Τον Woodkid θα τον συνδέει πάντοτε κάτι πολύ ιδιαίτερο με την Ελλάδα: «Ηρθα το 2001 στη Ρόδο με τη μητέρα μου και ήμουν εκεί όταν έγινε η τρομοκρατική επίθεση στους Δίδυμους Πύργους. Αυτό είναι κάτι δεν θα ξεχάσω ποτέ. Πρόκειται άλλωστε για ένα από τα γεγονότα τα οποία κάθε φορά που τα αναφέρει κάποιος θυμάσαι πού βρισκόσουν όταν συνέβησαν». Μουσικός, τραγουδιστής, εικαστικός, σκηνοθέτης, ο πολυσχιδής γάλλος καλλιτέχνης Γιοάν Λεμουάν, όπως είναι το πραγματικό όνομά του, έχει υπογράψει βιντεοκλίπ για σούπερ σταρ όπως η Τέιλορ Σουίφτ, η Λάνα Ντελ Ρέι, η Κέιτι Πέρι, ο Drake, η Ριάνα, ο Moby και ο Χάρι Στάιλς, ενώ είναι κολλητός φίλος και στενός συνεργάτης του Νικολά Γκεσκιέρ, creative director του οίκου Louis Vuitton, ο οποίος σχεδίασε μάλιστα τα κοστούμια που θα δούμε στο Ηρώδειο στις 7 Ιουλίου. O 38χρονος εικονοκλάστης θα δώσει μία και μοναδική συναυλία στην Αθήνα (στο πλαίσιο του εφετινού Φεστιβάλ Αθηνών) με αφορμή την πρόσφατη κυκλοφορία του άλμπουμ του με τίτλο «S16».

Γράψατε στα social media σας ότι αυτή η συναυλία στο Ηρώδειο είναι ένα όνειρο που θα γίνει πραγµατικότητα…

«Μα είναι αλήθεια. Η πρώτη φορά που επισκέφθηκα τον Παρθενώνα και είδα αυτό το θέατρο από ψηλά ήταν μια συνταρακτική εμπειρία. Πάντα με γοήτευαν οι χώροι που κουβαλούν ειδικό ιστορικό βάρος και μου αρέσει η ιδέα ότι ένα μέρος σαν αυτό δεν είναι μουσείο αλλά κάτι που παραμένει ζωντανό και φιλοξενεί καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Μου φαίνεται απίστευτο το ότι θα εμφανιστώ εκεί».

Εχετε και στη γενέτειρά σας, τη Λυών, ένα πολύ ωραίο ρωµαϊκό αµφιθέατρο.

«Ναι, και ήταν να παίξουμε και στον αντίστοιχο χώρο στη Βερόνα, στην Ιταλία, αλλά οι ειδικές συνθήκες δεν μας το επέτρεψαν. Μου αρέσει πολύ να σκέφτομαι, χωρίς να θέλω να ακουστώ μυστικιστής, ότι αυτές οι πέτρες είναι φορείς μιας διαχρονικής ενέργειας – τόσους καλλιτέχνες έχουν υποδεχθεί εδώ και τόσους αιώνες».

Τι πρόγραµµα θα παρουσιάσετε στην Αθήνα;

«Θα παίξω τραγούδια από το καινούργιο μου άλμπουμ αλλά και από την πρώτη δισκογραφική μου δουλειά με τίτλο «The Golden Age». Ειδικά για την ελληνική πρωτεύουσα, δουλεύω σκληρά για μια προσαρμογή του σόου. Θα δείτε δηλαδή ένα οπτικοακουστικό θέαμα κομμένο και ραμμένο για το συγκεκριμένο θέατρο».

