on air

Πρόκειται για ένα σίριαλ που νομίζω ότι δεν θα παιχτεί ποτέ στην ελληνική τηλεόραση, κυρίως επειδή τα εξαιρετικά σκοτεινά θέματά του δεν είναι εκείνα που αρέσουν στο εδώ κοινό. Αλλά και αν παιχτεί, δεν υπάρχει κανάλι που θα τολμήσει να το προβάλει πριν από τη 01.00, λόγω των βίαιων, αιματοβαμμένων, τρομακτικών σκηνών του. Θεωρώ όμως το «American Horror Story», ο τρίτος κύκλος του οποίου ολοκληρώθηκε προσφάτως, μία από τις πιο σημαντικές σειρές που έχω παρακολουθήσει. Το σημείο όπου ο υψηλού επιπέδου κινηματογράφος συνάντησε την υψηλού επιπέδου τηλεόραση, με αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός αριστουργήματος όσον αφορά σενάριο, ερμηνείες (σπουδαία πάντα η Τζέσικα Λανγκ!) και σκηνοθεσία.

Η αμερικανική σειρά του FX, κάθε κύκλος της οποίας διαδραματίζεται σε άλλη εποχή και αφορά μια νέα ιστορία, είναι ένα σκοτεινό ποίημα για τη (μετά θάνατον) ζωή και για τον καθημερινό θάνατο που βιώνουν οι «καταραμένοι» αυτού του κόσμου. Μια ελεγεία για την Κόλαση που (μπορεί να) φέρουμε εντός μας, με πλάνα αποστομωτικής ομορφιάς που «παντρεύουν» τον Χίτσκοκ με τον Ταρκόφσκι και το φιλμ νουάρ με τον Μπέργκμαν. Δεν είναι άλλο ένα φροντισμένο θρίλερ που τελειώνει με την αποκάλυψη του δολοφόνου και με την τιμωρία του –ή με τον θρίαμβό του, γιατί το έχουμε δει και αυτό. Κάθε κύκλος αποτελεί μια αριστοτεχνικά γραμμένη και εικονογραφημένη νουβέλα η οποία ασχολείται με τρόπο υπαινικτικό (επιτέλους, ένα αμερικανικό σίριαλ χωρίς διδακτισμούς) με πανανθρώπινες αλήθειες και πάθη, που κριτικάρει με υποδόριο αλλά και τόσο εύστοχο τρόπο θεσμούς, συμπεριφορές, κώδικες επικοινωνίας, συνήθειες των ανθρώπων…

Ετσι ο πρώτος κύκλος («Murder House», 2011) αποδομεί τη σύγχρονη, ευτυχισμένη (που λέει ο λόγος) οικογένεια, ο δεύτερος («Asylum», 2012-2013) καταγγέλλει τη θρησκευτική μισαλλοδοξία και τα εγκλήματα που έχουν γίνει και εξακολουθούν να γίνονται στο όνομα του ενός και μοναδικού Θεού και ο τρίτος («Coven», 2013-2014) μιλάει για τον προαιώνιο αγώνα του Καλού με το Κακό, στέλνοντας όμως το πιο αισιόδοξο μήνυμα που νομίζω ότι έχει στείλει (τηλεοπτικό και όχι μόνο) θρίλερ: ότι τελικά το φως θα διαλύσει και το πιο πυκνό σκοτάδι, ότι η αγνότητα (όπως εκφράζεται μέσα από την ανιδιοτελή προσφορά, την ευγένεια, το ειλικρινές δόσιμο σε έναν κοινωφελή σκοπό) θα επικρατήσει και θα νικήσει ακόμη και τους πιο ισχυρούς και αδίστακτους εχθρούς της.

Το «American Horror Story», το οποίο, όπως ανακοινώθηκε, ξεκινάει γυρίσματα για τον τέταρτο κύκλο του, είναι κατά τη γνώμη μου μια παραγωγή που συμπυκνώνει σε κάθε επεισόδιό της δεκαετίες καλού κινηματογράφου αλλά και που μεταγγίζει την ποιότητα της μεγάλης οθόνης στη μικρή με τρόπο αποκαλυπτικό. Επιβεβαιώνοντας ότι η τηλεόραση, ακόμη και αν έχει χρησιμοποιηθεί ως «χαζοκούτι», μπορεί τελικά να κάνει θαύματα!