Με πονεμένο λαιμό, λόγω των ιώσεων που κυκλοφορούσαν, μια Παρασκευή, στα τέλη του Μαρτίου, η Τζιν και η Τόνικ αποφάσισαν να πάνε να τα πιουν. Μα πώς, θα αναρωτηθείτε βγήκαν για ποτό αντί να πάνε στον γιατρό; Μα, ακριβώς επειδή η έξοδος υποσχόταν να είναι «θεραπευτική».
Το Chaplin το οποίο επισκέφθηκαν, μία από τις νέες αφίξεις στα πέριξ της Αγίας Ειρήνης (Καλαμιώτου 16), ισχυρίζεται ότι τα κοκτέιλ του, που περιέχουν τα μοδάτα superfoods (υπερτροφές όπως το μούρο ακάι του Αμαζονίου, πλούσιο σε βιταμίνες και ιχνοστοιχεία, το περουβιανό μάκα, ένα φυτό των Ανδεων που χαρίζει υγεία και ευεξία, αλλά και το διάσημο και καλλιεργούμενο και στην Ελλάδα ιπποφαές), θα… αναστήσουν και τους πεθαμένους.
Σαθρές βάσεις
Δυστυχώς όμως οι υποσχέσεις δεν πραγματο-ποιήθηκαν σε κανένα επίπεδο. Οταν φθάσαμε στο μπαρ και με τη λογική ότι θα ήμασταν μεγάλη παρέα, ο σερβιτόρος μάς βόλεψε στον πάγκο μπροστά στην κεντρική τζαμαρία του μαγαζιού. Ωστόσο ο πάγκος αυτός αποδείχθηκε του… μαρτυρίου, αφού ήταν λάθος τοποθετημένος, με αποτέλεσμα να σείεται και να τρέμει με κάθε κίνηση λούζοντας τους πάντες με ποτά.
Και τώρα που αναφερθήκαμε στα ποτά, ας περάσουμε και στη σημαντικότερη υπόσχεση που δεν πραγματοποιήθηκε. Η Τόνικ επέλεξε από τον φαινομενικά ενδιαφέροντα, αν και μικρό, κατάλογο ένα κοκτέιλ Eclipse με τζιν, χειροποίητο σιρόπι από ιβίσκο και μπαλσάμικο, χυμό λάιμ και σιρόπι, ενώ η Τζιν διάλεξε ένα Pepperberries με μπράντι, βατόμουρα, κόκκους από μαύρο πιπέρι, χυμό λεμονιού, σιρόπι σφενταμιού και αμύγδαλο (κλασικά κοκτέιλ στα €8,5, signature στα €9 και όσα περιέχουν superfoods στα €10). Η υπόλοιπη παρέα κινήθηκε σε πιο κλασικές επιλογές, πίνοντας μπίρα (€4-€6), κρασί (€5-€7) και straight ποτά (€7).
Χωρίς θεραπεία
Τα κοκτέιλ που έφτασαν επάνω στον σεισμόπληκτο πάγκο ήταν αδιάφορα σε γεύση και σχετικά μικρά ως προς την ποσότητα, ενώ και οι μερίδες των υπόλοιπων ποτών δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ούτε καν κανονικές. Αν μέσα σε όλα αυτά προσθέσετε τη «μία από τα ίδια» διακόσμηση, σε μπεζ και γκρι βιομηχανικούς τόνους, με έναν μεγάλο μοντέρνας έκδοσης πολυέλαιο στο κέντρο και τον μέτριο, mainstream μουσικό αχταρμά χωρίς dj (εμείς τουλάχιστον δεν τον είδαμε πουθενά όσο κι αν ψάξαμε), τότε μάλλον καταλαβαίνετε ότι το «μία από τα ίδια», και μάλιστα όχι στην καλύτερη εκδοχή του, σε εποχές κρίσης, με τέτοιες τιμές και σε μια τόσο κορεσμένη από μπαρ περιοχή, σίγουρα δεν είναι… σούπερ.
Extra tip: Αν είστε μεγάλη παρέα, μετρήστε τα ποτά σας και προσέξτε πολύ τον λογαριασμό γιατί γίνονται μπερδέματα.
Συμπέρασμα: Το καλό, προχωρημένο, όπως θέλει να πρεσβεύει, μπαρ δεν πρέπει μόνο να φαίνεται, πρέπει και να είναι.
