«Ημασταν εντυπωσιακό θέαμα όπως περνάγαμε από την πύλη της ενδιάμεσης διάστασης για να εισβάλουμε στο επίπεδο της Αβύσσου και να πολεμήσουμε τις στρατιές του Demogorgon.
Κατά στοίχους προχωρούσαμε και τα λάβαρα των Αγγελικών ταγμάτων βάδιζαν πλάι στα περίτεχνα κεντημένα λάβαρα των Ελάντριν… ». Δεν είναι κάποιο μεσαιωνικό παραμύθι της βόρειας Ευρώπης, ούτε το σενάριο για ταινία που θέλει να βαδίσει στο επιτυχημένο εμπορικό παράδειγμα του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Είναι η εισαγωγή ενός παιχνιδιού ρόλων ή Role Playing Game (RPG) όπως είναι διεθνώς γνωστά.
Πρόκειται για παιχνίδια στρατηγικής και φαντασίας όπου οι παίκτες υποδύονται ένα χαρακτήρα και εξελίσσουν την ιστορία τους. «Από Δευτέρα έως Παρασκευή είμαι ο τεχνοκράτης που το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι οι αριθμοί και τα αποτελέσματα. Που και που χρειάζομαι διάλειμμα» λέει ο 30χρονος αναλυτής-προγραμματιστής κ. Γιάννος Σιδηράς, ο οποίος μια φορά την εβδομάδα μεταφέρεται νοερά με τους φίλους του σε παραμυθένιους κόσμους, υποδυόμενος τον ιππότη, τον βρικόλακα ή οτιδήποτε άλλο το παιχνίδι απαιτεί.
«Ουσιαστικά πρόκειται για αυτοσχέδιες θεατρικές παραστάσεις, όπου όμως η εξέλιξη δεν είναι γνωστή εκ των προτέρων» λέει ο 37χρόνος κ. Δημήτρης Δουνούκος ο οποίος ήρθε σε επαφή με το συγκεκριμένο χόμπι πριν από 22 χρόνια όταν και επισκέφτηκε το Λονδίνο. «Βρισκόμουν σε ένα δισκοπωλείο. Εκει ανακάλυψα τα βιβλία με τους κανόνες για ένα τέτοιο παιχνίδι. Τότε με είχε εντυπωσιάσει το εξώφυλλο. Από τότε κόλλησα». Μάλιστα έφτασε να ξεπεράσει τις… 48 συνεχόμενες ώρες παιχνιδιού. «Ημασταν στην Κύμη στο εξοχικό ενός φίλου. Ξεκινήσαμε το παιχνίδι Παρασκευή απόγευμα και σταματήσαμε Δευτέρα πρωί. Την Κύμη δεν την είδαμε ποτέ» λέει γελώντας.
Ο κ. Δουνούκος κατάφερε να κάνει εν μέρει το χόμπι του επάγγελμα. Από το 2004 διατηρεί μαζί με τη σύζυγο του Ελένη το κατάστημα Avalon Games στην Κηφισιά. Πέρα από βιβλία για RPG στο Αvalon μπορεί να βρει κανείς πάμπολλες μινιατούρες για wargames. Σε αυτά το πλαίσιο παραμένει μεσαιωνικό ή φανταστικό, όμως εδώ πρόκειται για παιχνίδια στρατηγικής που ο στόχος σου είναι να νικήσεις τον αντίπαλο. «Είναι σκάκι με πιο πολύπλοκους κανόνες και πιο εντυπωσιακή σκακιέρα. Πέρα από τη διασκέδαση που προσφέρουν τα wargames απευθύνονται και στην συλλεκτική ή στην καλλιτεχνική φύση του χομπίστα. Το να βάψεις τις μινιατούρες του στρατού σου μπορεί να χρειαστεί χρόνια ολόκληρα» λέει η Ελένη. «To κοινό στοιχεία για αυτό τα παιχνίδια είναι ότι δεν χρησιμοποιείται υψηλή τεχνολογία και ότι είναι παιχνίδια παρέας. Υπάρχουν και οι ψηφιακές και online εκδοχές όμως σε καμιά περίπτωση δεν είναι το ίδιο διασκεδαστικές», συμπληρώνει ο κ. Δουνούκος.
Η προέλευση αυτών των παιχνιδιών είναι αγγλοσαξονική και συνήθως τέτοια είναι και η θεματολογία τους. «Οι περισσότεροι από τους παίκτες είναι φαν του Τζ. Ρ.Ρ. Τόλκιν, που έγραψε τον Αρχοντα των Δαχτυλιδιών, ή άλλων παρόμοιων συγγραφέων. Άλλωστε είναι ακριβώς η φανταστική και εξωτική διάσταση που κάνει αυτά τα παιχνίδια δημοφιλή. Μια φορά θελήσαμε η ιστορία που αφηγούμαστε να διαδραματίζεται στην Αθήνα. Γρήγορα όμως διαπιστώσαμε πως κάτι τέτοιο δεν την βοηθούσε να προχωρήσει, αφού η φαντασία δεν λειτουργούσε το ίδιο ελεύθερα» λέει ο κ. Σιδηράς. Στον κ. Σιδηρά θα μείνει αξέχαστη μια συνάθροιση το 1997. «Μια κοπέλα περιέγραψε μια σκηνή, την οποία είδαμε 3 χρόνια αργότερα στην κινηματογραφική ταινία Μάτριξ. Αν και ο χώρος είναι σε γενικές γραμμές ανδροκρατούμενος, οι γυναίκες είναι συνήθως καλύτερες παίκτριες, με πιο δημιουργική φαντασία.
Πάντως όσο μυθοπλαστικό ταλέντο και να διαθέτει κανείς είναι δεδομένο πώς από τον εαυτό σου δεν ξεφεύγεις εύκολα «Ότι χαρακτήρα και να υποδύεσαι θα υιοθετήσεις κάποια στοιχεία της προσωπικότητας σου. Δε γίνεται αλλιώς» λέει ο ιατρικός επισκέπτης κ. Βαγγέλης Λαυρεντιάδης, ο οποίος διαθέτει μια ολόκληρη βιβλιοθήκη με οδηγίες για τέτοια παιχνίδια και έχει δημιουργήσει περίπου 200 χαρακτήρες με πρώτη ύλη το μυαλό του. «Τους περισσότερους τους έχω χρησιμοποιήσει μία ή καμία φορά. Τους κρατάω για κάβα» λέει γελώντας. Ίσως τους βγάλω από την ναφθαλίνη όταν βγω στη σύνταξη» καταλήγει.
