Μεταξύ των συμπληγάδων που προκαλούνται από τον σύγχρονο τρόπο διαβίωσης των δυτικών κοινωνιών και της διδασκαλίας της Εκκλησίας δείχνουν να βρίσκονται τα μέλη της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. Η προσέγγιση σύγχρονων ζητημάτων, όπως η νομοθέτηση του συμφώνου συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια, ανέδειξε μια σειρά «αδυναμίες» που προκύπτουν στις σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας αλλά και μείζονος σημασίας προβλήματα που προκαλούνται από την έλλειψη έκφρασης ουσιαστικού ποιμαντικού λόγου από πολλά μέλη της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος και κυρίως την απουσία, όπως φαίνεται, συντονισμού από την Ιερά Σύνοδο για την αντιμετώπιση τέτοιου είδους καίριων φαινομένων.
Τα θέματα της σύγχρονης ζωής


Από το 2013 η Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας προσπάθησε να προσεγγίσει τα προβλήματα που ανακύπτουν από τους σύγχρονους τρόπους διαβίωσης των μελών των δυτικών κοινωνιών αναδεικνύοντας την ανάγκη στήριξης της οικογένειας. Εκδόθηκαν εγκύκλιοι, ανακοινώθηκαν μια σειρά πρωτοβουλίες που θα έπρεπε να αναληφθούν, αλλά τελικά η νομοθέτηση του συμφώνου βρήκε την Ιεραρχία απροετοίμαστη. Στην εισήγησή του μόλις τρία χρόνια πριν ο Μητροπολίτης Νέας Σμύρνης κ. Συμεών δήλωνε:
«Θα είναι όμως τραγικό αν φτάσουμε ως το σημείο να τους αναγνωρισθεί και το δικαίωμα υιοθεσίας παιδιών. Και το ερώτημα που τίθεται είναι: Τι θα πράξουμε ως Εκκλησία ενώπιον ενός τέτοιου ενδεχομένου το οποίο, ως φαίνεται, είναι σχεδόν βέβαιο και χρονικά όχι πολύ μακρινό;

Θα αντιδράσουμε; Πώς; Με ποιους τρόπους; Με ποια προετοιμασία και σε ποια επίπεδα; Καθολικά και συντονισμένα ή, όπως συνηθίζουμε, δίκην ελεύθερων σκοπευτών, με αμφίβολα αποτελέσματα;

Ενα δεύτερο: Αν, παρά την οργανωμένη και συντονισμένη αντίδρασή μας, όπως πρόσφατα συνέβη και στη Γαλλία, ο περιώνυμος “γάμος” τύχει νομοθετικής αναγνώρισης, τι ως Εκκλησία θα πράξουμε;

Κατ’ αρχήν έναντι των κυβερνώντων και των βουλευτών που θα ψηφίσουν μια τέτοια πρωτοφανή και αχαρακτήριστη ρύθμιση. Θα συνεχίζουμε να συμπορευόμαστε, όπως μέχρι σήμερα, σαν να μην έχει συμβεί τίποτε; Ερώτημα καίριας σημασίας…

Εδώ δεν πρόκειται για άσκηση οικονομίας ή για επίδειξη της φιλανθρωπίας της Εκκλησίας έναντι ασθενών μελών της που αμάρτησαν βαρύτατα αλλά για ανατροπή της ευαγγελικής ηθικής και της φυσικής τάξεως, εγκαθιδρυμένης από τον ίδιο τον Δημιουργό Θεό σε μία από τις ιερώτερες πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης όπως είναι η γενετήσια.

Συμπεραίνοντας επιτρέψατέ μου να επισημάνω τα ακόλουθα: Τα εναλλακτικά προς τη συμβατική οικογένεια σχήματα οργάνωσης του ιδιωτικού βίου στην εποχή μας, ό,τι δηλαδή από την πλευρά της Εκκλησίας χαρακτηρίζουμε εκτροπές, αποτελούν φλέγοντα ζητήματα για τους ανθρώπους της εποχής μας.
Η Εκκλησία οφείλει να μελετήσει εις βάθος τα φαινόμενα και με τη συμβολή στελεχών της κληρικών και θεολόγων με εξειδικευμένες γνώσεις και λιπαρή θεολογική συγκρότηση να διαμορφώσει τις θέσεις της, την εκκλησιαστική δηλαδή μαρτυρία της.
Η Ιερά Σύνοδος αξιοποιώντας τους καρπούς αυτής της μελέτης θα έδει να οργανώσει την υπεύθυνη ενημέρωση του ιερού κλήρου της και την πνευματική καθοδήγηση των μελών της με σύγχρονους και πρόσφορους τρόπους. Η γνωστοποίηση των θέσεων και των αποφάσεών της με τη μορφή εγκυκλίων απευθυνομένων “Προς τον ευσεβή ελληνικόν λαόν” και σε γλωσσική μορφή που σήμερα απωθεί είναι ξεπερασμένη και αναποτελεσματική».
Οι «ελεύθεροι σκοπευτές»


