκε πέντε χρόνια για να παραδεχθεί ότι το δίλημμα με το οποίο βρίσκεται

Η χθεσινή κρίσιμη ψηφοφορία ήταν ιστορική για πολλούς λόγους. Ο Αλέξης Τσίπρας πήρε μια ισχυρή, την πιο ισχυρή από ποτέ, εξουσιοδότηση, για να πάει και να φέρει συμφωνία με τους πιστωτές. Τέτοια στήριξη δεν είχε Πρωθυπουργός ποτέ τις τελευταίες δεκαετίες και μόνο η Συνθήκη του Μάαστριχτ έτυχε ισχυρότατης κοινοβουλευτικής πλειοψηφία. Ο Πρωθυπουργός έχει ένα πολύ […]

Διαβάστε τα παρακάτω άρθρα: Αντιευρωπαϊκός εθνικολαϊκισμός Το ευρώ συνεπάγεται θυσίες Η «παγίδα» της 5ης Ιουλίου Απόγνωση και εξαπάτηση Κουλτούρα υπερηφάνειας και απόρριψης Η χώρα των θαυμάτων Ο σύντροφος Α. γράφει στον σύντροφο Π. Το γλωσσάριο της κωλοτούμπας – Απολυταρχία Σύγχυση εννοιών, παράλογα ερωτήματα και παράλογες απαντήσεις ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

Το δημοψήφισμα, και το αποτέλεσμά του, ήταν η προέκταση του «κινήματος των πλατειών», της κινητοποίησης των «Αγανακτισμένων» του 2011, στις κάλπες.

Είναι ενδιαφέρον να διαβάζει κανείς το παρόν αναδρομικά. Εχει την ευκαιρία να εστιάζει στη διαδρομή που οδήγησε στην παρούσα κατάσταση - στις δυνατότητες που υπήρχαν

Από το 1862, όταν μετά την έξωση του Οθωνα οι Ελληνες επέλεξαν περίπου με 99% ως επόμενο μονάρχη τον πρίγκιπα Αλφρέδο της Μ. Βρετανίας

Το αποτέλεσμα του καθεστωτικού «δημοψηφίσματος» της περασμένης Κυριακής υπήρξε ένας συνδυασμός απόγνωσης και εξαπάτησης.

Οι κεντρικές δυνάμεις που υποστήριζαν το «Ναι» (ΝΔ, Ποτάμι, ΠαΣοΚ, ΚΙΔΗΣΟ) είχαν αθροιστικά λάβει 41,01% της ψήφου στις εκλογές του Ιανουαρίου.

Ε, λοιπόν, αυτός ο γελαστός Γάτος του Τσεσάιρ («Το Βήμα», 28 Ιουνίου 2015) στη δική μου χώρα των θαυμάτων, που μπορεί «να κοιτάξει έναν βασιλιά», όπως είπε η Αλίκη, με έπεισε πως το «Οχι» του

Σύντροφε Π. Είμαι πάλι στην Ευρώπη. Στη φωλιά του λύκου! Τι λέω; Είμαι στις φωλιές των λύκων που ουρλιάζουν, έτοιμοι να με κατασπαράξουν. Καλά μού το έλεγες. Σωστά με είχες προειδοποιήσει.

Από την Αρχαιότητα υπήρχαν δύο ειδών πολιτεύματα. Στη Δημοκρατία υπερίσχυε η ψήφος των περισσοτέρων.

Χαρακτηριστικό γνώρισμα των Ελλήνων, ιδίως τα τελευταία χρόνια, είναι το διαζύγιό μας από τη λογική· η έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα και η μόνιμη σύγκρουση με τις «συνθήκες αληθείας».

Και αν είναι πολύ αργά; Η διακομματική συναίνεση, πλην των γνωστών Λακεδαιμονίων ΧΑ και ΚΚΕ, για το τρίτο μνημόνιο έπρεπε να είχε υπάρξει πριν από πέντε χρόνια