Οι συνεργάτες του κ. Γ. Παπανδρέου διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους. «Ο Παπανδρέου δεν υπονομεύει το ΠαΣοΚ και δεν θέλει να ρίξει την κυβέρνηση». Οι χρονικές στιγμές που επιλέγει για τα χτυπήματά του δεν συνηγορούν υπέρ αυτής της άποψης, ωστόσο αν ακούσει κάποιος καλόπιστα την εκδοχή της πλευράς Παπανδρέου, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο πρώην πρωθυπουργός δεν κινείται στον ίδιο μεσημβρινό με το κόμμα του.
Ενδεχομένως τα συνεχή ταξίδια στο εξωτερικό να έχουν αποπροσανατολίσει την πυξίδα του, οι ενέργειές του όμως έχουν οδυνηρές επιπτώσεις στο ΠαΣοΚ, ίσως και στον ίδιο. Το επιτελείο του δεν μπορεί να τον στηρίξει καθώς είναι βαθιά διαιρεμένο, κάποιοι πιστεύουν ότι αν τον σπρώξουν στην αρένα θα διεκδικήσει με άνεση τους διάσπαρτους ψηφοφόρους του ΠαΣοΚ και άλλοι ότι δεν είναι δυνατόν υπό ομαλές συνθήκες να επιστρέψει στην πολιτική. Οι μεν κλείνουν το μάτι στο «παπανδρεϊκό» ακροατήριο, οι δε επιμένουν ότι «δεν φτιάχνει κόμμα, δεν υπάρχει σχέδιο».
Ο κ. Παπανδρέου δεν είναι Καραμανλής που πήρε όρκο σιωπής τον Οκτώβριο του 2009 ούτε Σημίτης που απέφυγε πεισματικά να αναμειχθεί στα εσωτερικά του ΠαΣοΚ από την ώρα που παρέδωσε την προεδρία του κόμματος. Ο κ. Παπανδρέου έχασε με βίαιο τρόπο την πρωθυπουργία και ρίχνει τις ευθύνες στους τραπεζίτες, στους καναλάρχες και στον κ. Ευ. Βενιζέλο. «Με έριξαν», επιμένει. Επιπλέον, αισθάνεται ότι όχι μόνο δεν του αναγνωρίζεται ο ρόλος του στη σωτηρία της χώρας από τη χρεοκοπία, αλλά ότι ο νυν πρόεδρος του ΠαΣοΚ επιχειρεί να τον θέσει σε πολιτική ομηρεία, με αφορμή τη διαχείριση των οικονομικών του κόμματος. Το πόρισμα των πέντε εταιρειών ορκωτών λογιστών δεν είδε ποτέ το φως της δημοσιότητας αλλά είναι μια βόμβα στα θεμέλια της Χαρ. Τρικούπη. «Ο Παπανδρέου μπορεί να τα παραβλέψει όλα εκτός από αυτό. Δεν αντέχει την ομηρεία και τη ρετσινιά, για το θέμα αυτό είναι ικανός να τα τινάξει όλα στον αέρα» λένε έμπιστοι συνομιλητές του, περιγράφοντας την οργή του έπειτα από την on camera δήλωση του προέδρου του ΠαΣοΚ ότι «ο κ. Παπανδρέου έχει άρρηκτους δεσμούς και μεγάλες εκκρεμότητες με το ΠαΣοΚ». Η Χαρ. Τρικούπη έσπευσε να διευκρινίσει ότι έκανε λόγο για πολιτικές εκκρεμότητες, αλλά το υπονοούμενο ήταν πιο ισχυρό.
Οι πρόσφατες παρεμβάσεις του κ. Παπανδρέου δεν δείχνουν διάθεση αναχωρητισμού. Μια εβδομάδα πριν από την ιδρυτική συνδιάσκεψη της Ελιάς, ζήτησε να είναι ομιλητής ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, ο κ. Βενιζέλος του απάντησε ότι το πρόγραμμα είχε οριστικοποιηθεί και την παραμονή το βράδυ εξέδωσε ανακοίνωση κατά της Ελιάς.
Στη συνέχεια το περιβάλλον του άσκησε πιέσεις σε στελέχη που επηρέαζε για να μη συμμετάσχουν στο ευρωψηφοδέλτιο, την ώρα που το κόμμα βοά για υπόγειες συνεννοήσεις «παπανδρεϊκών» με τη ΔΗΜΑΡ, όχι μόνο για τη φανερή συνεργασία των Χ. Καστανίδη, Π. Μπεγλίτη και Μαριλένας Κοππά με τον κ. Φ. Κουβέλη –στελέχη για τα οποία το περιβάλλον του κ. Παπανδρέου μεταδίδει ότι έχουν διαρρήξει τις σχέσεις τους με τον πρώην πρωθυπουργό.
Την περασμένη Κυριακή καταψήφισε το άρθρο του πολυνομοσχεδίου για τις τράπεζες στη δεύτερη ανάγνωση των ονομάτων, προκαλώντας την έκρηξη του κ. Βενιζέλου και άγριο καβγά στο γραφείο του στη Βουλή. Ο πρώην πρωθυπουργός επέλεξε να δώσει εξηγήσεις για τη στάση του όχι σε κάποιο ελληνικό μέσο, αλλά στο Bloomberg, όπου εξήγησε ότι ήταν ζήτημα αρχών να καταψηφίσει το σχετικό άρθρο του πολυνομοσχεδίου και ότι τα σενάρια για τη δημιουργία νέου κόμματος από εκείνον είναι ένα «πρωταπριλιάτικο και επικίνδυνο αστείο». Ο χρησμός του για την υπόθεση Μπαλτάκου προκάλεσε ερωτήματα, ζητεί ο κ. Παπανδρέου να αποχωρήσει το ΠαΣοΚ από την κυβέρνηση; Οχι, απαντούσαν οι συνεργάτες του, ζητεί να γίνει πιο δημοκρατική η λειτουργία της. Ακολούθησε δεύτερος χρησμός από τις Βρυξέλλες: «Δεν έχω προσωπική φιλοδοξία, θέλω να βοηθήσω(..) Εκλογικοί κύκλοι θα υπάρχουν και ο λαϊκισμός δεν θα κερδίζει πάντα αν υπερασπιζόμαστε με θάρρος αυτό που πιστεύουμε», δήλωσε.
