Ο Ανδρέας Λεντάκης, που σύμφωνα με την ιστοσελίδα του Ιδρύματος Πολιτισμού & Εκπαίδευσης Ανδρέας Λεντάκης, γεννήθηκε το 1935 στην Αντίς Αμπέμπα της Αιθιοπίας, υπήρξε σημαίνουσα προσωπικότητα της ελληνικής Αριστεράς, και άφησε το στίγμα του στη μεταπολεμική ελληνική πολιτική σκηνή και κοινωνία.
Πέθανε σε ηλικία 62 ετών, στις 20 Μαρτίου 1997. «ΤΟ ΒΗΜΑ» της 23ης Μαρτίου έγραψε για εκείνον:
«Ο Ανδρέας Λεντάκης υπήρξε ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς εκπροσώπους μιας ολόκληρης γενιάς της Αριστεράς, στην οποία ο τόπος χρωστάει πολλά.
»Η λεγόμενη “γενιά του 1-1-4” πρωτοστάτησε στο αίτημα του εκδημοκρατισμού και εκσυγχρονισμού της χώρας.
»Στελέχη όμως σαν τον Λεντάκη έδωσαν στον πολιτικό αυτόν αγώνα το βάθος μιας πολιτιστικής και πολιτισμικής διεκδίκησης που ξεπερνούσε κατά πολύ τα όρια της “στρατευμένης τέχνης”, που ήταν ο συνήθης ορίζοντας των πνευματικών ανθρώπων της Αριστεράς.
«ΤO BHMA», 23.3.1997, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» | «ΤΑ ΝΕΑ»
»Η πλούσια κλασική παιδεία του σε συνδυασμό με την επίδραση που δέχθηκε από τον αυτόχθονα στοχασμό μεγάλων διανοητών, όπως ο Παναγής Λεκατσάς, καθώς και ο σεβασμός που έτρεφε στις προτάσεις άλλων δημιουργών, όπως ο Δ. Πικιώνης προίκισαν τον Ανδρέα Λεντάκη με μιαν εκπλήσσουσα πνευματική ευρύτητα που έδωσε και εντελώς διαφορετική διάσταση στην πολιτική στράτευση.
»Ωστόσο, για πολλούς νεότερους, ο Ανδρέας Λεντάκης υπήρξε το πρότυπο στράτευση: όχι με την έννοια της πειθαρχίας στη λογική ενός μηχανισμού, κόντρα σε άλλους μηχανισμούς, αλλά με την έννοια της βίωσης της προσωπικής ελευθερίας και αξιοπρέπειας απέναντι σε ό,τι ευτελίζει τους όρους ύπαρξης και ανάπτυξης του ανθρώπινου προσώπου.
»Ο Ανδρέας Λεντάκης στην ταράτσα της Μπουμπουλίνας συσσωμάτωνε ισότιμα τον Γκεόργκι Δημητρόφ αλλά και τον Γαλιλαίο και τον Τόμας Μορ.
»Σ’ αυτούς του λειμώνες της Ουτοπίας όπου τώρα θα κατοικεί μόνιμα ο Ανδρέας Λεντάκης πρέπει να βαπτισθούν ξανά όσοι φιλοδοξούν να δώσουν νόημα στις δράσεις, που μαζί με τον κόσμο, πρέπει να αλλάζουν, πριν απ’ όλα, τον άνθρωπο»
«ΤΑ ΝΕΑ», 21.3.1997, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» | «ΤΑ ΝΕΑ»
Το 1-1-4
Για το ιστορικό σύνθημα «1-1-4», τα βασανιστήρια της χούντας και την πολιτική πορεία του Ανδρέα Λεντάκη, «ΤΑ ΝΕΑ» την επομένη του θανάτου το
«Ήταν Φεβρουάριος του 1962. Η ηγεσία της νεολαίας της ΕΔΑ αναζητούσε εναγωνίως ένα συνθήμα που θα “περνούσε” στον κόσμο της πολιτική της.
»Το βρήκε ο Ανδρέας Λεντάκης και ακούστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο “Xατζηχρήστου”, ουδείς όμως είχε φανταστεί τότε ότι θα γινόταν ταυτόσημο μιας γενιάς και μιας εποχής. Το “1-1-4” από το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος, που αναφέρει πως η προστασία του επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων – δονούσε τη χώρα και είχε πατέρα τον Ανδρέα Λεντάκη…
»Ο αγωνιστής της Αριστεράς και της Δημοκρατίας, το σύμβολο αγώνων σε εποχές δύσκολες, πέθανε ξαφνικά χθες, σε ηλικία 63 ετών, από ανακοπή καρδιάς, βυθίζοντας στο πένθος τους συντρόφους του, τη “μισή Ελλάδα”, όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά.
(…)
Μίμης Ανδρουλάκης, Ανδρέας Λεντάκης, Μίκης Θεοδωράκης στα έδρανα του ελληνικού κοινοβουλίου
Τα βασανιστήρια της χούντας και η πολιτική πορεία
»Τον Μάιο του 1967 συλλαμβάνεται από τη χούντα, οδηγείται στην Μπουμπουλίνας και βασανίζεται άγρια. Τότε ήταν που ο Μίκης Θεοδωράκης εμπνεύστηκε τα “Τραγούδια του Αντρέα”.
»Ακολουθούν τέσσερα χρόνια με φυλακές και εξορίες και το 1974 επανιδρύει μαζί με άλλους συντρόφους του την ΕΔΑ – της οποίας υπήρξε και πρόεδρος από το 1987 έως το 1993.
»Δήμαρχος Υμηττού εξελέγη τρεις φορές και από τη θέση αυτή προχώρησε σε διάφορες πρωτοβουλίες στον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με έμφαση στα πολιτιστικά πράγματα.
»Βουλευτής εξελέγη το 1989 και το 1990 με τον Συνασπισμό, ενώ τον Οκτώβριο εκλέγεται με την Πολιτική Άνοιξη του Αντώνη Σαμαρά – μια κίνηση που πίκρανε τους συντρόφους του στην Αριστερά».
