Ο χρόνος περνάει γρήγορα. Η δύσκολη συγκυρία και οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει τόσο η ΕΕ όσο και η χώρα μας είναι πολλές και ποικίλες και χρήζουν άμεσων λύσεων γιατί οξύνονται όσο η χώρα παραμένει καθηλωμένη, ένεκα των οικονομικών της προβλημάτων αλλά και των παρελκόμενων με αυτά: φυγή των νέων, δημογραφική γήρανση, κλείσιμο επιχειρήσεων, φοβία των συνταξιούχων και των ασθενών, κ.ά. Χωρίς ανάπτυξη και μάλιστα γρήγορη, που οδηγεί σε οικονομική ευημερία, τίποτα από την παραπάνω φθοροποιό κατάσταση δεν μπορεί να αντιστραφεί. Παραγωγικοί τομείς όπως η γεωργία, ο τουρισμός, η μεταποιητική βιοτεχνία-βιομηχανία, οι μεταφορές και η ενέργεια αναφέρονται ως κύριοι πυλώνες στήριξης μιας γρήγορης αναπτυξιακής διεργασίας στον τόπο μας. Η οριζόντια υποστήριξή τους από τις σύγχρονες εξελίξεις στη γνώση και στην καινοτομία, στην έρευνα, στην τεχνολογία, στην εκπαίδευση και στην επιμόρφωση μπορεί να οδηγήσουν άμεσα σε γρήγορη ανάπτυξή τους. Μάλιστα, επανειλημμένα τόνισα, καταβάλλοντας και τις αντίστοιχες προσπάθειες εφαρμογής, ότι οι συνέργειες και δράσεις αλληλοϋποστήριξης μεταξύ των παραπάνω διαφορετικών τομέων μπορούν να κάνουν ακόμη πιο εύρωστη και σταθερή την ανάπτυξη. Στους παραπάνω τομείς θα πρέπει να προσθέσουμε τη μακροχρόνια παράδοση και τον πολιτισμό, τα ήθη και τα έθιμα του τόπου μας. Η αλληλεπίδραση της αγροδιατροφικής μας παράδοσης, του πολιτισμού π.χ. με τη γεωργία, τον τουρισμό, τη βιομηχανία, την προστασία της υγείας, και ιδιαίτερα την πρόληψη ασθενειών, θα κάνει πιο εύρωστους τους παραπάνω τομείς.

Μέσα σε αυτούς τους εν υπνώσει αναπτυξιακούς γίγαντες πρέπει να εντάξουμε και τις εκατοντάδες ιαματικές μας πηγές, με τα λουτρά, τα σπήλαια, τις λάσπες κ.ά., που λειτουργούσαν και μάλιστα ήταν διάσημα στην αρχαιότητα. Αργότερα, στη διάρκεια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, απέκτησαν γιγάντια σπουδαιότητα, για να εγκαταλειφθούν έκτοτε στη φθορά του χρόνου. Ας ελπίσουμε ότι με τη σύγχρονη γνώση και τα επιστημονικά άλματα που γίνονται στις μέρες μας, με τη μελέτη των μικρομοριακών αυτών ορμονών και του Βιάγκρα βέβαια, ο κόσμος θα ξαναεκτιμήσει τη μεγάλη σπουδαιότητα αυτού του πλούτου υποδομών για την προστασία της υγείας, την ευεξία, την πρόληψη προβλημάτων υγείας και ασθενειών, ειδικά στους ενηλίκους. Και εξηγώ.

