” Ο Θρύλος να ακολουθήσει το παράδειγμα της Εθνικής “
Καλοκαίρι του 1994 στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. H «παρθένα» Εθνική Ελλάδας προσγειώνεται απότομα στη σκληρή πραγματικότητα ενός Μουντιάλ. Το πανηγύρι για τη νίκη (1-0) επί των Ρώσων (με το αλησμόνητο γκολ του Νίκου Μαχλά) που χάρισε στη γαλανόλευκη ομάδα την πρώτη θέση στον (τότε) προκριματικό όμιλο μετατράπηκε σε απόγνωση έπειτα από τις τρεις βαριές ήττες στα γήπεδα των ΗΠΑ.
Ο 20χρονος τότε Φάνης Κατεργιαννάκης μόλις είχε πάρει μεταγραφή στον Αρη, όπου θα είχε συμπαίκτες τον Σάββα Κωφίδη και τον Χρήστο Καρκαμάνη, οι οποίοι ήταν μέλη της Εθνικής του Αλκέτα Παναγούλια. Οι αποσκευές των δύο διεθνών κατά την επιστροφή ήταν γεμάτες θλίψη και απογοήτευση αλλά και εμπειρίες από τη μεγάλη γιορτή που θα έμεναν στη μνήμη τους.
Το προσεχές καλοκαίρι, όταν το ελληνικό συγκρότημα θα δοκιμάσει ξανά να κολυμπήσει στα βαθιά νερά του διεθνούς ποδοσφαίρου, ο (τερματοφύλακας του Ολυμπιακού πλέον) Κατεργιαννάκης θα είναι 30 χρόνων και η κουβέντα του Ντέμη Νικολαΐδη για τη «γενιά των 30άρηδων» τον βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. «Ο καθένας θα ήθελε να πάει σε μια τέτοια διοργάνωση. Είναι ένα όνειρο, κάτι διαφορετικό» παραδέχεται ο αναπληρωματικός γκολκίπερ της Εθνικής.
Βέβαια το όνειρο είχε ξεκινήσει με έναν μάλλον εφιαλτικό τρόπο και θα περίμενε κάποιος ότι οι δύο ήττες στο ξεκίνημα (από την Ισπανία και την Ουκρανία) θα «γονάτιζαν» την ομάδα. Ο Κατεργιαννάκης εκλήθη για πρώτη φορά από τον γερμανό ομοσπονδιακό τεχνικό Οτο Ρεχάγκελ για τον εκτός έδρας αγώνα με την Ισπανία και θυμάται: «Εμείς πιστέψαμε στην πρόκριση και στα λόγια του κόουτς πριν από το ματς στη Μάλαγα: “Μη τυχόν και κρατήσει κανείς δυνάμεις. Πάμε για το διπλό, ξεχάστε το επόμενο ματς με την Ουκρανία” μας είπε και πολλοί όταν το έμαθαν γελούσαν».
Μυστικά συνήθως δεν υπάρχουν αλλά σίγουρα υπάρχουν συστατικά σε μια μεγάλη επιτυχία. Και σίγουρα η απευθείας πρόκριση από έναν όμιλο στον οποίο υπήρχαν επίσης οι Ισπανοί και οι Ουκρανοί μόνο ως τέτοια μπορεί να λογίζεται. «Το καλό κλίμα στην ομάδα και η συνεργασία έφεραν την επιτυχία» λέει ο Κατεργιαννάκης. Αλήθεια τι (θα) γυρεύει η Εθνική στο μεγάλο (ποδοσφαιρικό) παζάρι της Ευρώπης; Ο ερυθρόλευκος τερματοφύλακας δεν θέλει ούτε να ακούει για επανάληψη του ’94. «Δεν πιστεύω ότι μπορεί να συμβεί το ίδιο. Δεν έφταιγαν τα παιδιά για τα άτυχα αποτελέσματα, αλλά νομίζω ότι με την αμυντική λειτουργία μας δεν θα την πατήσουμε έτσι». Οσο για τον ρόλο του κ. Ρεχάγκελ; «Είναι σαν κι εμάς, είναι σαν να παίζει μαζί μας, σαν να είναι μέσα στην ομάδα. Οταν πρέπει κάνει πλάκα και όταν πρέπει είναι αυστηρός» εξηγεί ο Κατεργιαννάκης.
Ο Ολυμπιακός δίνει μεθαύριο, Τρίτη, στο «Κεμάλ Ατατούρκ» της Κωνσταντινούπολης τον πλέον καθοριστικό αγώνα του για τον 4ο όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ αντιμετωπίζοντας τη Γαλατάσαραϊ. Ωστόσο ο διεθνής γκολκίπερ δείχνει ήρεμος: «Το Τσάμπιονς Λιγκ είναι γιορτή, άλλη φάση να… ξεσκονίζεις το σεντόνι» λέει και θυμάται τα πρώτα δύο ματς με τη Σοσιεδάδ και τη Γιουβέντους: «Ημασταν άτυχοι στο “Ανοέτα”, θα μπορούσαμε να πάρουμε ισοπαλία, αλλά φαίνεται ότι το 80ό λεπτό δεν μας πάει. Στο δεύτερο ματς πιστέψαμε στη νίκη, ο προπονητής έκανε πιο επιθετικό το σύστημα, βάλαμε νωρίς γκολ, αλλά μετά μας “σκότωσε” ο Νέντβεντ. Εφταιγα εγώ για τα δύο γκολ, αλλά πιστεύω ότι ο Ολυμπιακός είναι έμπειρη ομάδα και μπορεί να αντεπεξέλθει. Ξέρουμε πόσο δύσκολο θα είναι το ματς με τη Γαλατάσαραϊ, την οποία αντιμετωπίσαμε και πέρυσι αλλά σε φιλικό αγώνα όπου η ατμόσφαιρα ήταν γιορτινή. Τώρα θα είναι διαφορετικά, αλλά νομίζω ότι οι Τούρκοι δεν είναι στην καλύτερη κατάσταση και μπορούμε να το εκμεταλλευτούμε, αρκεί να είμαστε Ολυμπιακός».
H πορεία της Εθνικής κατά τον διεθνή τερτματοφύλακα του Ολυμπιακού πρέπει να λειτουργήσει ως φωτεινό παράδειγμα: «Πρέπει να ακολουθήσουμε τον δρόμο της. Και αυτή ξεκίνησε με δύο ήττες αλλά τα κατάφερε. Γιατί να μην τα καταφέρει και ο Ολυμπιακός; Μπάλα είναι, τα πάντα γίνονται».
