Το ερώτημα μνημονιακός – αντιμνημονιακός έπαψε να υφίσταται με το δημοψήφισμα της 5ης Ιουνίου. Το ζήτημα πλέον είναι μέσα ή έξω από το ευρώ. Και αυτό έγινε εμφανές στο Eurogroup και στη Σύνοδο Κορυφής του Σαββατοκύριακου. Ετσι εξέλαβαν το ηχηρό «Όχι» του ελληνικού λαού οι ευρωπαίοι ηγέτες.
Ας μην γελιόμαστε, τα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη, ακόμα και αυτά που είναι κοντά μας και θέλουν να μας δώσουν μια τελευταία ευκαιρία παραμονής στο ευρώ, δεν μας εμπιστεύονται. Ολοι μιλούν για τεράστιο έλλειμμα εμπιστοσύνης, για αναξιοπιστία της ελληνικής πλευράς.
Δεν πιστεύουν ότι είμαστε δεσμευμένοι στο ενιαίο νόμισμα και ότι είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε αυτά που πρέπει να κάνουμε για να παραμείνουμε μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας. Και για αυτό ζητούν μεγαλύτερες ή μικρότερες εξασφαλίσεις.
Το θέμα λοιπόν είναι αν κατά πόσο εμείς θέλουμε να παραμείνουμε στο ευρώ. Όχι σε ένα ενιαίο νόμισμα όπου πόροι θα μεταφέρονται από τα πλουσιότερα κράτη του Βορρά στα φτωχότερα του Νότου και όλοι θα απολαμβάνουμε το ίδιο βιοτικό επίπεδο ανεξαρτήτως παραγωγικότητας. Αυτό δεν υπάρχει και ούτε διαφαίνεται στον ορίζοντα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι καλό θα ήταν να μας πλήρωναν στο όνομα της αλληλεγγύης των λαών. Όμως, στη σημερινή Ευρώπη κανένας λαός δεν φαίνεται διατεθειμένος να το κάνει. Αρα, το ερώτημα είναι αν θέλουμε ή όχι να παραμείνουμε σε μία νομισματική ένωση όπου όλοι θα παράγουν ανταγωνιστικά προϊόντα και υπηρεσίες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.
Με βάση το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, δεν είναι σίγουρο ότι θέλουμε να κάνουμε αυτά που πρέπει να κάνουμε. Αν αντιλαμβανόμασταν τι σημαίνει η συμμετοχή στο ευρώ, τι σημαίνει να έχουμε ένα ισχυρό νόμισμα, θα τα είχαμε ήδη κάνει πέντε χρόνια τώρα.
Τώρα πια κανείς δεν μας πιστεύει και όλοι ζητούν εξασφαλίσεις, είτε αυτές αφορούν υπερβολικά προαπαιτούμενα είτε απτά στοιχεία, όπως η μεταφορά σε ανεξάρτητο ταμείο του εξωτερικού της περιουσίας του ελληνικού λαού.
Δυστυχώς έχω την αίσθηση ότι ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας πάει να συμφωνήσει χωρίς να αντιλαμβάνεται τι ακριβώς παίζεται. Η αν το αντιλαμβάνεται, κινείται κοντόφθαλμα: μην κατηγορηθεί ότι ευθύνεται για έξοδο από το ευρώ.
Όμως κ. Τσίπρα είναι αργά για να μετανοήσετε. Κοιτάξτε τώρα να σώσετε ότι μπορείτε, έτσι όπως τα καταφέρετε με τη «σκληρή διαπραγμάτευση», τη «δημιουργική ασάφεια» και το chicken game του Γιάννη Βαρουφάκη.
Γιατί η μνημονιακή συμφωνία, για παραμονή στο ευρώ με κάθε κόστος που επιδιώκετε να συνάψετε «στο και πέντε», όπου οδηγήσατε τα πράγματα, δεν την πιστεύετε και δεν μπορείτε να την υποστηρίξετε.
