Πολλές οι ταινίες της εβδομάδας και από αυτήν την Πέμπτη, ημέρα έναρξης της κινηματογραφικής εβδομάδας. Οι περισσότερες από τις ταινίες κινούν το ενδιαφέρον με την «Τελευταία πνοή» του σημαντικού σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά σε πρώτο πλάνο.
Βαθμολογία
5: εξαιρετική
4: πολύ καλή
3: καλή
2: ενδιαφέρουσα
1: μέτρια
0: απαράδεκτη
Τελευταία πνοή (Le dernier souffle)
Παραγωγή: Γαλλία, 2024
Σκηνοθεσία: Κώστας Γαβράς
Ηθοποιοί: Ντενίς Πονταλιντές, Καντ Μεράντ, Γιώργος Χωραφάς, Ανχελα Μολίνα, Σαρλότ Ράμπλινγκ
Με βασικά πρόσωπα της ιστορίας έναν διανοούμενο συγγραφέα (Ντενίς Πονταλιντές) και έναν έμπειρο ογκολόγο πολύ καλό στον χειρισμό του λόγου (Καντ Μεράντ), ο Κώστας Γαβράς στην τελευταία ταινία του, πειραματίζεται με έναν τομέα ασυνήθιστο για εκείνον. Η κάμερα του σπουδαίου σκηνοθέτη τριγυρίζει με θάρρος και βουλιμία μέσα σε διαδρόμους και θαλάμους νοσοκομείων και με πεισματική περιέργεια παρακολουθεί συζητήσεις που σχετίζονται με την επάρατη νόσο και την αντιμετώπισή της από τους πάσχοντες. Ο γιατρός είναι ο «ξεναγός» του συγγραφέα που κάνει μια έρευνα επί του θέματος και που ο ίδιος ίσως πάσχει από καρκίνο. Και συγχρόνως είναι και ο δικός μας ξεναγός σε μια ταινία που σου ζητά να έχεις πάνω της διαρκώς στραμμένη την προσοχή σου.
Ο Κ. Γαβράς έκανε πολύχρονη έρευνα πριν αρχίσει τα γυρίσματα αυτής της ταινίας, την ώρα που για την συγγραφή του εμπεριστατωμένου σεναρίου είχε ως «οδηγό» το βιβλίο των επιστημόνων Ρεζίς Ντεμπρέ και Κλοντ Γκρανζ που συνεργάστηκαν μαζί του (μάλιστα ο γιατρός που υποδύεται ο Μεραντ είναι κατά κάποιο τρόπο μια αντανάκλασή του Ντεμπρέ).
Οπότε με την σοβαρότητα που όλοι γνωρίζουμε ότι χαρακτηρίζει τον σκηνοθέτη, το αποτέλεσμα είναι ιδιαιτέρως αποκαλυπτικό: η πληροφορία που προέκυψε από την προσωπική έρευνα του Γαβρά συνδυάζεται αρμονικά με την χαλαρή εκπαίδευση, από την οποία δεν λειπει η προσωπική άποψη του σκηνοθέτη: δεν διστάζει να τεθεί υπέρ της ευθανασίας όταν δεν υπάρχει επιστροφή, έτσι όπως με διαφορετικό τρόπο έκανε ο Πεδρο Αλμοδόβαρ στην δική του πρόσφατη ταινία, «Το διπλανό δωματιο».
Η περίπτωση κάθε ασθενούς είναι διαφορετική κυρίως στο πως αντιμετωπίζει το πρόβλημα. Υπάρχουν σκηνές όπως εκείνη με την Σαρλότ Ράμπλινγκ (σε ένα σύντομο αλλά πολύ χαρακτηριστικό ρόλο) που σου σπαράζουν την ψυχή αλλά ο Γαβράς φροντίζει να σπάει τον πάγο επιτρέποντας στην ταινία να γίνει μια ιδέα πιο ανάλαφρη απ’ όσο την περιμένεις ώστε να βοηθήσει τον θεατή να συμβαδίσει φιλικά μαζί της.
Είναι σαν ο σκηνοθέτης να λέει ότι αφού σε αυτή τη ζωή την μια στιγμή είμαστε και την άλλη όχι, λίγο χιούμορ κακό δεν κάνει * αντιθέτως μπορεί να βοηθήσει ώστε η κατάσταση να γίνει κάπως καλύτερη και πιο ανεκτή. Και με αυτόν τρόπο αν κάτι πραγματικά καταφέρνει είναι να τιμήσει και να υμνήσει την ομορφιά της ζωής.
