Οταν είμαστε παιδιά, ο χρόνος κυλά βασανιστικά αργά, οι σχολικές διακοπές φαίνονται πάντοτε τόσο μακριά και δεν βλέπουμε την ώρα να μεγαλώσουμε. Οταν πια μεγαλώνουμε, αυτό που όλοι λέμε (και πιστεύουμε) είναι ότι μας λείπει είναι ο χρόνος. Κάποιοι μιλούν για ποιοτικό χρόνο (με τα παιδιά μας, με το έτερον ήμισυ), κάποιοι χρησιμοποιούν την έλλειψη χρόνου ως δικαιολογία για την αποφυγή βαρετών καθηκόντων και πρόσφατα υπερήλιξ μαγείρισσα σημείωνε πως «το φαγητό δεν ζητά φωτιά, ζητά χρόνο». Τελικά, η παράμετρος «χρόνος» είναι τόσο σημαντική στη ζωή μας ώστε είναι αδιανόητο να φανταστούμε έστω και μια «άχρονη» πτυχή της. Δεν είναι λοιπόν να απορεί κάποιος που ο χρόνος απασχόλησε και συνεχίζει να απασχολεί φιλοσόφους, επιστήμονες και συγγραφείς. Ο Γιάννης Μπαδογιαννάκης υπήρξε ανέκαθεν τόσο γοητευμένος από τον χρόνο ώστε να αφιερωθεί στη μελέτη του όταν ο δικός του χρόνος τού το επέτρεψε, μετά δηλαδή την ολοκλήρωση μιας λαμπρής σταδιοδρομίας ως πολιτικός μηχανικός. Το βιβλίο που παρουσιάζουμε σήμερα είναι το πέμπτο κατά σειρά βιβλίο του Μπαδογιαννάκη που αφορά τον χρόνο και, σύμφωνα με τον συγγραφέα, το τελευταίο. Κατ΄ ουσίαν αποτελεί το απόσταγμα της εικοσαετούς πορείας αναζήτησης του Γιάννη Μπαδογιαννάκη, όπως εξάλλου προδίδουν οι παραπομπές και η εκτενής βιβλιογραφία. Μετά την εισαγωγή που αφο ρά τη φύση και την πολυμορφία του χρόνου, οι έξι ενότητες του βιβλίου καλύπτουν σχεδόν τα πάντα! Η πρώτη ενότητα διερευνά την έννοια του χρόνου στον μύθο και στη φιλοσοφία, η δεύτερη το τρίπτυχο «θρησκείαχρόνος- άνθρωπος», η τρίτη είναι αφιερωμένη στον χρόνο της Φυσικής και της Κοσμολογίας, η τέταρτη αφορά τον χρόνο σε σχέση με την ανθρώπινη συμπεριφορά, η πέμπτη τον χρόνο στο μυθιστόρημα, το θέατρο και στη ζωγραφική και η έκτη αναφέρεται στις πρακτικές μέτρησης και διαχείρισης του χρόνου.
Η ευρύτητα των θεμάτων που καλύπτονται είναι τεράστια: παραδείγματος χάριν στο 14ο κεφάλαιο της τέταρτης ενότητας μπορεί κάποιος να πληροφορηθεί για τους ρυθμούς, τα βιολογικά ρολόγια, τους χρονότυπους, τη χρονοθεραπεία, την ψυχολογική διάσταση του χρόνου ή την κοινωνική συνιστώσα του. Ετσι, το βιβλίο λειτουργεί κάπως σαν εγκυκλοπαίδεια, χωρίς να έχει δομή εγκυκλοπαίδειας. Θα μπορούσε να αποτελέσει ένα καλό εισαγωγικό εγχειρίδιο για οποιονδήποτε ενδιαφέρεται για τον χρόνο (και ποτέ δεν είχε χρόνο να μελετήσει!), αλλά και ένα εξίσου καλό εγχειρίδιο για φοιτητές Βιολογίας, Ιατρικής, Κοινωνιολογίας, Ιστορίας, Θεατρολογίας. Οσο για ΄κείνους που μετά την ανάγνωση του βιβλίου κολλήσουν το «μικρόβιο Μπαδογιαννάκη» και θελήσουν να ασχοληθούν περαιτέρω με τα του χρόνου, η βιβλιογραφία του τόμου θα τους είναι εξαιρετικά πολύτιμη.
