Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι λες και η χώρα δεν έχει άλλα προβλήματα, ορισμένοι αχολούνται με το ότι ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν γεμίσει την Αθήνα με κάτι αφίσες.
Πρόκειται για παλαιού τύπου αφισοκόλληση, επ’ αφορμή και εν όψει μία ομιλίας που θα εκφωνήσει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ το προσεχές Σάββατο, σε μία εξ αναβολής κομματική συγκέντρωση, απ’ όπου υποτίθεται ότι θα ξεκινήσει η νέα ελπιδοφόρος και νικηφόρος πορεία της προοδευτικής συμμαχίας του.
Μπορεί να μην είναι το μείζον αυτήν στιγμή, αλλά έρχεται και αυτό να προστεθεί σε μια σειρά επεισόδια όπου πρωταγωνίστησε την προηγούμενη εβδομάδα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Αν μη τι άλλο, αν θέλει να πείσει για τις οικολογικές του στροφές και μετακινήσεις, τέτοιες αφίσες δεν έχουν καμία θέση πουθενά.
Η κακή αρχή είχε γίνει με τις δηλώσεις του για τους αρμούς της εξουσίας και πώς θα τους ελέγξει, στην συνέχεια ο κ. Τσίπρας μπλέχτηκε στην διαμάχη για τους προστατευόμενους μάρτυρες της Novartis, έκανε διάφορες δηλώσεις και εκτόξευσε απειλές προς το εσωτερικό του κόμματός του και τώρα γεμίζει την πόλη με αφίσες στις οποίες δεσπόζει το πρόσωπό του και προαναγγέλει ότι θα μιλήσει στο ακροατήριό του για την «απάτη των αρίστων».
Είναι φανερό τις τελευταίες ημέρες ότι ο κ. Τσίπρας διακατέχεται από μία αγωνία. Επειτα από ένα διάστημα κατά το οποίο είχε ομολογήσει και δημοσίως πόσο απολάμβανε τους χαλαρούς ρυθμούς και τις πολυτέλειες της αντιπολίτευσης, φαίνεται ότι κατανόησε πως η περίοδος των διακοπών τελείωσε.
Το ζήτημα είναι ότι τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά για εκείνον.
Καμία του παρέμβαση δεν έχει προωθητικό αποτέλεσμα ή ευεργετική επίδραση. Είτε είναι αμφιλεγόμενη («αρμοί της εξουσίας»), είτε ακατανόητη (εμμονή με τους μάρτυρες της Novartis), είτε ατυχής (αφισοκόλληση στους δρόμους).
Δείχνει ο κ. Τσίπρας και η ομάδα που τον περιβάλλει ότι το έλλειμμά τους αυτήν την περίοδο είναι μεγάλο. Εντοπίζεται στο πολιτικό περιεχόμενο.
Σε μία περίοδο κατά την οποία η ΝΔ, καλώς ή κακώς και κυρίως δια του προέδρου της και κάποιων στενών συνεργατών του, εκφράζει μία πολιτική θέση, έστω μέσα στα κλασικά ευρωπαϊκά κεντροδεξιά πλαίσια και εμφανίζεται να την υπηρετεί, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τίποτε.
Αναμασά σε κάθε επίπεδο (πολιτικό, επικοινωνιακό, ρητορικό) τις διχαστικές κοινοτοπίες με τις οποίες παραπλάνησε πολλούς τα προηγούμενα χρόνια και υποδύεται έναν ρόλο που σε καμία περίπτωση δεν είναι πρωταγωνιστικός.
Ηταν μία κακή εβδομάδα για τον κ. Τσίπρα. Το θέμα είναι αν το αντιλαμβάνεται ή όχι και αν έχει τα περιθώρια να βελτιώσει κάτι. Εστω να εφεύρει κάτι πιο πειστικό από όλα αυτά τα παλαικομμουνιστικά και παλαικομματικά, στα οποία εμμένει.
Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι αυτά είναι υπερβολικές προσδοκίες. Ή, όπως θα το ΄λεγαν άλλοι, ό,τι μπορεί ο καθένας κάνει…