Βαθμολογία: 3
ΑΘΗΝΑ: EΛΛΗ – CINOBO ΟΠΕΡΑ – ΝΙΡΒΑΝΑ – ΚΗΦΙΣΙΑ – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ – ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ – ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ – OPTIONS Γλυφάδα κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: OPTIONS – ΟΛΥΜΠΙΟΝ – ΒΑΚΟΥΡΑ κ.α.
————————————————————-
Θολός βυθός
Το παιδί θύμα του ελληνικού εμφυλίου πολέμου
Παραγωγή: Ελλάδα, 2024
Σκηνοθεσία: Ελένη Αλεξανδράκη
Ηθοποιοί: Κάτια Γκουλιώνη, Εύη Σαουλίδου, Μανώλης Μαυροµατάκης, Στέλιος Μάινας κ.α.
Είναι γνωστό ότι κατά την διάρκεια του Ελληνικού εµφυλίου πολέµου (1946-1949) οι δύο αντιµαχόµενοι στρατοί συγκέντρωσαν και µετακίνησαν παιδιά από τις εστίες τους: στην μια πλευρά οι παιδοπόλεις της κυβέρνησης που είχαν ιδρυθεί από τον έρανο της Πρόνοιας Βορείων Επαρχιών της Ελλάδος και υπό την υψηλή προστασία της Α.Μ. της Βασιλίσσης Φρειδερίκης και στην άλλη τα παιδιά που ο ∆ηµοκρατικός Στρατός µετέφερε έξω από τα σύνορα της χώρας σε αντίστοιχα ιδρύµατα των ανατολικών χωρών.
Θύματα και στις δύο περιπτώσεις ήταν ασφαλώς τα ίδια τα παιδιά που ένιωσαν την βία να εισχωρεί μέσα τους χωρίς να μπορούν καν να καταλάβουν τους ηλίθιους λόγους των φανατικών που τους είχαν βάλει σε αυτό το μαρτύριο. Το παιδικό βλέμμα είναι που ενδιαφέρει την Ελένη Αλεξανδράκη σε αυτήν την ταινία η οποία με άξονα ένα από αυτά τα παιδιά δούλεψε άψογα την εξιστόρηση ενός τραγικού βιώματος το οποίο εκ των πραγμάτων αποτέλεσε βαριά σκιά πάνω στην ψυχή του παιδιού για όλη την υπόλοιπη ζωή του (η ιστορία είναι εμπνευσμένη από που στηρίχθηκε σε δύο βιβλία του Γιάννη Ατζακά, τα «Διπλωμένα Φτερά» και «Θολός Βυθός» ο οποίος μεγάλωσε σε παιδόπολη).
Ασπρόμαυρος, λιτός και χωρίς «εφετζίδικες» προσθήκες μελοδραματισμού, ο «Θολός βυθός» είναι η καλύτερη και η πιο ουσιαστική ταινία μυθοπλασίας της Αλεξανδράκη, με μεγάλη απόσταση από την δεύτερη. Το μόνο κρίμα, εδώ, είναι που το φινάλε έρχεται πάρα πολύ απότομα και κατά κάποιο τρόπο αδικεί την ταινία που θα μπορούσε να είναι άλλη τόση (διαρκεί 90’). Χωρίς βεβαίως αυτό να επηρεάζει τα συναισθήματα που έχει ήδη δημιουργήσει μέσα μας.
Βαθμολογία: 3
ΑΘΗΝΑ: ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ – NEWMAN – ΔΙΑΝΑ
————————————————————-
Presence
Φαντάσματα στο σπίτι μιας δυσλειτουργικής οικογένειας
Παραγωγή: ΗΠΑ, 2025
Σκηνοθεσία: Στίβεν Σόντερμπεργκ
Ηθοποιοί: Κρις Σάλιβαν, Λούσι Λιού, Καλίνα Λιανγκ, Εντι Μαντέι
Δύσκολα θα περίμενες από τον σκηνοθέτη επιτυχιών όπως οι «Συμμορία των 11», «Traffic» και «Σεξ ψέματα και βιντεοταινίες» ένα συμβατικό θρίλερ μεταφυσικού τρόμου, την δική του, διακριτική συμβολή του στο είδος. Και πραγματικά, χρησιμοποιώντας ως αποκλειστικό χώρο δραματουργίας ένα σπίτι, εκεί όπου έχει μόλις μετακομίσει μια οικογένεια με πάρα πολλά προβλήματα επικοινωνίας μεταξύ των μελών της, ο Στίβεν Σόντερμπεργκ στήνει ένα οικογενειακό δράμα σε μεταφυσικό πλαίσιο.