Πέρασαν πολλά χρόνια για το δεύτερο δισκογραφικό σας βήµα. Τι σας καθυστέρησε; Είστε τελειοµανής;

«Δεν μου αρέσει πολύ η λέξη «τελειομανία», διότι αισθάνομαι πάντα ότι η δουλειά μου απέχει πολύ από το να μπορεί να χαρακτηριστεί τέλεια. Παραδέχομαι βέβαια ότι δίνω προσοχή στη λεπτομέρεια. Για να επιστρέψω όμως στην ερώτησή σας, φοβόμουν να κυκλοφορήσω νέο άλμπουμ γιατί ήταν δύσκολη η προσαρμογή στην τεράστια αλλαγή που υπέστη η ζωή μου εξαιτίας της μεγάλης επιτυχίας του δισκογραφικού ντεμπούτου μου. Χρειάστηκα αυτόν τον χρόνο για να γίνω κάποιος άλλος. Για ένα διάστημα βυθίστηκα κιόλας σε σκοτεινές σκέψεις και είχα ανάγκη από ένα διάλειμμα. Φυσικά ασχολήθηκα και με άλλα εγχειρήματα, ήταν σημαντικό αυτό για εμένα, ως σκηνοθέτης πήρα πολλά μαθήματα από τους καλλιτέχνες με τους οποίους συνεργάστηκα και θυμήθηκα ξανά πώς είναι να υπηρετείς το όραμα κάποιου άλλου».

Στα νέα τραγούδια σας είναι σαν να παραδέχεστε ότι τελικά δεν τα έχετε όλα υπό έλεγχο…

«Το να παραδέχεται κανείς τις αδυναμίες και την ευαλωτότητά του είναι ένα πρώτο βήμα προς μια κάθαρση. Το άλμπουμ έχει φυσικά ρομαντικά στοιχεία και μια μελαγχολική ατμόσφαιρα, η οποία είναι γοητευτική και επικίνδυνη ταυτόχρονα. Κινείται πάνω σε αυτή τη λεπτή γραμμή που χωρίζει την αυτοκαταστροφή από την ίαση».

Το «S16» κυκλοφόρησε τον περασµένο Οκτώβριο και συνέπεσε µε το δεύτερο κύµα της πανδηµίας. Σας προκάλεσε σύγχυση αυτή η συγκυρία;

«Φυσικά, αλλά επρόκειτο για μια πεζή και μπουρζουά σύγχυση. Το σημαντικό είναι ότι κατάφερα να το κυκλοφορήσω και ελπίζω ότι σε δέκα χρόνια κάποιος θα έρθει και θα μου πει ότι σε μια δύσκολη περίοδο της δικής του ζωής και της ανθρωπότητας συνολικά τα κομμάτια μου τον βοήθησαν και του έδωσαν κουράγιο. Είναι ένα μελαγχολικό άλμπουμ και βγήκε στη σωστή στιγμή. Δεν ήθελα να περιμένω άλλο, ανυπομονούσα να ασχοληθώ με κάτι πιο φωτεινό. Η περιοδεία πάντως, παρ’ όλο που αποτελεί προέκταση του άλμπουμ και στήθηκε γνωρίζοντας πολύ καλά τι συμβαίνει γύρω μας, εστιάζει πιο πολύ στην ελπίδα παρά στη θλίψη».

Περάσατε δύσκολα στο lockdown;

«Για να είμαι ειλικρινής, δεν δικαιούμαι να παραπονεθώ για τίποτα. Μένω σε ένα διαμέρισμα στο Παρίσι το οποίο μου αρέσει πολύ, είχα φίλους στους οποίους μπορούσα να μιλήσω, η οικογένειά μου παρέμεινε υγιής και ασφαλής. Σκέφτομαι ότι αυτή η συλλογική εμπειρία ήταν και πολύ προσωπική ταυτόχρονα. Το μόνο που με δυσκόλεψε ήταν το να βλέπω την πόλη άδεια, η απουσία ζωής στους δρόμους μου προκαλούσε θλίψη. Μου φαίνεται πολύ ωραίο τώρα που ο καιρός έχει καλυτερεύσει και ο κόσμος βγαίνει έξω, καταλαβαίνεις πόσο πολύτιμες είναι αυτή η ελευθερία και η χαρά. Μπορεί να φαίνεται αφελές, αλλά είναι υπέροχο να βλέπεις γύρω σου ευτυχισμένους ανθρώπους. Και πρέπει να νιώθουμε τυχεροί διότι ζούμε σε ευρωπαϊκές δημοκρατίες με καλό επίπεδο ζωής και πρέπει να τις προστατεύουμε. Είναι πιο εύθραυστες από όσο πιστεύουμε».

