Μόνος στη μάχη ο Αλέξης Τσίπρας

Οι επερχόμενες εκλογές είναι ένα προσωπικό στοίχημα του Αλ. Τσίπρα το οποίο θα κρίνει και το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ.

Ως εκ τούτου η στρατηγική του κόμματος εν όψει της αναμέτρησης της 20ής Σεπτεμβρίου έχει τον κωδικό… «Αλέξης Τσίπρας».

Ο τέως πρωθυπουργός έχει κριθεί ότι αποτελεί το βασικό «όπλο» στην αντιπαράθεση με τη ΝΔ και τον Ευ. Μεϊμαράκη και γύρω από αυτή την πεποίθηση «χτίζεται» η στρατηγική του κόμματος για την επικείμενη σύγκρουση.

Προβληματισμός για τις επιλογές

Παρά ταύτα, στις αλλεπάλληλες συζητήσεις και σε κάποιες από τις συσκέψεις που έχουν γίνει έχει εκδηλωθεί ένα κύμα προβληματισμού ως προς την πορεία ως τις κάλπες κατά το κρίσιμο διάστημα των δύο εβδομάδων που απομένουν. Είναι ενδεικτικό ότι η αρχική τακτική επιλογή περί διεκδίκησης της αυτοδυναμίας και απόρριψης κάθε ενδεχομένου συνεργασίας εγκαταλείφθηκε με συνοπτικές διαδικασίες μόλις εμφανίστηκαν οι πρώτες δημοσκοπήσεις.

Ετσι είναι πλέον σαφές ότι στο πεδίο των συνεργασιών στην προεκλογική ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ ανοίγουν κάποια παράθυρα για συνεργασίες υπό όρους με το ΠαΣοΚ και το Ποτάμι, ενώ αποκλείουν κατηγορηματικά το ενδεχόμενο μεγάλου συνασπισμού με τη ΝΔ.

Από τις συζητήσεις δε με στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ καθίσταται σαφές ότι η πρόσφατη δήλωση του Ν. Βούτση, όσο κι αν από κάποιους θεωρήθηκε ατυχής, δεν ήταν σε καμία περίπτωση τυχαία: αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ο νικητής των εκλογών, δεν υπάρχει καμία πρόθεση να συμπράξει σε μια κυβέρνηση με τη ΝΔ και θα προτιμήσει τον ρόλο της αντιπολίτευσης.

Πάντως αξίζει να σημειωθεί ότι, παρά το μούδιασμα από τις πρώτες δημοσκοπήσεις του Σεπτεμβρίου, όπου λείπει το στοιχείο της δυναμικής στα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ, το εκλογικό επιτελείο της Κουμουνδούρου σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις περιγράφει την εκτίμησή του: ότι η εκλογική μάχη θα κριθεί με διαφορά της τάξεως του 2,5%-3%, με τον ΣΥΡΙΖΑ να φθάνει το 31% και τη ΝΔ να μένει στο 28,5%.

Στα γραφεία της Κουμουνδούρου κάποιοι επιμένουν: το έλλειμμα στην προεκλογική αντιπαράθεση αυτή τη στιγμή είναι η αποκατάσταση της σχέσης εμπιστοσύνης με το εκλογικό σώμα, η οποία δέχθηκε σημαντικό κλονισμό μετά την υπογραφή του Μνημονίου και την καταστροφική επίδραση των επιλογών του προηγούμενου οκταμήνου. Σύμφωνα με κάποιους, ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο φαίνεται ότι επενδύουν στο δίλημμα «το νέο απέναντι στο παλιό», δεν έχουν αντιμετωπίσει μέχρι στιγμής πειστικά το θέμα της λεγόμενης «κυβερνησιμότητας».

