Η επάρατη μόδα

Πόσο ποπ μπορεί να είναι μια «επάρατη νόσος»; Σύμφωνα με το τελευταίο χολιγουντιανό ιατρικό δελτίο, σχεδόν έναν χρόνο μετά τη διπλή προληπτική μαστεκτομή της, η Αντζελίνα Τζολί ετοιμάζεται να ξαπλώσει για μία ακόμη φορά, οικειοθελώς, στο χειρουργικό τραπέζι. Αυτή τη φορά –σύμφωνα με τις πρόσφατες εκμυστηρεύσεις της στο «Entertainment Weekly» –για μια ωοθηκεκτομή (η αμερικανίδα σταρ καθιστά την επέμβαση τόσο οικεία, σχεδόν δελεαστική, κάτι σαν περμανάντ βλεφαρίδων).

Οι γυναίκες όλου του κόσμου καλούνται για μία ακόμη φορά να συμπαραταχθούν δίπλα της σε αυτόν τον αμιγώς «θηλυκό» αγώνα που η ίδια δεν φοβήθηκε να δημοσιοποιήσει πάνω και κάτω από τον Ισημερινό. Η «ηρωική» Αντζελίνα συνεχίζει αόκνως, όπως διάβασα χαρακτηριστικά, τη «μάχη με τον καρκίνο» (ο οποίος, παρεμπιπτόντως, ουδέποτε έχει κάνει στη δική της περίπτωση την εμφάνισή του), λίγες ημέρες μετά την εντυπωσιακή εμφάνισή της στα εφετινά Οσκαρ με διάφανη τουαλέτα του οίκου Elie Saab και ενώ μεγαλώνει έξι παιδιά διαφορετικών αποχρώσεων και προωθεί τη νέα ταινία της «Maleficent» (όπου υποδύεται τη sexy goth μάγισσα Κακίστρω από το παραμύθι της «Ωραίας κοιμωμένης»). Ολα αυτά, βέβαια, προτάσσοντας ένα cup πιο επιβλητικό από ποτέ.

Πόσο ποπ μπορεί να γίνει τελικά ο καρκίνος του μαστού; Την ίδια ώρα, πάνω από τη Μάγχη ερίζουν για την πρόσφατη καμπάνια ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης που διεξάγει η ταμπλόιντ «The Sun» μέσα από τη διαβόητη Page 3 (Σελίδα 3) με τις φωτογραφίες μοντέλων τόπλες. Η πρωτοβουλία τιτλοφορείται «Ιt’s Check ’em Tuesday» (σε ελεύθερη απόδοση, «Είναι η Τρίτη που πρέπει να πας να “τα κοιτάξεις”»), παραπέμποντας πρωτίστως στην ανάγκη επαρκούς προληπτικού ελέγχου. Συνοδεύεται, βέβαια, από ολοσέλιδη φωτογραφία τής πολλά υποσχόμενης 22χρονης Ρόζι από το Μίντλσεξ. Εννοείται ότι έχουν ήδη αρχίσει να λαμβάνουν χώρα οι γνωστές αψιμαχίες για το αν είναι θεμιτό να ενημερώνεις για τον καρκίνο του μαστού μέσα από σοφτ πορνό φωτογραφίες που στολίζουν, ήδη από τον καιρό της Θάτσερ, τις νταλίκες στους βρετανικούς αυτοκινητοδρόμους.

Οι φωνές και από τα δύο στρατόπεδα, πολλές. Στον «Independent» η Φελίσιτι Μορς προτρέπει: «Μη μου λες να σέβομαι το σώμα μου κάθε Τρίτη, όταν εσύ ποσώς το σέβεσαι όλες τις υπόλοιπες ημέρες», ενώ στον «New Statesman» η επίμαχη σελίδα της «Sun» περιγράφεται σαν «ένας κακοήθης όγκος σεξισμού στον βρετανικό Τύπο», που όχι μόνο δεν ευαισθητοποιεί και δεν ενημερώνει τις γυναίκες για τον καρκίνο του μαστού, αλλά «διαιωνίζει αυτή τη φετιχοποίηση του ενός οργάνου, κάνοντάς το ακόμη πιο δύσκολο για τις γυναίκες που πάσχουν από τη νόσο». Η Γκάμπι Χίνσλιφ, πάλι, στον «Guardian» αποφαίνεται πως, όσο και να απεχθάνεται τη Σελίδα 3 (τόσο τη σημειολογία της όσο και την αισθητική της), δεν μπορεί να μην παραδεχτεί ότι αυτή η καμπάνια με τα αντιφατικά μηνύματα (Page 3 vs Breast Cancer) θα προσελκύσει κάποια σωστά βλέμματα και θα σώσει τελικά ζωές. Οπως σημειώνει η Χίνσλιφ, «οι νοήμονες ενήλικοι είναι εν τούτοις ικανοί να συλλάβουν ότι τα ίδια στήθη έχουν διαφορετική σημασία σε διαφορετικά περιβάλλοντα. Η γυμνόστηθη Κέιτ Μος ζωγραφισμένη από τον Λούσιαν Φρόιντ είναι τέχνη… Η Κέιτ Μος φωτογραφημένη γυμνόστηθη σε μια ιδιωτική παραλία είναι παραβίαση του κώδικα δημοσιογραφικής δεοντολογίας…».

Η περιοδεύουσα έκθεση «Scar Project» του φωτογράφου Ντέιβιντ Τζέι (ως τις 6 Απριλίου στο Μόντρεαλ του Καναδά), με αληθινές γυναίκες να προτάσσουν τις ουλές από τις μαστεκτομές τους, είναι εκεί έξω για να υπενθυμίζει ότι ο καρκίνος του μαστού δεν είναι ποπ. Δεν μπορεί να τοποθετηθεί επάνω σε ράφι ή να μπει κάπου ένθετο. Και σίγουρα δεν μπορεί να «συσκευαστεί» σαν εμμονή μιας χολιγουντιανής σταρ που κάθε μέρα ζει και πεθαίνει με τις πιθανότητες ή σαν το «ευαισθητοποιημένο» σοφτ πορνό μιας ταμπλόιντ. Είναι μια καθημερινή ανθρώπινη ιστορία, ένα συνονθύλευμα οδύνης, θηλυκότητας και πάλης για ζωή.

*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 23 Μαρτίου 2014