Τα δύο πρόσωπα του Γιάννη Μπέζου

Το όνομα του Γιάννη Μπέζου συζητήθηκε εντόνως τις προηγούμενες ημέρες. Διαβάζοντας τον κατάλογο με τις υπογραφές των 58 για την ανασυγκρότηση του χώρου της Κεντροαριστεράς, η δική του φιγουράρισε δίπλα στις υπογραφές, μεταξύ άλλων, του Νίκου Πορτοκάλογλου και της Σώτης Τριανταφύλλου. Για όσους γνωρίζουν μόνο την ανάλαφρη τηλεοπτική παρουσία του, το γεγονός προκάλεσε εντύπωση, όπως και η ομιλία του στην επίσημη εκδήλωση της ομάδας στο Θέατρο Ακροπόλ. Ωστόσο ο Γιάννης Μπέζος είναι ένας ενεργός πολίτης με στιβαρό λόγο.

Μάλιστα, στις πρόσφατες εκλογές είχε κατέβει με το ψηφοδέλτιο επικρατείας της ΔΗΜΑΡ, σε μη εκλόγιμη θέση. Σήμερα φαίνεται να διαφωνεί σε αρκετά σημεία με τον Φώτη Κουβέλη, όπως για παράδειγμα με την απόφασή του να αποχωρήσει από την κυβέρνηση συνεργασίας. Ποτέ δεν ήταν άνθρωπος των δημοσίων σχέσεων και αυτό είναι προς τιμήν του.

Πρόκειται για έναν ταλαντούχο ηθοποιό. Είναι γνωστό ότι διαθέτει το άγγιγμα του Μίδα. Από το 1991 έχει πρωταγωνιστήσει σε 15 σειρές, οι πέντε από τις οποίες συνεχίστηκαν για δεύτερη χρονιά, σημειώνοντας υψηλές επιδόσεις στον πίνακα της AGB. Η μεγάλη αναγνώριση για τον ίδιο ήρθε μέσα από τη σειρά «Οι απαράδεκτοι».

Ο ρόλος του συμπαθούς γκέι Γιάννη –ο οποίος βέβαια δεν μπόρεσε να ξεφύγει από την καρικατούρα που είχε δημιουργήσει δεκαετίες νωρίτερα ο Σταύρος Παράβας –αγαπήθηκε. Πρέπει να σημειωθεί ότι δεν επαναπαύτηκε σε αυτό και προχώρησε υποκριτικά. Δυστυχώς, είναι αδύνατο να ειπωθεί το ίδιο και για τις οικογενειακές κομεντί στις οποίες παγιδεύτηκε και εντρύφησε με πάθος.

Η τηλεοπτική επιστροφή του αυτή τη χρονιά έγινε με τη σειρά του Mega «Το σπίτι της Εμμας». Πρόκειται για ένα χλιαρό σίριαλ, που, χωρίς να ενοχλεί, δεν έχει τίποτε καινούργιο να προσφέρει στο τηλεοπτικό γίγνεσθαι. Ο Γιάννης Μπέζος, στο αγαπημένο μοτίβο της ιστορίας ενός μεσήλικου που ξανανιώνει, πατώντας σε μια ερμηνεία α λα Λάμπρος Κωνσταντάρας, είναι αρκούντως συμπαθής. Τουλάχιστον η Κάτια Δανδουλάκη αλλά και το γλυκύτατο γκόλντεν ριτρίβερ, που τον πλαισιώνουν, δεν του κλέβουν την παράσταση.

Η σεμνότητα είναι μια αρετή που ίσως δεν συγκαταλέγεται στα ατού του Γιάννη Μπέζου. Αυτό έγινε έκδηλο όταν ο δημοφιλής ηθοποιός αυτοπροτάθηκε για τη θέση του διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, ως διάδοχος του Χουβαρδά. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που αναρωτήθηκαν αν ένας ηθοποιός ο οποίος έχει ερμηνεύσει τον Ζάχο Δόγκανο, σε σειρές που πλησίαζαν επικίνδυνα τα όρια του cult, μπορούσε ποτέ να φέρει το ειδικό βάρος που θα έπρεπε κανονικά να συνοδεύει αυτή τη θέση. Ευτυχώς δεν το μάθαμε ποτέ, καθώς μερικούς μήνες αργότερα αποσύρθηκε από την κούρσα διαδοχής με μια μεγαλοπρεπή δήλωση.

«Τον Ιούλιο του 2012 εξεδήλωσα το ενδιαφέρον μου για τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου στον κ. Τζαβάρα. Επειτα από οκτώ μήνες και έχοντας μηδενική επαφή από τότε με τον υπουργό Πολιτισμού, επιθυμώ να απεμπλακεί το όνομά μου από τη διαδικασία, ελπίζοντας ότι θα είναι για καλό» είπε.

Πολλοί ισχυρίζονταν ότι ο τότε υπουργός Πολιτισμού θα προτιμούσε τον εκλεκτό του προέδρου της ΔΗΜΑΡ, αλλά φαίνεται ότι ο κ. Κουβέλης δεν θέλησε να εξασφαλίσει αυτή τη θέση στον θεατράνθρωπο Μπέζο.

Το πρόβλημα, πάντως, με τον Γιάννη Μπέζο δεν είναι ότι δεν διαθέτει ταλέντο, αλλά το γεγονός ότι είναι ένας ηθοποιός επαναπαυμένος στις ευκολίες του. Ετσι, συχνά στο θέατρο η ερμηνεία του μοιάζει υπερβολική, λες και δεν απευθύνεται στο κοινό που βρίσκεται από κάτω, αλλά στην αδηφάγο τηλεοπτική κάμερα. Ο ίδιος, μάλλον απόμακρος και αυστηρός ως άνθρωπος, δείχνει να υπερεκτιμά τις δυνατότητές του, τοποθετώντας εαυτόν σε μια ελίτ ηθοποιών στην οποία είναι φανερό, μέσα από τις επιλογές του, ότι δεν ανήκει. «Πιστεύω ότι δεν πρέπει το κοινό να είναι πολύ κοντά, γιατί παρακμάζουμε μετά, “σταματάνε” να μας θαυμάζουν και να μας παίρνουν στα σοβαρά» δήλωσε πρόσφατα σε τηλεοπτική συνέντευξη.

Είναι ο νέος Μινωτής;

Πλησιάζοντας σήμερα στην έβδομη δεκαετία της ζωής του, ο Γιάννης Μπέζος μοιάζει αμήχανος, εγκλωβισμένος στο κοστούμι που το κοινό τού έχει ράψει. Πέρυσι τόλμησε με την «Αντιγόνη» του Ανούιγ, στην οποία πρωταγωνίστησε με την κόρη του Ηρώ, μια ιδιαίτερα ταλαντούχα ηθοποιό. Επρόκειτο πράγματι για μια καλή παράσταση. Δυστυχώς, όμως, το κοινό που γνωρίζει τον Ανούιγ δεν θα ενδιαφερόταν ποτέ να δει τον κύριο Μπέζο να ερμηνεύει. Η επιλογή του «Φιλάργυρου» του Μολιέρου εφέτος για το Εθνικό Θέατρο φαντάζει πιο σίγουρη και με προοπτικές εμπορικής επιτυχίας. Αλλωστε, υπάρχει πάντοτε και το τραγούδι…

Αδέκαστη

*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013