Σύμφωνα με κάποιες εισηγήσεις που συζητούνται στο περιβάλλον του κ. Τσίπρα, πέραν της διμέτωπης αντιπαράθεσης με τη Λαϊκή Ενότητα και τη ΝΔ, στην τελική ευθεία προς τις κάλπες θα πρέπει να υπάρξουν οι αναγκαίες επιλογές και πειστικές διαβεβαιώσεις ότι μια ενδεχόμενη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές δεν θα σημάνει έναν νέο κύκλο περιπέτειας στις σχέσεις με την Ευρώπη και πολύ περισσότερο δεν θα παρατείνει την κυβερνητική αδράνεια της προηγούμενης περιόδου.

Κοινώς, σύμφωνα με αυτές τις αντιλήψεις και εισηγήσεις, ο κ. Τσίπρας και η ομάδα του πρέπει να διαβεβαιώσουν ότι τα συμφωνημένα της 12ης Ιουλίου θα τηρηθούν και ότι υπάρχει ομάδα διακυβέρνησης που μπορεί να φέρει την αποστολή εις πέρας.

Παράλληλα με αυτά το εσωκομματικό πεδίο έπειτα και από τη διάσπαση του Αυγούστου κάθε άλλο παρά έχει ηρεμήσει. Στο νέο σκηνικό είναι σαφές πλέον ότι βασικό ρόλο αρχίζει να διεκδικεί η ομάδα των «53», στους κύκλους της οποίας υπάρχουν φυσικά διάφορες αποχρώσεις και αντιλήψεις, όπως και σε κάθε άλλη τάση στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.

Το εσωκομματικό νέο ζήτημα

Το στοιχείο αυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος της ούτως ή άλλως ασθενικής κομματικής οργάνωσης ανά την Ελλάδα έχει προσχωρήσει στη Λαϊκή Ενότητα, αποτελεί ένα από τα σημαντικά αγκάθια της Κουμουνδούρου κατά την προεκλογική αυτή περίοδο. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις αρχές της προεκλογικής περιόδου η συγκεκριμένη ομάδα των «53» ήταν ουσιαστικά απούσα από το προσκήνιο και παρασκηνιακά έχει αρχίσει να διεκδικεί είτε μεγαλύτερη επιρροή στον ίδιο τον κ. Τσίπρα είτε να υπερασπίζεται την αριστερή ταυτότητα του κόμματος και να ετοιμάζεται για νέες αντιμνημονιακές ακροβασίες.

Στην ομάδα αυτή, υπενθυμίζεται, προεξάρχον στέλεχος είναι ο Ευκλ. Τσακαλώτος, καθώς και η ομάδα των πρώην στενών συνεργατών του κ. Τσίπρα, με τον Θ. Μιχόπουλο, τον Γαβρ. Σακελλαρίδη, τον Α. Καρίτζη κ.ά., οι οποίοι ως και τις προηγούμενες ημέρες τηρούσαν διακριτικές αποστάσεις και είχαν ρόλο παρατηρητή των εξελίξεων και της προεκλογικής αντιπαράθεσης. Η στάση της ομάδας αυτής, η οποία δεν είναι ομοιογενής, υποκρύπτει κατά πολλούς ενδεχόμενα νέων ενδοκομματικών περιπετειών μετά τις εκλογές και πάντως, αναλόγως του αποτελέσματος, των συνεργασιών που θα επιλεγούν ή θα αποκλειστούν κ.τ.λ.

Υπό αυτό το πρίσμα και με δεδομένη τη φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία, παρά την αποχώρηση των δραχμιστών, δεν έχει αλλάξει, κατά πολλούς επείγει η οριστική μετεξέλιξη του κόμματος και η ανάληψη δυναμικών πρωτοβουλιών προς αυτή την κατεύθυνση από τον ίδιο τον κ. Τσίπρα. Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες, αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο νικητής των εκλογών, η συνεδριακή διαδικασία και η μετάβαση στον «νέο ΣΥΡΙΖΑ» θα είναι επιβεβλημένη και επείγουσα. Αν η εκλογική μάχη χαθεί, ούτως ή άλλως το πρόβλημα θα εκδηλωθεί με άλλους τρόπους.