Ζάχαρη σε μια σπηλιά


Το αμινοξύ κυστεΐνη και η μεθειονίνη –που και αυτή είναι κυστεΐνη με ένα επιπρόσθετο μεθύλιο –είναι τα μόνα 2 εκ των 20 αμινοξέων που περιέχουν στο μόριό τους το θείο-θειάφι. Καταλαμβάνοντας η κυστεΐνη διάφορες θέσεις στις πρωτεϊνικές αλυσίδες, φτιαγμένες από διάφορα αμινοξέα-κρίκους, μπορεί να προσεγγίσει η μία κυστεΐνη μια άλλη κυστεΐνη χάρη στους λεγόμενους διθειικούς δεσμούς (S-S). Χάρη στους δισουλφιδικούς δεσμούς (που αναφέρονται και ως δισουλφιδικοί δεσμοί –από τον λατινικό όρο σουλφούρ για το θείο) η πρωτεΐνη, αντί να είναι ένα τεντωμένο νήμα, αναδιπλώνεται, γίνεται σαν ένα μικρό μπερδεμένο τρισδιάστατο κουβάρι, με σπηλιές, εξογκώματα, τούνελ, κ.ά. Αυτά που την καθιστούν λειτουργική. Π.χ. σε μια σπηλιά ταιριάζει να χωρέσει ένα μόριο ζάχαρης και εκεί σφηνωμένο έχει τη δυνατότητα με τα κατάλληλα αμινοξέα στην κατάλληλη θέση η πρωτεΐνη να σπάσει το μόριο της ζάχαρης στα εξ ων συνετέθη, δηλ. τη γλυκόζη και τη φρουκτόζη.
Μια άλλη πρωτεΐνη ταιριάζει συμπληρωματικά σαν καλούπι με μια άλλη και ερχόμενες τόσο κοντά, μπορεί να τροποποιήσει η μία την άλλη, μεταδίδοντας ένα σήμα, ένα μόριο φωσφόρου στις σηματοδοτικές φωσφομεταφράσεις κ.ά. Οταν για κάποιον λόγο σπάσουν οι σουλφιδικοί δεσμοί των κυστεϊνών, τότε σιγά-σιγά η πρωτεΐνη χαλαρώνει, υπολειτουργεί και αν σπάσουν όλοι, χάνει πλήρως τη δράση τους. Δηλαδή παύει η μεταφορά σημάτων –δομικός και μεταβολικός, όπως στην κατάλυση του σακχάρου που προανέφερα, κ.ά.
Αυτό λοιπόν βρέθηκε ότι κάνουν οι αέριες μικρομοριακές ορμόνες, όπως το μονοξείδιο του αζώτου (NO), το οποίο κολλώντας στο θειάφι μιας κυστεΐνης (νιτροσιλίωση) αλλά και άλλων αμινοξέων, δεν της επιτρέπει πλέον να ενωθεί με παραδιπλανές της. Το ίδιο και το υδρόθειο (H2S), το οποίο κάνοντας σουλφιδικό δεσμό με μια πρωτεϊνική κυστεΐνη (θείωση), δεν της επιτρέπει να συνδεθεί με το θείο άλλης κυστεΐνης κ.λπ.
Εχουμε ευεξία


Ετσι, στις μικρές δόσεις αυτών των αερίων οι πρωτεΐνες χαλαρώνουν, χαλαρώνουν οι δομές τους, αποδιατάσσονται τα πακτωμένα συμπλέγματα τέτοιων πρωτεϊνών που συσσωρεύονται σε στοίβες περιμένοντας να πάνε στα εργοστάσια ανακύκλωσης του κυττάρου, κ.ά. Κατ’ επέκταση, χαλαρώνουν τα τοιχώματα των αγγείων στο κυκλοφορικό σύστημα, το αίμα φτάνει παντού με την πίεση της καρδιάς, μέχρι τις άκρες των ποδιών και των χεριών (ή την άκρη του πέους και χάρη σε αυτό έχουμε στύση του πέους). Καλή κυκλοφορία εφοδιάζει με εφόδια όλα τα κύτταρα και μαζεύει τα τοξικά υπολείμματα επιστρέφοντας, γι’ αυτό νιώθουμε αναζωογονημένοι και έχουμε ευεξία και καλή λειτουργία των αρθρώσεων. Η υπολειτουργία του νευρικού συστήματος και η μείωση σημάτων ξεκουράζουν το νευρικό σύστημα, αναπαύουν τον εγκέφαλο μειώνοντας τον αριθμό σημάτων, τόσο αυτών που στέλνει όσο και αυτών που παίρνει, είναι σαν να μισοκοιμόμαστε, σαν σε λήθαργο. Κι όλα αυτά βέβαια για τις μικρές δόσεις.
Γιατί οι υπερβολικές ποσότητες οδηγούν σε πλήρη αποδιάταξη όλες τις πρωτεΐνες και επιφέρουν τον θάνατο. Το NO και H2S θεωρούνται δηλητηριώδη αέρια σε μεγάλη ποσότητα και η παραμονή στα ιαματικά λουτρά δεν επιτρέπεται για πάνω από 10′-20′. Οπως δεν επιτρέπεται η ταυτόχρονη χρήση πέραν του ενός χαπιού Βιάγκρα. Θυμηθείτε τον Παράκελσο: «η δόση κάνει το δηλητήριο». Αυτές λοιπόν είναι οι δράσεις των μικρομορίων ΝΟ, Η2S κ.ά. σε άνθρωπο, ζώα και φυτά. Ετσι δρα και το Βιάγκρα. Ενα φάρμακο που παράγει για λίγο ίχνη NO. Γι’ αυτό το παίρνουμε και κακώς περιορίζεται η φήμη του αποκλειστικά στη στύση. Για να δείτε και τον δογματισμό των επιστημόνων (κάτι ανεπίτρεπτο στην επιστήμη, στην πολιτική, στη φιλοσοφία, στην τέχνη, στον αθλητισμό, στην πίστη).
Οταν νεαροί επιστήμονες ανακάλυψαν το Βιάγκρα, κανείς φυσικά επιστήμονας δεν πίστευε στη δράση του γιατί δεν ήξεραν τη δράση των μικρομορίων ΝΟ, H2S.
Χρειάστηκε να ξεβρακωθούν στο μεγάλο συνέδριο των Ουρολόγων Γιατρών στην Καλιφόρνια για να πιστοποιήσει το ακροατήριο τη δράση του Βιάγκρα στο πέος τους για 15 λεπτά, όσο διήρκεσε η ομιλία τους. Αμέσως μετά, βέβαια, τιμήθηκαν με το Νομπέλ Ιατρικής και Φυσιολογίας, αφού πρώτη φορά αποδείχθηκε ότι τόσο μικρά μόρια μπορεί να έχουν ορμονικές επιπτώσεις και το Βιάγκρα είναι σήμερα το υπ’ αριθμόν ένα φάρμακο σε πωλήσεις στον κόσμο.
Αυτό γίνεται με θυμιάματα, με τα καντήλια, τα κεριά σε σπίτια και εκκλησίες. Με το κόκκινο αβγό του Πάσχα στο εικονοστάσι για παροχή όλο τον χρόνο μικροποσοτήτων H2S στο σπίτι. Αυτό γίνεται σε λουτρά, σπηλιές, ναούς, στις λάσπες, σε αρχαίους χώρους μυστηρίων και αλλού. Πάντα με τις ίδιες βιολογικές επιπτώσεις.
Η βασίλισσα Αμαλία