Σε ποιο σηµαντικό ζήτηµα της εποχής µας θα θέλατε να δοθεί περισσότερη σηµασία;

«Για εμένα το πιο σημαντικό είναι να δοθεί βαρύτητα στην ψυχική υγεία. Ολο αυτό που συμβαίνει με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και με την ακραία, διαρκή εισβολή της δυσάρεστης επικαιρότητας στη ζωή μας είναι δύσκολα διαχειρίσιμο από κάποιον με ψυχικές ευαισθησίες. Είναι δύσκολο επίσης να λύσει κανείς την εξίσωση του «νοιάζομαι για ό,τι συμβαίνει χωρίς να επιβαρύνομαι υπερβολικά». Ο καθένας πρέπει να φτιάξει τη δική του συνταγή, να δει πού τελειώνει η προσωπική ευθύνη του και πού αρχίζει η ευθύνη της πολιτείας. Συχνά μιλάμε, για παράδειγμα, για την κλιματική κρίση έχοντας τα εχθρικά προς το περιβάλλον γκάτζετ μας απλωμένα στο τραπέζι. Πρέπει να αναλογιζόμαστε μέχρι ποιο σημείο μπορεί ο καθένας μας να συμβάλει σε κάτι».

Θα µου αναφέρετε κάποια δικά σας pop culture highlights πρόσφατης εσοδείας;

«Μου άρεσε πρόσφατα πολύ το «Live to Survive» της MØ – πολύ ωραία σκοτεινή ποπ. Είμαι φαν του «RuPaul’s Drag Race» και απόλαυσα την τελευταία σεζόν. Δυστυχώς δεν έχω πάει στο σινεμά ακόμη και ανυπομονώ να συμβεί αυτό. Εντυπωσιάστηκα επίσης από τη συμμετοχή της Ελβετίας στη Γιουροβίζιον, μου άρεσε πολύ η φωνή του τραγουδιστή, του Gjon’s Tears».

Εχετε συνεργαστεί µε κάποια πολύ διάσηµα ονόµατα της ποπ µουσικής. Ποια από αυτές τις συµπράξεις κατέχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά σας;

«Ολες τις συνεργασίες μου τις θεωρώ ξεχωριστές, αλλά αυτή με τη Λάνα Ντελ Ρέι έχει ειδική αξία, γιατί ήταν στο ξεκίνημά μου, δεν μας ήξερε κανείς τότε και καθόρισε την καριέρα της όσο καθόρισε και τη δική μου».

Είχατε, αλήθεια, κλίση στις τέχνες από παιδί;

«Πάντα ήμουν δημιουργικός και πάντα είχα ξεκάθαρη άποψη για τα καλλιτεχνικά ζητήματα, θυμάμαι να παίζω με τα Lego και να έχω πολύ συγκεκριμένη οπτική για το τι θα κατασκεύαζα και πώς. Εβλεπα επίσης πολύ έντονα τη σχέση φωτός και σκιάς. Οταν ήρθα σε επαφή με την κλασική ζωγραφική, μου αποκαλύφθηκε ένας νέος κόσμος, θυμόμουν πάντα τα ονόματα των καλλιτεχνών και αναγνώριζα τα έργα τους. Καταλάβαινα εύκολα γιατί μια εικόνα είχε αντίκτυπο, τι μπορούσε να συναρπάσει αυτόν που τη βλέπει στη σύνθεση ή στη συμμετρία της».

Αν είχατε τη δυνατότητα να πάρετε στο σπίτι σας κάποιο έργο τέχνης που σήµερα βρίσκεται σε µουσείο, ποιο θα διαλέγατε;

«Κάποιον πίνακα του Μαρκ Ρόθκο».