Θα ψηφίσουμε τον ασυνεπή Αλέξη Τσίπρα;

Ο Αλέξης Τσίπρας, ενώ μάχεται για τη δημόσια εκπαίδευση, στέλνει το παιδί του σε πανάκριβο ιδιωτικό σχολείο της Αθήνας, γιατί προφανώς δεν έχει καμία εμπιστοσύνη στην κρατική εκπαίδευση.

Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε ο κ. Τσίπρας θα έπρεπε να υποστηρίζει όλες εκείνες τις θεσμικές επιλογές που θα έκαναν τη δημόσια εκπαίδευση πιο ανταγωνιστική.

Και όχι να προωθεί απαράδεκτα μέσω του περίφημου νόμου Μπαλτά την κομματικοποίηση των πάντων, ιδίως με την επιλογή των διευθυντών των δημοτικών σχολείων μέσα από τους συνδικαλιστικούς συλλόγους των διδασκόντων.

Και το ίδιο ισχύει και για τα πανεπιστήμια, όπου ο κ. Τσίπρας ήθελε να μας ξαναγυρίσει απεχθώς στο παρακμιακό καθεστώς του «πανεπιστημιακού ασύλου» ή στην επαίσχυντη επιλογή των «εξαρτημένων κομματικών πρυτάνεων».

Αρα ο κ. Τσίπρας μάς λέει κυνικά ότι «εδώ είναι Μπαλκάνια» (Νίκος Εγγονόπουλος)!

Και υπάρχει και κάτι άλλο: Πόσοι άραγε φτωχοποιημένοι Ελληνες μπορούν σήμερα να πληρώνουν τα δίδακτρα των πολλών χιλιάδων ευρώ που καταβάλλει ο κ. Τσίπρας για τα παιδιά του;

Ωστόσο, ως πολιτικός, ο πρώην πρωθυπουργός θα έπρεπε να συνιστά μια «μορφή αντιπροσωπευτική» και να εκπροσωπεί με πρόδηλο τρόπο, δηλαδή με τη ζωή του, κάποιες αξίες ή τα συμφέροντα των φτωχών εκλογέων που τον ψηφίζουν.

Οταν όμως ο κ. Τσίπρας πληρώνει χιλιάδες ευρώ για το δημοτικό σχολείο των παιδιών του, την ίδια στιγμή που οι ψηφοφόροι του δυστυχούν, τότε η σχέση της πολιτικής αντιπροσώπευσης ακρωτηριάζεται ολέθρια και μια φασιστοειδής παραδοχή αρχίζει να διαχέεται μέσα στην κοινωνία: δηλαδή, «Ολοι το ίδιο είναι»!

Το συμπέρασμα; Στις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου πρέπει να ψηφίσουμε πολιτικούς που εφαρμόζουν στη ζωή τους αυτά που διακηρύσσουν! Που μας διαπαιδαγωγούν! Και ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι ένας από αυτούς!