Σίγουρα δεν ήξεραν για κυστεΐνες και πρωτεΐνες, ένιωθαν όμως την ευεξία και τη χαλάρωση και τους αρκούσε. Δεν ήξεραν για το θείο, πίστευαν όμως ότι σε αυτά τα βαθιά, και σκοτεινά ιερά επικοινωνούσαν με κάτι θεϊκόν. Απλά εμείς οι σύγχρονοι αφαιρέσαμε τα διαλυτικά και το κάναμε θείον. Ως σύγχρονοι και πιο έξυπνοι, τα εγκαταλείψαμε όλα στον φθοροποιό χρόνο. Αφήσαμε εν υπνώσει έναν αναπτυξιακό γίγαντα που η ηφαιστειογενής πατρίδα έχει γεμίσει παντού με κομμάτια του. Υπάρχει μέρος σε αυτή τη χώρα ή τα νησιά χωρίς Λουτρά, Λουτράκι, Θέρμα, Θερμιά, Θέρμη; Θυμίζω ότι ένεκα των Ιαματικών πηγών στο Μπάντεν-Μπάντεν, οι βαυαροί βασιλείς το έτος 1821 γνώριζαν τη σημασία των λουτρών στην ευεξία και πρόληψη προβλημάτων υγείας. Εβαλε τότε η νεαρή βασίλισσα Αμαλία τους βαυαρούς τεχνοκράτες της και με αρχιτέκτονα τον Τσίλερ, παρακαλώ, έκτισε στην Κύθνο των Κυκλάδων, στο παραθαλάσσιο βορινό χωριό Λουτρά, ένα εξαιρετικό μαρμάρινο κτίριο με πορσελάνινες μπανιέρες.
Επειδή μάλιστα το καράβι της δεν μπορούσε, ένεκα των γνωστών βοριάδων, να πιάσει στα Λουτρά, αντίθετα με την ευκολία που έπιανε πάντα στον όρμο του Αγίου Στεφάνου στα νότια του νησιού, κατασκεύασε έναν ωραιότατο εγκάρσιο δρόμο, πλακόστρωτο, για τη μετακίνησή τους με άλογα. Τμήματά του ακόμη υπάρχουν. Ολα, βέβαια, υπολειτουργούν και καταστρέφονται. Στο κτίριο του Τσίλερ, πάνω ψηλά στον μαρμάρινο τοίχο, μεγαλώνει μια μεγάλη συκιά! Δίπλα, ο ΕΟΤ έκανε ένα μεγάλο, ωραιότατο ξενοδοχείο, που είναι κλειστό! Στους ξεραμένους κήπους του έχει μια ωραία εκκλησία που θα έπρεπε να βάζουμε μέσον για να τελεσθούν εκεί γάμοι ή βαπτίσεις τους καλοκαιρινούς μήνες. Είμαι σίγουρος πως η Αμαλία θα δοκίμαζε τα χταπόδια ή τα σφουγγάτα Κύθνου στον Μέριχα, τη φάβα του Παναγή στη Χώρα, τα ρεβίθια φούρνου των κοριτσιών στην πλατεία της και σίγουρα, φεύγοντας από τον Αγιο Στέφανο πάλι, το κοκκινιστό κατσίκι στο Καντρί! (η γιαγιά του τον φώναζε από μικρό Κάδρο -Κάδρο μου –στην πραγματικότητα Κάντρο-Κάντρο μου, έχοντας το όνομα και την ομορφιά του παππού, έτσι ονόμασαν οι χωρικοί την ταβέρνα «το Καντρί»).
Ο κ. Αθανάσιος Τσαυτάρης είναι καθηγητής, πρώην υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