Το 1984 περιμενα τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο εναγωνιως να εμφανισθει στην press conference για το θρυλικό -πια- εργο του Σέρτζιο Λεόνε «Κάποτε στην Αμερική», στο οποίο πρωταγωνιστούσε.
Εις ματην!
Θυμαμαι τον Ντάνιλ Αντζέλι περιφημο paparazzo που ελεγε «Τον θελω εδώ»! Ο Ντε Νίρο προτιμησε να φωτογραφηθεί en privé στο εμβληματικό ξενοδοχείο Hotel du Cap-Eden Rock στο Cap d’ Antibes για λογαριασμό της Sygma Press!
Και ομως! Στην πρεμιέρα της ταινίας ενεφανίσθει στο πλευρο του Σέρτζιο Λεόνε παρ’ ολη την καταρακτωδη βροχή.
Τοτε μπορεσα και υλοποιησα το πρωτο του πορτραιτο en volée και τις εμβληματικές φωτο απο ολο το team στην Salle des Ambassadeurs au Palais des Festivals μπροστα στην τούρτα-φερετρο ως αναφορά στο κινηματογραφικό έργο!
Η δευτερη φορά ηταν το 1993 οταν πρωταγωνιστούσε στο «Mad Dog and Glory» του Τζον ΜακΝάτον. Τοτε το πορτραιτο του αναφεροταν περισσότερο στον ιδιο και όχι στο γεγονός.
Παρολα αυτά, το αγαπημένο μου πορτραιτο θα παραμείνει του 1984, οταν σκυφτος με προσπερνά μετα την προβολή της ταινίας…
Ας ειναι… ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο ηταν, ειναι και θα παραμείνει μια παγκόσμια αναφορά στην 7η Τεχνη.
Υ.Γ.: Τοτε δεν υπήρχαν photocalls οι ηθοποιοι φωτογραφιζόταν ταυτοχρονα με τις ερωτήσεις των δημοσιογραφων! Αντιλαμβανεσθε τι γινόταν! Ο Ντε Νίρο ηταν πάντα «βαρύς» δεν χαμογελούσε πολύ δεν πόζαρε.
Ήταν ενας σταρ, αντιστάρ.