Ο πατέρας (Κρις Σάλιβαν) προσπαθεί να παίξει τον ρόλο του ισορροπιστή αλλά οι προσπάθειές του πέσουν στο κενό και τον οδηγούν σε απελπισία. Η ασιστισα μάνα (Λούσι Λιού) δείχνει να ζει στον κόσμο της. Η κορη (Καλίνα Λιανγκ) βασανίζεται από μια τραγική ανάμνηση που ενδεχομένως να σχετίζεται με το στοιχειωμένο σπίτι και ο υπερόπτης γιος (Εντι Μαντέι) ειρωνεύεται τους πάντες.
Ο Σόντερμπεργκ μοιάζει να χρησιμοποιεί ως πρόσχημα το στοιχείο της μεταφυσικής για την ανάπτυξη αυτών ακριβώς των αδιεξόδων σχέσεων της δυσλειτουργικής φαμίλιας που εξερευνά. Είναι ένα έξυπνο εύρημα και με την εμπειρία του ο Σόντερμπεργκ το χειρίζεται μαεστρικά και χωρίς να καταφεύγει στα κλισέ που συναντάμε τόσο συχνά στις ταινίες αυτού του είδους. Εν τέλει αυτή η χειροποίητη, λιτή ταινία σε κρατά από κοντά μαζί της αν και σε απογοητεύει με το απότομο φινάλε της δίνοντάς σου την αίσθηση ότι έπρεπε κάποια στιγμή να κλείσει, έστω και με έναν «αβασάνιστο», πρόχειρο επίλογο γιατί τα χρήματα της παραγωγής, δυστυχώς τελείωσαν…
Βαθμολογία: 2,5
ΑΘΗΝΑ: VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ – VILLAGE ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ – OPTIONS ΙΛΙΟΝ – ΑΕΛΛΩ – ΑΙΓΛΗ ΧΑΛΑΝΔΡΙ – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ – WEST CITY – ΕΛΙΖΕ – ΣΙΝΕΑΚ ΠΕΙΡΑΙΑΣ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: VILLAGE COSMOS -ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ κ.α.
————————————————————-
H νέα χρονιά που δεν ήρθε ποτέ (Anul Nou care n-a fost)
Η Ρουμανία μια ανάσα πριν την πτώση του κομμουνισμού
Παραγωγή: Ρουμανία, 2024
Σκηνοθεσία: Μπογκτνάν Μουρεσάνου
Ηθοποιοί: Αντριάν Βαντσίτσα, Νικολέτα Χάνκου, Εμίλια Ντόμπριν κ.α.
Μια ματιά στις μέρες λίγο πριν από την πτώση του καθεστώτος του Νικολάε Τσαουσέσκου στην Ρουμανία (1989) αποπειράται o Μπογκτνάν Μουρεσάνου με αυτήν την άκρως ενδιαφέρουσα αν και κάπως μεγαλύτερη απ’ όσο χρειαζόταν ταινία, που πρόκειται για ένα πολύ καλά στημένο «κολάζ» στιγμιοτύπων και χαρακτήρων από την ηλεκτρισμένη κατάσταση που επικρατούσε εκείνη την εποχή στην χώρα της Ανατολικής Ευρώπης.
Βαρόμετρο της ιστορίας η προσπάθεια των υπευθύνων του κρατικού καναλιού της ρουμάνικης τηλεόρασης να «διορθώσουν» το ήδη γυρισμένο πρωτοχρονιάτικο σόου στο οποίο φαίνεται να τραγουδά μια ηθοποιός που εν τέλει αποστάτησε. Η εικόνα της πρέπει πάση θυσία να αντικατασταθεί και αυτό θα σημάνει μια σειρά τραγελαφικών επεισοδίων μέσω των οποίων, άλλοτε με χιούμορ άλλοτε όχι, απεικονίζεται η κατάσταση παράνοιας στην οποία εκείνη την περίοδο βρισκόταν η χώρα (όπως οι περισσότερες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης).
