Σε άρθρο του στην εφημερίδα New York Times με τίτλο «Η ώρα της αλήθειας για την Ευρώπη» ο αμερικανός οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν τάσσεται υπέρ της διεξαγωγής δημοψηφίσματος στην Ελλάδα.
«Μέχρι τώρα όλες οι προειδοποιήσεις για την επερχόμενη διάσπαση του ευρώ αποδείχθηκαν λανθασμένες», σημειώνει. «Οι κυβερνήσεις, ό,τι κι αν έλεγαν κατά την προεκλογική περίοδο, υπέκυπταν στις απαιτήσεις της τρόικας. Στο μεταξύ η ΕΚΤ επενέβαινε για να καθησυχάσει τις αγορές. Αυτή η διαδικασία διατηρούσε τη συνοχή του ενιαίου νομίσματος, όμως διαιώνιζε και μια βαθιά καταστροφική λιτότητα».
«Μου φαίνεται ότι η τρόικα (…) ανέμενε, ή τουλάχιστον ήλπιζε, ότι η Ελλάδα θα ήταν μια επανάληψη αυτής της ιστορίας» συνεχίζει ο Κρούγκμαν, γράφοντας ότι «όμως ο έλληνας πρωθυπουργός πλέον φαίνεται να αρνείται να υποπέσει στο ίδιο λάθος».
«Αντιμέτωπος με το τελεσίγραφο της τρόικας αποφάσισε τη διεξαγωγή ενός δημοψηφίσματος για το αν η χώρα θα πρέπει να το δεχθεί», σημειώνει ο Κρούγκμαν και παρά τις επκρίσεις«στην πραγματικότητα κάνει το σωστό για δύο λόγους».
«Πρώτον, αν κερδίσει το δημοψήφισμα, η ελληνική κυβέρνηση θα ενισχυθεί από τη δημοκρατική νομιμότητα, η οποία, πιστεύω, εξακολουθεί να έχει σημασία στην Ευρώπη. (Και αν δεν έχει, πρέπει να το γνωρίζουμε)», εξηγεί ο Κρούγκμαν.
«Δεύτερον, μέχρι τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν σε μια δύσκολη θέση πολιτικά, με τους ψηφοφόρους ταυτόχρονα οργισμένους απέναντι στις ολοένα και μεγαλύτερες απαιτήσεις για λιτότητα και (την ίδια ώρα) μη διατεθειμένους να φύγουν από το ευρώ. Ήταν πάντα δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς μπορούν να συνδυαστούν αυτές οι επιθυμίες και είναι ακόμη δυσκολότερο τώρα. Το δημοψήφισμα στην πραγματικότητα θα ζητήσει από τους ψηφοφόρους να αποφασίσουν ποια είναι η προτεραιότητά τους και θα δώσει στον Τσίπρα εντολή να κάνει ό,τι χρειάζεται, αν η τρόικα το πάει στα άκρα», συνεχίζει.
«Η γνώμη μου είναι ότι επρόκειτο για μια ενέργεια τεράστιας τρέλας από την πλευρά των κυβερνήσεων των πιστωτών και των θεσμών να ωθήσουν τα πράγματα σε αυτό το σημείο. Όμως το έκαναν και δεν μπορώ να κατηγορήσω τον Τσίπρα που στράφηκε στους ψηφοφόρους αντί να στραφεί σε αυτούς (τους θεσμούς)», καταλήγει το άρθρο του Πολ Κρούγκμαν.