Βάζοντας στο τραπέζι την περιουσία του ελληνικού λαού ως εξασφάλιση για να παραμείνει η χώρα στο ευρώ και να σώσετε το κεφάλι σας, φαντάζει σαν να πιστεύετε ότι θα κερδίσετε το Τζακ Ποτ στο Λόττο.
Μακάρι να το κερδίσετε, μακάρι να το κερδίσουμε. Όμως επειδή οι πιθανότητες είναι εναντίον μας, καλό είναι να μην βάλουμε το στοίχημα. Αρκετά στοιχήματα βάλετε. Εδώ που έχετε οδηγήσει τα πράγματα καλύτερα να παίξετε συντηρητικά.
Γιατί να ρισκάρετε την περιουσία του ελληνικού λαού ποντάροντας ότι ξαφνικά θα κάνετε σε τρεις μήνες όλα αυτά που σε όλη σας τη ζωή δεν πιστεύετε; Είναι long shot που θα έλεγε και ο φίλος σας, «μετρ» του game theory, παραθεριστής της Αίγινας.
Παίξατε τη χώρα στα ζαριά. Αλλα τώρα πρέπει να υπερασπιστείτε το «περήφανο Όχι» που καλέσατε τον ελληνικό λαό να ψηφίσει στο δημοψήφισμα. Να προστατεύσετε την περιουσία του.
Γιατί η παγίδα που σας έχει στήσει ο Βολφγκανγκ Σόιμπλε, ποντάροντας στην ανασφάλειά σας, είναι ότι αν δεν καταφέρετε να υλοποιήσετε το τιτάνιο έργο που θα αναλάβετε με τη συμφωνία που σας ζητούν, η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει και οι πιστωτές θα βάλουν αμέσως χέρι στο ανεξάρτητο ταμείο του εξωτερικού, στο οποίο ζητούν να μεταφερθούν τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας.
Είναι άλλο πράγμα αυτά να είναι διάσπαρτα και άλλο να είναι συγκεντρωμένα σε ένα ταμείο και μάλιστα στο εξωτερικό και να διέπονται από το διεθνές δίκαιο. Θα είναι βούτυρο στο ψωμί των διεθνών δικηγορικών γραφείων.
Αν μείνουν εδώ, θα χρειαστεί μεγαλύτερος δικαστικός αγώνας, ξεχωριστός για κάθε περιουσιακό στοιχείο και κάτι θα σώσουμε.
Αφήστε το ευρώ. Το ενδιαφέρον σας είναι όψιμο. Με Λαφαζάνηδες, Στρατούληδες, Βούτσηδες, Σκουρλέτηδες, Πετρτάκους, Λεουτσάκους, Κατρούγκαλους, Ζωούλες και Ραχήδες δεν μπορούσατε και δεν μπορείτε να υπερασπιστείτε την παραμονή της χώρας στο ευρώ.
Η προσωρινή έξοδος, από το ενιαίο νόμισμα ευρώ που προσφέρει ο Σόιμπλε και η μετάβαση σε ένα νόμισμα υποτιμημένο π.χ. 15%-20% ως προς το ευρώ, την ισοτιμία του οποίου όμως θα πρέπει να επιδιώξετε να εγγυηθεί η Ευρώπη, με αντίστοιχη υποτίμηση του χρέους, ίσως είναι καλύτερη λύση.
Αν πράγματι πιστεύετε στις διαρθρωτικές αλλαγές, η Ελλάδα έτσι έχει ελπίδες να γίνει ανταγωνιστική και να επιστρέψει ως ισότιμο μέλος στην ευρωζώνη.
Ισως είναι καλύτερο στοίχημα από το να ρισκάρατε την περιουσία της χώρας για να αποδείξετε σε τρεις μήνες, μεσούντος του θέρους, ότι μπορούμε να κάνουμε αυτά που τόσα χρόνια το πολιτικό σύστημα και ο λαός, δυσκολεύονται να υποστηρίξουν και εσείς προσωπικά είστε ιδεολογικά αντίθετος.