Ο Μουρεσάνου δεν στέκεται μόνο στο ίδιο το επεισόδιο της τηλεόρασης αλλά μέσω αυτού πλάθει χαρακτήρες που άμεσα ή έμμεσα σχετίζονταν μαζί του. Η ταινία πετυχαίνει στον στόχο της και αποδίδει με πληρότητα την αποπνικτική ατμόσφαιρα της εποχής, όταν ο ένας φοβόταν τον άλλο και ανθρώπινη επικοινωνία δεν υπήρχε.
Βαθμολογία: 3
ΑΘΗΝΑ: CINOBO ΟΠΕΡΑ – CINOBO ΠΑΤΗΣΙΩΝ (ΠΡΩΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ) – ΓΑΛΑΞΙΑΣ – ΣΙΝΕ ΒΑΡΚΙΖΑ – ΔΙΑΝΑ ΘΕΣ/ΚΗ: ΟΛΥΜΠΙΟΝ – ΒΑΚΟΥΡΑ
————————————————————-
Το κυνήγι
Ενδιαφέρον, χειροποίητο ελληνικό σινεμά
Παραγωγή: Ελλάδα, 2024
Σκηνοθεσία: Χρήστος Πυθαράς
Ηθοποιοί: Γιάννης Μπελής, Μελέτης Γεωργιάδης κ.α.
Ενας άνθρωπος διαρκώς «στην πρίζα». Δουλεύει σιωπηλός, σπανίως επικοινωνεί με τους άλλους και παρότι με το γιγαντόσωμο παρουσιαστικό και την βλοσυρή του έκφρασή του δείχνει «ωμός», έτοιμος για καυγά, ποτέ δεν εκνευρίζεται – ακόμα και όταν έχει κάθε λόγο για αυτό, όπως συμβαίνει με τον προκλητικό χρυσαυγίτη γείτονά του.
Αλλά το νιώθεις. Κάτι μέσα του δεν πάει καλά και ένα ξαφνικό ξέσπασμά του δεν θα σου προκαλούσε απορία. Το αν θα γίνει ή όχι θα πρέπει να περιμένουμε για να το δούμε όμως η αναμονή αξίζει τον κόπο ενώ παρακολουθούμε την δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Χρήστου Πυθαρά που έκανε την πρεμιέρα της πέρσι στο Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα Meet the Neighbors του 65ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Χωρίς πολλά λόγια και με φωνή του την εικόνα, ο σκηνοθέτης μελετά με όρεξη αυτόν τον μοναχικό άνθρωπο που τόσο χαλαρά και ανεπιτήδευτα υποδύεται ο μη επαγγελματίας ηθοποιός Γιάννης Μπελής. Για την ακρίβεια, το γεγονός ότι ο Μπελής όχι μόνο δεν είναι ηθοποιός αλλά το επάγγελμά του είναι σιδεράς (το επάγγελμα του συνονόματου ήρωα του στην ταινία) μας βοηθά να εισχωρήσουμε ακόμα πιο βαθιά μέσα του, να τον κατανοήσουμε – σχεδόν να ταυτιστούμε μαζί του.
Το «Κυνήγι» είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα κινηματογραφικής δημιουργίας κυριολεκτικά από το τίποτα, αρκεί να ξέρεις τι θέλεις να πεις και το πως.
Βαθμολογία: 3
ΑΘΗΝΑ: ΔΑΝΑΟΣ – ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ – ΝΑΝΑ κ.α.
————————————————————-
2073
Σαν ένα μεγάλο, δυσάρεστο δελτίο ειδήσεων
Παραγωγή: ΗΠΑ, 2024
Σκηνοθεσία: Ασίντ Καπάντια
Ηθοποιοί: Σαμάνθα Μόρτον, Ναόμι Και κ.α.
