Πριν από 15 χρόνια, καλοκαίρι του 1999, κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ με τον τίτλο Industrial Silence από κάποιους πρωτάρηδες Νορβηγούς με το όνομα Madrugada. Ξαφνικά το ελληνικό κοινό αγάπησε μερικά κομμάτια με παράξενο ήχο όπως το «Quite Emotional»,το «Sirens»,αλλά κυρίως το «Strange Colour Blue». Ακόμα περισσότερο όμως «κόλλησε» με την φωνή του τραγουδιστή τους του Σίβερτ Χόγιεμ. Τρία χρόνια αργότερα, το 2002, οι Madrugada κυκλοφόρησαν το τρίτο τους άλμπουμ, το Grit, όπου μέσα υπήρχε το Majesty. Tότε η αγάπη για το συγκρότημα και τον τραγουδιστή του κορυφώθηκε. Όταν το συγκρότημα διαλύθηκε το 2008 εξαιτίας του θανάτου του Ρόμπερτ Μπουρας, συνέβη το εξής: όλη η αγάπη του κοινού για τους Madrugada συγκεντρώθηκε πάνω στον Σίβερτ, ο οποίος έτσι κι αλλιώς ήταν ο βασικός συνθέτης της μουσικής τους και συνέχισε σόλο καριέρα. Όλες οι μέχρι τώρα εμφανίσεις του στην Ελλάδα ήταν soldout. Το ίδιο έγινε και το βράδυ της περασμένης Τετάρτης και Πέμπτης στο Stage Volume 1.
Σήμερα Παρασκευή ο Χόγιεμ θα βρεθεί για πρώτη φορά στον Βόλο και το Σάββατο στην Θεσσαλονίκη. «Τις τελευταίες φορές παίξαμε στο »Principal».Θυμάμαι το όνομα του γιατί είναι ένα υπέροχα παράξενο μέρος που μοιάζει να βρίσκεται στη μέση του πουθενά. Δεν έχουμε τέτοια μέρη στις βόρειες χώρες, αφού όλα βρίσκονται στο κέντρο της πόλης. Τη συγκεκριμένη σκηνή στη Θεσσαλονίκη την θεωρώ υπέροχη και έχει πολύ δυνατό κοινό».
Έχουμε μιλήσει από το τηλέφωνο αλλά από κοντά μου φέρνεις στο μυαλό την ενέργεια που αποπνέει «Η Κραυγή» του Μουνκ.
«Μου αρέσει πολύ που το ακούω αυτό. Μεγάλωσα με τη ζωγραφική του. Όπως πολλοί Νορβηγοί, μπορώ να ταυτιστώ με την μελαγχολική του πλευρά, με την αίσθηση ότι συμβαίνουν πράγματα πίσω από αυτό που φαίνεται. Δεν είμαι υπερήφανος για οτιδήποτε είναι Νορβηγικό αλλά ο Μουνκ είναι ένας από τους σπουδαιότερους λόγους για να είμαι υπερήφανος».
Για τι άλλο νορβηγικό είσαι υπερήφανος;
«Για τον Κνουτ Χάμσουν (νομπελίστας συγγραφέας). Νιώθω επίσης πολύ συνδεδεμένος με τη φύση της Βόρειας Νορβηγίας, εκεί όπου μεγάλωσα. Όμως δεν πιστεύω τόσο στον έντονο διαχωρισμό σε εθνικότητες. Ταξιδεύω όλη την ενήλικη ζωή μου, παίζω μουσική, συναντώ ανθρώπους παντού μέσω της μουσικής, και αυτό είναι το πιο σημαντικό για μένα».
Μιας και ανέφερες τις συναυλίες σου, προσπαθώ να φανταστώ την πρώτη συναυλία μετά το θάνατο του Ρόμπερτ.
«Όταν πέθανε ο Ρόμπερτ, ήμουν σε περιοδεία. Αυτές ήταν και οι πιο δύσκολες παραστάσεις που έχω κάνει. Ανέβηκα στη σκηνή,σε κάποιο φεστιβάλ στη Νορβηγία,μία μέρα μετά την κηδεία του. Ήταν πραγματικά σκληρό. Όμως είχα υπέροχους ανθρώπους στο συγκρότημα και γύρω μου που με βοήθησαν να λειτουργήσω και τελικά κατέληξαν να γίνουν οι πιο ειδικές και σημαντικές παραστάσεις που έχω κάνει. Και οι πιο σκληρές».
Αν είχες τη δυνατότητα θα τις ακύρωνες ή ήταν λυτρωτικό που βρισκόσουν στη σκηνή;
«Πέρασε από το μυαλό μου αλλά αν μπορώ να τραγουδάω δεν γίνεται να μην το κάνω, γιατί αυτό είναι λύτρωση για μένα. Εκείνο το καλοκαίρι βίωσα την παρουσία του Ρόμπερτ με παράξενο τρόπο αφού όταν κάποιος έχει πεθάνει πρόσφατα νιώθεις ότι υπάρχει ακόμη ενέργειά του τριγύρω».
Πιστεύεις στην ενέργεια;
«Όχι γενικά. Πιστεύω μόνο στο συναίσθημα. Δεν είμαι θρησκευόμενος».
Για πες…
«Έχω πίστη στους ανθρώπους και στην αγάπη. Αυτά ξέρω ότι υπάρχουν. Δεν μπορώ να πιστέψω σε οτιδήποτε δεν έχω την παραμικρή ιδέα».
Έχεις μια μικρή κόρη Της τραγουδάς καθόλου;
«Φυσικά».
Δικά σου τραγούδια ή άλλων;
« Κυρίως παιδικά τραγούδια, αλλά και κλασικά κομμάτια όπως το »UnchainedMelody» και το »Lovemetender». Επίσης αρκετά τουΛέοναρντ Κόεν.»
Τραγουδάς στο παιδί Λέοναρντ Κόεν;
«Τις πιο πολλές φορές δεν της αρέσουν τα τραγούδια των ενηλίκων γι’ αυτό και βάζω στη μουσική λόγια που φτιάχνω εκείνη τη στιγμή από το μυαλό μου».
Πόσο χρονών είναι;
«Θα γίνει τριών το Δεκέμβριο. Τον Οκτώβριο θα αποκτήσουμε δίδυμα αγόρια. Είμαι πολύ χαρούμενος. Αν και μετά από αυτό θα αργήσω λίγο να επιστρέψω στην Ελλάδα»
