Το 2025 φεύγει και αφήνει πίσω του πολιτικές εκκρεμότητες. Θα αντέξει την πίεση η κυβέρνηση; Πότε θα ανακοινώσει το κόμμα του ο Αλέξης Τσίπρας; Θα κάνουν το βήμα ο Αντώνης Σαμαράς και η Μαρία Καρυστιανού; Θα ξεκολλήσει η βελόνα του ΠαΣοΚ;

Οι απαντήσεις θα δοθούν το 2026, χρονιά κατά την οποία πολλοί προμηνύουν ότι θα αλλάξει το πολιτικό σκηνικό. Το 2026 είναι μια προεκλογική χρονιά, αν δεν κρύβει εκλογές. Στην τελευταία στροφή της κούρσας, πάμε πάλι από την αρχή. Νέοι παίκτες, όσοι υπάρξουν, έρχονται φιλοδοξώντας να αλλάζουν τους κανόνες και τους όρους του πολιτικού παιχνιδιού, σε μια χρονιά που θα καθορίσει τη νέα αφετηρία της εκλογικής μάχης.

Στην κούρσα για την αυτοδυναμία

Η κυβέρνηση αφήνει το 2025 στον απόηχο των αγροτικών κινητοποιήσεων. Από το πώς θα εξελιχθούν οι κινητοποιήσεις και πώς θα τις διαχειριστεί το Μέγαρο Μαξίμου θα κριθεί και το ξεκίνημα της κυβέρνησης για τη νέα χρονιά. Οι ερμηνείες που δίδονται ότι οι αγροτικές κινητοποιήσεις δεν πλήττουν σε μεγάλο βαθμό την εικόνα της κυβέρνησης και ότι η συγκεκριμένη κατηγορία δεν βγάζει κυβερνήσεις, είναι συζητήσιμες.

Αυτή τη φορά τα μπλόκα γίνονται εν μέσω του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ που δεν αφήνει αδιάφορη την κοινωνία, και έχει πλήξει την εικόνα της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Αναζωπυρώνει τις σχετικές συζητήσεις. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν γίνει… ανέκδοτο οι «Φεράρι» και ο «Φραπές». Έχουν λοιπόν τη σημασία τους οι αγροτικές κινητοποιήσεις, όπως και το 48% που πήρε στις εκλογές η ΝΔ, από τους αγρότες.

Το 2026, είναι η τελευταία ευκαιρία για τον Κυριάκο Μητσοτάκη να «τρέξει» προς την αυτοδυναμία. Αυτός είναι ο διακηρυγμένος στόχος της ΝΔ. Αυτοδυναμία αν όχι στις πρώτες στις δεύτερες, ίσως και στις τρίτες εκλογές. Δεν είναι ο στόχος το διπλάσιο ποσοστό από το δεύτερο. Δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Σημασία έχει πόσο κοντά θα βρεθεί η ΝΔ στο ποσοστό που δίνει αυτοδυναμία. Η βελόνα της ΝΔ, καθ’ όλη τη διάρκεια του 2025 -στην πρόθεση ψήφου- βρισκόταν στη σφαίρα του 24%, ενώ άγγιζε το 30% στην εκτίμηση. Θα πρέπει η βελόνα να ανέβει θεαματικά, αν ο κ. Μητσοτάκης θέλει να μην είναι το αυτοδύναμο αφήγημα του, κενό περιεχομένου.

Ο Πρωθυπουργός έχει όπλα στα χέρια του. Έχει όμως και ζητήματα. Το μεγάλο και διαχρονικό πρόβλημα της κυβέρνησης είναι η ακρίβεια. Κυρίως στα ράφια των σούπερ μάρκετ. Δεν θα έχει και πολύ άδικο όποιος φωνάξει «Μητσοτάκη, χάσαμε!». Η κυβέρνηση έχει χάσει κατά κράτος κάθε μάχη κατά της ακρίβειας. Πολυσυζητημένες παρεμβάσεις όπως το ράφι της νοικοκυράς και άλλα μέτρα που εξαγγέλθηκαν είχαν δεν είχαν αποτέλεσμα. Η ακρίβεια καλπάζει και τα νοικοκυριά στενάζουν. Ο μήνας δεν βγαίνει.

