Αναζητούν γέφυρες στην Κεντροαριστερά

Το φλερτ του Αλέξη Τσίπρα με τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές ενδέχεται να καταλήξει σε αρραβώνα συμφέροντος μετά την πρόσκληση που δέχθηκε ο Πρωθυπουργός από τον Φρανσουά Ολάντ να συμμετάσχει σήμερα σε συνάντηση στο Παρίσι ώστε να διαμορφωθεί ένα πλαίσιο σύγκλισης ανάμεσα στα σοσιαλιστικά και στα αριστερά κόμματα για μείζονα θέματα όπως το Προσφυγικό και η ανάπτυξη. Ωστόσο, στην προσύνοδο των ηγετών των σοσιαλιστικών και δημοκρατικών κομμάτων την Πέμπτη έχει κληθεί και η Φώφη Γεννηματά. Την ίδια ώρα η Δημοκρατική Συμπαράταξη και το Ποτάμι δεν ξέρουν πώς να ενώσουν τις επιτροπές ανασυγκρότησης του μεσαίου χώρου που έχουν εξαγγείλει προκειμένου να γίνει συστηματικός ο μεταξύ τους διάλογος. Τελικώς όμως δεν αποκλείεται να υπάρξει συμβιβασμός με αμοιβαίες υποχωρήσεις εκατέρωθεν.

Από την πλευρά της Δημοκρατικής Συμπαράταξης προτείνονται συγκεκριμένες κινήσεις: να υπάρχει ad hoc συνεννόηση των κοινοβουλευτικών ομάδων των δύο σχημάτων στη Βουλή και όχι ενοποίησή τους, όπως είχε αρχικά συζητηθεί στο συντονιστικό όργανο της Συμπαράταξης αλλά απέρριψε αμέσως ο Σταύρος Θεοδωράκης. Επίσης, να φτιαχθεί κοινή επιτροπή από εκπροσώπους της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, του Ποταμιού, των Κινήσεων και των άλλων δυνάμεων του χώρου (π.χ., ΚΙΔΗΣΟ του Γιώργου Παπανδρέου) αλλά και της ευρύτερης παράταξης και πρόσωπα κύρους η οποία θα εισηγηθεί ποια θα είναι τα επόμενα βήματα. Στο μεταξύ η Συμπαράταξη προχωρεί τις δικές της διαδικασίες και το ερχόμενο Σαββατοκύριακο θα πραγματοποιηθεί η πανελλαδική συνδιάσκεψη της ΔΗΜΑΡ με κεντρικό ομιλητή τον Θανάση Θεοχαρόπουλο και χαιρετισμούς από την κυρία Γεννηματά και τον Νίκο Διακουλάκη εκ μέρους των Κινήσεων Πολιτών.

Ο κ. Θεοδωράκης έχει αναθέσει στην Επιτροπή Διαλόγου, που δεν είναι κομματικό όργανο αλλά ένα ευρύτερο σχήμα στο οποίο συμμετέχουν συνομιλητές του Ποταμιού, να μορφοποιήσει το Κοινοβούλιο του Κέντρου που εξήγγειλε στο συνέδριο. Τον συντονισμό της προσπάθειας έχει αναλάβει ο Γιάννης Μεϊμάρογλου και ο στόχος είναι να συμμετάσχουν στον διάλογο ευρύτερες δυνάμεις αλλά κυρίως να εκπροσωπηθεί η νέα γενιά.

Αν εξαιρέσει κανείς την προσωπική στρατηγική των δύο πολιτικών αρχηγών, οι πολιτικές διαφορές τους είναι συχνά δυσδιάκριτες –π.χ., και οι δύο απορρίπτουν τις εκλογές και ζητούν κυβέρνηση εθνικής ενότητας, κρατούν ίσες αποστάσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ και από τη ΝΔ, ενώ ταυτίζονται σε πολλά ζητήματα και σε ψηφοφορίες στη Βουλή. Το ίδιο δυσνόητη είναι η αναγκαιότητα ύπαρξης δύο όμοιων επιτροπών τη στιγμή που όλος ο χώρος απειλείται με κονιορτοποίηση.

Ιδίως επειδή όλοι προβληματίζονται για αιφνιδιαστικές πρωτοβουλίες του κ. Τσίπρα και δεν αποκλείουν ούτε εκλογές ούτε δημοψήφισμα. Το κλίμα περιέγραψε ο Ευάγγελος Βενιζέλος σε συνέντευξή του στον Αθήνα 9,84. «Με απόλυτο κυνισμό ο κ. Τσίπρας έκανε εκλογές τον Σεπτέμβριο, με απόλυτο κυνισμό έκανε τη στροφή προς το Μνημόνιο τον Ιούλιο, με απόλυτο κυνισμό οργάνωσε ένα αδιανόητο δημοψήφισμα, το οποίο το ξέχασε την επόμενη στιγμή, το ανέτρεψε… Το να λέμε εμείς τι θέλουμε και τι δεν θέλουμε δεν έχει καμία σημασία, δεν θα μας ρωτήσει, θα κάνει ό,τι τον συμφέρει στενά, στεγνά κομματικά» δήλωσε.

Από την άλλη πλευρά, επιμένουν και όσοι ζητούν να σχηματιστεί νέος φορέας στον μεσαίο χώρο. Στο πρόσφατο «Δελτίο πολιτικής ανάλυσης» που εκδίδει το Δίκτυο για τη Μεταρρύθμιση της Αννας Διαμαντοπούλου, το οποίο υπογράφουν οι δύο στενοί συνεργάτες της Γιάννης Μαστρογεωργίου και Γιώργος Παπούλιας, στην ενότητα με τίτλο «Το Κεντροαριστερό κρυφτούλι» σημειώνουν ότι «η συζήτηση ως τώρα περιορίζεται αφενός στην κατοχύρωση της συνέχειας της ύπαρξης των υφιστάμενων κομμάτων (δεν διαλυόμαστε, δεν αναστέλλουμε τη δράση μας) και αφετέρου στο κάλεσμα στις «δυνάμεις της κοινωνίας» (να γίνει από τα κάτω μια κίνηση που να δώσει ώθηση)». «Η συγκόλληση απλώς των σχημάτων δεν θα οδηγήσει πουθενά» παρατηρούν και εκτιμούν ότι, «αν δεν προκύψουν σύντομα προοπτικές δημιουργίας νέου φορέα, τότε ο ενδιάμεσος χώρος θα συμπιεστεί και θα εξαερωθεί, με τη μερίδα των αντικυβερνητικών να στρέφονται στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη μερίδα των παραδοσιακά αντιδεξιών να στρέφονται στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό δεν αφορά απολύτως το ΠαΣοΚ, του οποίου το ιστορικό βάθος θα του διασφαλίζει μια μόνιμη παρουσία στη Βουλή, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα θυμίζει κάτι από το μεγάλο κόμμα του παρελθόντος».

Επιπλέον χαρακτηρίζουν την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία «αποκριάτικο κοστούμι για τον ΣΥΡΙΖΑ», θυμίζοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ απέφυγε να συμμετάσχει σε εκδήλωση του Δικτύου και του FEPS (Ιδρυμα Σκέψης Ευρωπαίων Σοσιαλιστών) με θέμα την αναζήτηση προοδευτικών λύσεων για τη χώρα. Οσο και αν ικανοποιεί τους ελιγμούς κάποιων, «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει σχέση με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία ούτε ως ριζοσπαστική απόληξή της» τονίζουν.