Η ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ για την Ευρώπη είναι ακραία και επικίνδυνα περιοριστική.
Βλέπει την Ευρώπη μόνο σαν μια μορφή οικονομικού ορθολογισμού. Την βλέπει βέβαια και σαν μια νέα απολυταρχία ή ακόμη και σαν μια άλλη οθωμανική αυτοκρατορία, αντίληψη βέβαια που ανήκει στη σφαίρα της ψυχοπαθολογίας.
Η Ευρώπη είναι όμως πέρα από τις οικονομικές πολιτικές.
Είναι η ελευθερία της κίνησης, η ελευθερία των ανταλλαγών, η ελευθερία του Εράσμους, η ελευθερία της συμμετοχής σε δίκτυα, η ελευθερία της συνεργασίας, η ελευθερία του να επιλέγεις να εργαστείς σε μιαν άλλη χώρα από τη δική σου, η ελευθερία του να μη πληρώνεις δίδακτρα εκεί όπου πας να σπουδάσεις, η ελευθερία της ισοτιμίας και της ισότητας, η ελευθερία του κοινού νομίσματος, η ελευθερία του να επωφελείσαι, ως ευρωπαίος, από κοινωνικά προγράμματα των άλλων χωρών της Ευρώπης, η ελευθερία του να μοιράζεσαι (ευρωπαϊκά κονδύλια και επιδοτήσεις).
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει αυτή την Ευρώπη ή τουλάχιστον δεν θέλει να δει αυτή την Ευρώπη.
Και το χειρότερο, η ηγεσία του, που μας οδηγεί στην καταστροφή, μοιάζει να μην μπορεί να δει της δυνατότητες και τις προοπτικές της χώρας μέσα στην Ευρώπη.
Λες και η Ευρώπη είναι ακίνητη στη σημερινή στιγμή.
Στην εποχή της διασύνδεσης και των ευρύτερων συνασπισμών, η μόνη, υπερήφανη, αδούλωτη και …δραχμιαία Ελλάς δεν είναι ανέκδοτο, είναι εφιάλτης.