Τα υπόλοιπα προβλήματα έχουν την βαρύτητα τους. Κανένα όμως δεν συναγωνίζεται την ακρίβεια. Γιατί κάνει την καθημερινότητα δύσκολη. Και μέσα στις δυσκολίες, κάνουν την εμφάνισή τους και τα σκάνδαλα της κυβέρνησης με τα «δικά της παιδιά». Η κυβέρνηση Μητσοτάκη φαντάζει στην πλειοψηφία της κοινής γνώμης, «κυβέρνηση-μια από τα ίδια.» Έχει χάσει το ηθικό της πλεονέκτημα.

Κάπως έτσι, οι πολίτες, στην μεγάλη τους πλειοψηφία, θεωρούν ότι η χώρα βαδίζει σε λάθος κατεύθυνση, εκφράζουν τη δυσφορία τους για την κυβέρνηση και τον προβληματισμό τους για το προσωπικό τους μέλλον, γεγονός που αποτυπώνεται στην πλειοψηφία των δημοσκοπήσεων.

Το ανακάτεμα της πολιτικής τράπουλας

Ίσως, όμως, λίγη σημασία να έχουν τα ποσοστά που συγκεντρώνουν τα κόμματα στις έως σήμερα δημοσκοπήσεις. Κάθε συζήτηση για αυτοδυναμία θα πρέπει, λογικά, να λάβει τέλος, αν λάβουν σάρκα και οστά τα σενάρια για το «κόμμα Σαμαρά» και το «κόμμα Καρυστιανού». Φτάνει μόνο και το ένα, από τα δύο για να αλλάξει το σκηνικό εξολοκλήρου, έχοντας ως δεδομένο το «κόμμα Τσίπρα».

Το κόμμα Σαμαρά είναι εσωτερικό της ΝΔ, απευθύνεται στο ίδιο, πάνω κάτω, κοινό. Στην τελευταία δημοσκόπηση της Metron Analysis για το MEGA δυνητικά θα μπορούσαν να το ψηφίσουν «σίγουρα ή σχεδόν σίγουρα» 5 και 9% αντιστοίχως. ‘Έχει τη σημασία του ότι στους κεντροδεξιούς ψηφοφόρους το ποσοστό αυτό σκαρφαλώνει στο 20% και φτάνει το 27% στους δεξιούς ψηφοφόρους. Η δημιουργία κόμματος από τον Αντώνη Σαμαρά είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει αναταράξεις στη δεξιά πολυκατοικία. Θα πιέσει τα κόμματα δεξιά της ΝΔ, τον Βελόπουλο και τη Λατινοπούλου αλλά πιθανότατα θα στερήσει από την ίδια τη ΝΔ το κρίσιμο ποσοστό για την αυτοδυναμία, αφού, εκτός των άλλων, θα της περιορίσει την άντληση ψήφων από τα δεξιά της.

Τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο πολύπλοκα στην περίπτωση ενός κόμματος από την κ. Καρυστιανού. Πρόσωπο άφθαρτο, με μεγάλη δημοτικότητα, στην τελευταία δημοσκόπηση Metron Analysis, στην δυνητική ψήφο, εμφανίζει ποσοστά μεγαλύτερα του κόμματος Τσίπρα. Ένα 26% δηλώνει σίγουρο η σχεδόν σίγουρο ότι θα ψήφιζε ένα τέτοιο κόμμα. Το ενδιαφέρον στοιχείο όμως είναι άλλο. Η σύνθεση όσων δηλώνουν ότι θα το ψήφιζαν. Το 33% δηλώνουν αριστεροί, το 40% κεντροαριστεροί, το 29% κεντρώοι, 19% κεντροδεξιοί και 16% δεξιοί. Δικαιώνονται, έτσι, οι εκτιμήσεις που θέλουν ένα κόμμα Καρυστιανού να τέμνει οριζόντια το πολιτικό σκηνικό και να προκαλεί υπολογίσιμες αναταράξεις.