Γνωστός από το βραβευμένο με Οσκαρ ντοκιμαντέρ για την Εϊμι Γουάινχαουζ «Amy: Το κορίτσι πίσω από το όνομα», ο Ασίντ Καπάντια, στην ουσία καταφεύγει και πάλι στο ντοκιμαντέρ για να αφηγηθεί μια ιστορία «μελλοντολογικού τρόμου», δραματουργικό φόντο της οποίας είναι η χρονιά του τίτλου, όταν «ο πλανήτης έχει πια καταστραφεί αλλά ο κόσμος συνεχίζει να υπάρχει». Το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας είναι μια σύντομη ανασκόπηση των μεγάλων γεγονότων του 21ου αιώνα που κατάφεραν να μπολιάσουν το μίσος και την φοβία στον άνθρωπο. Η ταινία φιλοδοξεί να τα συνδέσει κάπως με την μυθοπλασία στην οποία βλέπουμε τη Σαμάνθα Μόρτον να υποδύεται μια γυναίκα που γλίτωσε από την καταστροφή και με την αφήγησή της να συνοψίζει το «πως φτάσαμε ως εδώ».
Τραμπ, Πούτιν, Μασκ, πόλεμος στην Ουκρανία, Δίδυμοι Πύργοι, τρομοκρατία, Ζούκερμπεργκ, Νετανιάχου, Ερντογάν, Κίνα, Βόρεια Κορέα, Covid, δικτατορίες στη Λατινική Αμερική, Brexit, φίμωτρο στην ερευνητική δημοσιογραφία, η ανοδος της ακροδεξιάς, ο θάνατος της δημοκρατίας κ.ο.κ. Όλα αυτά καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας και αυτή η επανάληψη στην ταινία του Καπάντια δεν έχει και τόσο νόημα εφόσον μιλάμε για κινηματογράφο μυθοπλασίας. Εν τέλει, έχεις την αίσθηση ότι δεν βλέπεις σινεμά μυθοπλασίας αλλά ένα μεγάλο, βασανιστικό δελτίο ειδήσεων που συνοψίζει ότι πιο άσχημο έχει συμβεί σε αυτόν τον άμοιρο πλανήτη κατά την διάρκεια των τελευταίων 24 περίπου ετών…
Βαθμολογία: 2
ΑΘΗΝΑ: NEWMAN
————————————————————-
Επίσης στις αίθουσες
Cleaner (Αγγλία, 2025). Από το σκηνοθέτη του «Casino Royale» Μάρτιν Κάμπελ, μια περιπέτεια με φόντο το σύγχρονο Λονδίνο, στην οποία ριζοσπαστικοί ακτιβιστές καταλαμβάνουν το ετήσιο γκαλά μιας ενεργειακής εταιρείας, συλλαμβάνοντας 300 ομήρους προκειμένου να αποκαλύψουν τη διαφθορά των οικοδεσποτών. Πρωταγωνιστούν οι Ντάιζι Ρίντλεϊ, Κλάιβ Οουεν κ.α.
ΑΘΗΝΑ: VILLAGE PENTH – ΑΕΛΛΩ – ΣΙΝΕ ΑΝΟΙΞΙΣ – ΑΡΤΕΜΙΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟ – ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ (ΕΚΤΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ) – ΝΑΝΑ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ΟDEON ΠΛΑΤΕΙΑ – CINEMA ONE κ.α.
The monkey (ΗΠΑ/Αγγλία, 2025).Από τον Όσγκουντ Πέρκινς (σκηνοθέτης του θρίλερ «Longlegs»), μια ιστορία υπερφυσικού τρόμου παραγωγής Τζέιμς Γουάν «εγκέφαλου» των σειρών κινηματογραφικού τρόμου «The Conjuring» και «Σε βλέπω». Το σενάριο βασίζεται σε μια ιστορία από το «Skeleton Crew – Η ομίχλη και άλλες ιστορίες» του Στίβεν Κινγκ που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κλειδάριθμος. Πρωταγωνιστούν οι Τέο Τζέιμς, Ελάιζα Γουντ κ.α.
ΑΘΗΝΑ: ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – ΟΛΑ ΤΑ OPTIONS – CINOBO OΠΕΡΑ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: VILLAGE –OPTIONS κ.α.
Η επίθεση των Τιτάνων: Η τελευταία επίθεση (Attack on Titatn the last /Shingeki no Kyojin: The Last Attack, 2024). Ιαπωνικό κινούμενο σχέδιο της σειράς φαντασίας Επίθεση των Τιτάτων, σε σκηνοθεσία Γιουτσίρο Χαγιάσι.
ΑΘΗΝΑ: VILLAGE PEΝTH ΘΕΣ/ΚΗ: ΟDEON ΠΛΑΤΕΙΑ