Ο κ. Παπανδρέου είναι ένας καλά προστατευμένος πολιτικός, που συναντιέται μόνο με υποστηρικτές του, τους οποίους κατευθύνει στο γραφείο του ο Σ. Ξυνίδης. Η εικόνα του πρώην πρωθυπουργού για τον κόσμο, αλλά και του κόσμου για αυτόν, ενδέχεται να είναι ένα παραμορφωμένο είδωλο. Αυτό εξηγεί και την έκπληξη του περιβάλλοντός του για την αρνητική κριτική που δέχτηκε έπειτα από την ψηφοφορία στη Βουλή. «Ο Παπανδρέου μάς είχε πει ότι δεν ήθελε να αποσταθεροποιήσει την κυβέρνηση και γι’ αυτό μετρούσαμε τις ψήφους, ώστε να είμαστε σίγουροι ότι δεν θα δημιουργηθεί πρόβλημα. Αν η κυβέρνηση εξαρτιόταν από εκείνον, θα ψήφιζε υπέρ, παρότι είναι γνωστές σε όλους οι διαφωνίες του για τον τρόπο ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών» μεταδίδει το περιβάλλον του.

Οι τράπεζες και η «εκδίκηση» του πρώην πρωθυπουργού
Ο κ. Παπανδρέου μοιάζει σαν να εκβιάζει τη δικαίωσή του, σαν να κάνει αγώνα δρόμου να προλάβει την Ιστορία και να πάρει το αίμα του πίσω, από τους τραπεζίτες που ροκάνισαν την πρωθυπουργία του, από τον κ. Βενιζέλο που πήρε το ΠαΣοΚ, από τον Αντ. Σαμαρά που, όπως λέγεται, αρνήθηκε τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση τον Νοέμβριο του 2011. Αυτή τη στιγμή είναι άγνωστο ποιοι βουλευτές και ποια στελέχη βρίσκονται πράγματι στο πλευρό του κ. Παπανδρέου.
Στη Βουλή σημειώθηκαν αλυσιδωτές εκρήξεις των λεγόμενων «παπανδρεϊκών» βουλευτών, οι οποίοι ενοχλήθηκαν επειδή θεώρησαν ότι ο πρώην πρωθυπουργός τούς άδειασε και εμφανίστηκαν να στηρίζουν τους τραπεζίτες. «Ο Παπανδρέου δεν μίλησε πριν από την ψηφοφορία γιατί ήξερε ότι θα τον ακολουθούσαν κι άλλοι» εξηγούν οι συνομιλητές του. «Οποιος πίστευε ότι υπήρχε κομπίνα με τις τράπεζες θα έπρεπε να μας την είχε εξηγήσει» είπε στο Συντονιστικό της ΚΟ του ΠαΣοΚ ο Β. Κεγκέρογλου.
Η Εύη Χριστοφιλοπούλου συντάχθηκε με την άποψη ότι παίζονται προσωπικά παιχνίδια σε βάρος της παράταξης, ο Γ. Ντόλιος άσκησε κριτική στον κ. Παπανδρέου (αλλά και στον κ. Βενιζέλο) και η συνεδρίαση τινάχτηκε στον αέρα, καθώς αποχώρησαν οι Θ. Μωραΐτης και Κ. Τριαντάφυλλος.
Το θέμα των τραπεζών, όμως, δεν είναι απλό. Κατά την προεκλογική περίοδο το 2009, ο κ. Παπανδρέου είχε περιγράψει το σχέδιό του για το τραπεζικό σύστημα σε διάφορες ευκαιρίες, αλλά και στη ΔΕΘ. Σύμφωνα με αυτό θα δημιουργούνταν ένας δημόσιος τραπεζικός πυλώνας, ενδεχομένως και ένας δεύτερος, με τα σενάρια να επιμένουν ότι στον πρώτο πυλώνα θα συγχωνεύονταν η Εθνική Τράπεζα με το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, ώστε το το Δημόσιο, μέσω της συμμετοχής του στο ΤΤ, να θέσει υπό άμεσο έλεγχο την Εθνική. Βάση του δεύτερου πυλώνα θα ήταν η ΑΤΕ. Στόχος ήταν να ενισχυθεί η ρευστότητα προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, αλλά και να έχει τη δυνατότητα το Δημόσιο θα παρεμβαίνει στην αγορά (όχι μόνο των άλλων επιχειρήσεων, αλλά και των ΜΜΕ) και στον ανταγωνισμό. Οι ομοιότητες με το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι αξιοσημείωτες. Ο κ. Παπανδρέου ήταν υπέρμαχος της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών αποκλειστικά με κοινές μετοχές με ψήφο, ο κ. Βενιζέλος στήριξε αρχικά αυτή την άποψη, αλλά επί πρωθυπουργίας Λ. Παπαδήμου μετέβαλε γνώμη, καθώς ο τότε πρωθυπουργός ήταν υπέρ των προνομιούχων μετοχών ή ενός μεικτού μοντέλου κοινών άνευ ψήφου –προνομιούχων και ομολογιακών δανείων –προκειμένου οι έλληνες τραπεζίτες να διατηρήσουν το management των τραπεζών τους.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