Αντί όμως να μελετηθούν τα φαινόμενα, αντί να υποστηριχθούν η οικογένεια και ο θρησκευτικός γάμος, το σύμφωνο συμβίωσης αντιμετωπίστηκε κυρίως από τους «ελεύθερους σκοπευτές».
Μητροπολίτες όπως ο Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιος, ο Γόρτυνος κ. Ιερεμίας, ο Κονίτσης κ. Ανδρέας, ο Πειραιώς κ. Σεραφείμ και ο Κορίνθου κ. Διονύσιος επέλεξαν να χρησιμοποιήσουν την «πεπατημένη» που ακολουθούν επί χρόνια για διάφορα ζητήματα τα μέλη της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. Από τη μια πλευρά κωδωνοκρουσίες και από την άλλη «ευχές» να παρευρεθεί ο Πρωθυπουργός στην υπογραφή του συμφώνου συμβίωσης των παιδιών του ή απειλές ότι θα βρουν κλειστές οι βουλευτές που ψήφισαν τον νέο νόμο τις πόρτες των μητροπόλεων συνέθεσαν ένα σκηνικό που θύμισε τη δεκαετία του ’80, τότε που συντονισμένα μέλη της Ιεραρχίας διαδήλωναν στο κέντρο της Αθήνας, χτυπούσαν τις καμπάνες των εκκλησιών και αρνούνταν να συναντηθούν με στελέχη της κυβέρνησης που ψήφισαν τη θεσμοθέτηση του πολιτικού γάμου. Μόνο που τότε η Ιεραρχία είχε δύναμη και ισχύ, λειτούργησε συντονισμένα και τελικά κατάφερε να μη χάσει όλη την… «παρτίδα».


Η επόμενη ημέρα
Μάχη για την υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια
Εκεί που φαίνεται ότι η Εκκλησία και οι περισσότεροι ιεράρχες θα δώσουν τη μεγάλη μάχη είναι αν επιστραπεί, στο μέλλον, και στη χώρα μας η υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια. Ως τότε όμως θα πρέπει να αποφασίσει για τη στάση σε μια σειρά καθημερινών ζητημάτων όπως: η ενίσχυση του θεσμού του χριστιανικού γάμου η τέλεση του οποίου, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, δέχεται καίρια πλήγματα καθώς φανερώθηκε ότι ορισμένοι τον επιλέγουν για λόγους παράδοσης και εθίμου χωρίς να γνωρίζουν τη θεολογική του διάσταση. Ταυτόχρονα θα πρέπει να ορίσει τι τελικά θα πράξει με τα ετερόφυλα αλλά και τα ομόφυλα ζευγάρια που υπογράφουν σύμφωνα συμβίωσης. Και το καίριο ερώτημα είναι αν θα ακολουθήσει μεθόδους του παρελθόντος όταν κληρικοί αρνούνταν να κηδεύσουν ανθρώπους που τέλεσαν πολιτικούς γάμους ή θα στερήσει από τα παιδιά των ετερόφυλων ζευγαριών που υπέγραψαν σύμφωνο συμβίωσης το μυστήριο της βάφτισης, όπως έπρατταν ακραίοι κληρικοί κατά το παρελθόν έναντι των παιδιών που γεννιούνταν από σχέσεις εκτός γάμου.
Αντίστοιχα προβλήματα αντιμετωπίζει και η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία μέσα στην ιστορική της έδρα, τη Ρώμη, όπου ο Ματέο Ρέντσι προωθεί τη θεσμοθέτηση συμφώνου συμβίωσης. Μόνο που το Βατικανό πραγματοποιεί τα τελευταία δύο χρόνια ειδικές εκδηλώσεις για τη στήριξη της χριστιανικής οικογένειας και του γάμου, ενεργοποιώντας όλα τα μέλη της Εκκλησίας, κληρικούς και λαϊκούς, στην προσπάθεια ενίσχυσης του θεσμού παρά το «πλήγμα» που δέχθηκε από τον πολωνό ιερέα που δήλωσε ομοφυλόφιλος.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