Σίγουρα το τοπίο θα είναι διαφορετικό στο πεδίο της αντι-συστημικής ψήφου, στο οποίο κυριαρχεί το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου και του Κυριάκου Βελόπουλου. Η δημιουργία κόμματος από την Μαρία Καρυστιανού θα δημιουργήσει θέματα και στο κόμμα Τσίπρα. Ωστόσο, η δημιουργία ενός πολιτικού κόμματος, δεν είναι μια απλή υπόθεση.

Tο ανακάτεμα της πολιτικής τράπουλας, που απειλεί με κατακερματισμό το πολιτικό σύστημα, θα αναδείξει τον κ. Μητσοτάκη και τη ΝΔ, ως τη πολιτική δύναμη που δεν μπορεί να αγνοηθεί από κανένα. Γιατί, πολύ απλά, δεν θα μπορεί να γίνει κυβέρνηση χωρίς αυτήν. Αυτό ισχύει και για την περίπτωση που δεν υπάρξει κόμμα Σαμαρά η Καρυστιανού. Η βεβαιότητα της ίδρυσης κόμματος από τον Αλέξη Τσίπρα και οι εκτιμήσεις ότι θα δώσει μάχη με το ΠαΣοΚ για τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θα έχουν το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα. Δύο σχηματισμούς, στα ίδια ποσοστά πάνω-κάτω, που θα απέχουν κατά πολύ από την πρώτη θέση αν, εν τω μεταξύ, δεν έχει συμβεί κάτι συνταρακτικό.

Οι διεργασίες στην Κεντροαριστερά

Αυτή είναι μια άλλη μάχη που παρουσιάζει το δικό της ενδιαφέρον. Τσίπρας εναντίον ΠαΣοΚ, ΠαΣοΚ εναντίον Τσίπρα. Στην τελευταία δημοσκόπηση της Metron Analysis τα πράγματα δεν φαίνονται τόσο αισιόδοξα όσο θέλουν να τα βλέπουν οι συνεργάτες του πρώην Πρωθυπουργού. Υπάρχει μια ισοπαλία του «θα ψήφιζα σίγουρα» και «μάλλον θα ψήφιζα», 11 και 11%. Ωστόσο υπάρχει ένα στοιχείο που δεν μπορεί να έχει περάσει απαρατήρητο από τους επιτελείς του πρώην πρωθυπουργού. Το απογοητευτικό «όχι» στο κόμμα Τσίπρα από το 80% όσων αυτοπροσδιορίζονται κεντρώοι. Αυτό σημαίνει ότι τα περιθώρια του κ. Τσίπρα, όσα υπάρχουν, είναι προς τα αριστερά του, δηλαδή να ξαναμαζέψει τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα καταφέρει να κινητοποιήσει νέες και αδρανείς πολιτικά δυνάμεις; Μέχρι στιγμής, τίποτα δεν προμηνύει έναν λαϊκό ξεσηκωμό.

Το ΠαΣοΚ θα προσπαθήσει να κάνει ακόμα πιο δύσκολη τη ζωή στον πρώην πρωθυπουργό καθώς είναι ήδη κόμμα δομημένο, με επεξεργασμένες προγραμματικές θέσεις και φυσικά, είναι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με βάση τα μέχρι στιγμής δεδομένα όσον αφορά το κόμμα Τσίπρα, οι επιτελείς της Χ. Τρικούπη δείχνουν να μην ανησυχούν ιδιαίτερα. Ωστόσο, το 2026 θα πρέπει να κουνηθεί η βελόνα για να εξυπηρετηθεί η γραμμή πλεύσης, που έχει χαραχθεί. Το ΠαΣοΚ να βγει από τις κάλπες, πρώτο με μια ψήφο διαφορά. Αν τα δημοσκοπικά δεδομένα παραμείνουν ως έχουν, και το 2026, δεν θα φαντάζει και τόσο ρεαλιστικός στόχος. Κομβικό σημείο για το ΠαΣοΚ θα είναι το συνέδριο του, που εκτιμάται ότι θα πραγματοποιηθεί περί τα τέλη Μαρτίου.

Συμπερασματικά θα μπορούσε να πει κανείς ότι το 2026 θα είναι χρονιά εξόχως ενδιαφέρουσα για το πολιτικό σκηνικό.

Με ή χωρίς νέα κόμματα.