Τα χόμπι των πλουσίων

Οποιος διοικεί μια επιχείρηση με τζίρο εκατομμυρίων δολαρίων δεν μπορεί να αρκεστεί στη συλλογή γραμματοσήμων ή σπιρτόκουτων για να «σκοτώνει» τον ελεύθερο χρόνο του

Από τι ξεχωρίζει ένας πλούσιος; Από τη φορολογική δήλωση και την πολυτελή κατοικία του, αναμφίβολα· ίσως από το ακριβό αυτοκίνητό του, το σκάφος του και τα μέρη όπου συχνάζει· αλλά και από τα χόμπι του

Αγωνιστικό αερόστατο

Ο ανταγωνισμός για τα μερίδια της αγοράς δεν ήταν φαίνεται αρκετός για ορισμένους από τους πλουσίους αυτού του κόσμου, γι’ αυτό αποφάσισαν να ανταγωνιστούν και για το ποιος θα καταφέρει να κάνει πρώτος τον γύρο της Γης με αερόστατο. Τελικά τον τίτλο κατέκτησαν πρόσφατα ο Ελβετός Μπερτράν Πικάρ και ο Βρετανός Μπράιαν Τζόουνς, αλλά ένα τόσο παρθένο άθλημα έχει πολλά περιθώρια για το σπάσιμο διαφόρων ρεκόρ ­ πρώτη πτήση πάνω από τον Ειρηνικό, ρεκόρ παραμονής στον αέρα χωρίς ανεφοδιασμό κτλ. ­, ώστε σχεδόν κανένας από τους εύπορους αμιλλωμένους δεν έχει μείνει παραπονεμένος.

Για να πάρετε μια ιδέα τού πόσο κοστίζει το άθλημα, το έπαθλο του ενός εκατ. δολαρίων που κατέκτησαν οι Πικάρ και Τζόουνς ούτε κατά διάνοια δεν καλύπτει τα ποσά που ξόδεψαν για να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους.

Τι κάνει όμως έναν επιχειρηματία να αφήνει την άνεση του σπιτιού του και να κλείνεται επί εβδομάδες στη στενόχωρη κάψουλα ενός αερόστατου, η οποία, αν και διαθέτει υψηλής τεχνολογίας τηλεπικοινωνιακό εξοπλισμό, έχει συχνά πολύ χαμηλή θερμοκρασία και ενίοτε συντρίβεται στους ωκεανούς; «Η πτήση έμοιαζε με αδιάκοπο, υπέροχο κινηματογράφο επί 10 ημέρες», είπε ο Στιβ Φόσετ, εκατομμυριούχος από το Σικάγο, μόλις το αερόστατό του προσγειώθηκε στη Βιρμανία τον Φεβρουάριο ­ όπου οι εκεί αγρότες τον εξέλαβαν για τον Βούδα που κατέβηκε από τον ουρανό.

«Μία από τις ερωτήσεις που ακούω πιο συχνά είναι γιατί ρισκάρω τη ζωή μου πετώντας με αερόστατο», γράφει στο βιβλίο του «Losing my Virginity» ο βρετανός εκατομμυριούχος Ρίτσαρντ Μπράνσον, επίσης μανιώδης με το άθλημα παρ’ ότι έχει κοντέψει να συντριβεί στις κορυφές του Ατλαντα στο Μαρόκο. «Επιχειρώ πτήσεις με αερόστατο γιατί είναι μία από τις ελάχιστες προκλήσεις που έχουν απομείνει. Μόλις ξεπερνώ τον τρόμο μου από κάθε αποτυχημένη πτήση, αισθάνομαι πάλι εμπιστοσύνη ότι θα μάθω από τα λάθη μου και θα ολοκληρώσω την επόμενη με ασφάλεια».

Κλινικές για… πατρικίους

Οι καλλωπιστικές ιατρικές επεμβάσεις είναι χόμπι των αθεράπευτα πλουσίων. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι ακόμη και τα καλύτερα νοσοκομεία πολύ απέχουν σε άνεση και σέρβις από τα πολυτελή ξενοδοχεία. Αντιλαμβανόμενος τη σοβαρή αυτή έλλειψη στην αγορά, ο βρετανός ιδιοκτήτης του υπερπολυτελούς ξενοδοχείου «La Ventana» στην Ιμπιζα της Ισπανίας αποφάσισε να μεταφέρει την εμπειρία του από τις υψηλές τουριστικές υπηρεσίες στον ιατρικό χώρο, ανοίγοντας μια «κλινική-μπουτίκ», όπως ονομάστηκε, στο Λονδίνο.

Το μόνο ταπεινό της κλινικής είναι το όνομά της ­ «112 Harley Street» ­ και προς το παρόν είναι η μόνη του είδους, αν και αναμένεται να ανοίξουν σύντομα και άλλες, εφόσον η ανάρρωση με στυλ είναι ένα από τα αναφαίρετα δικαιώματα των πλουσίων. Στο εσωτερικό της κλινικής όλα τείνουν προς το μεγαλοπρεπές και το υπερβολικό, όπως αρμόζει στους εκλεκτούς πελάτες της, οι οποίοι δεν αναγκάστηκαν βεβαίως ποτέ να αναρρώσουν σε ράντζο σε διάδρομο νοσοκομείου αλλά μόλις που ανέχονταν τα δωμάτια πρώτης θέσης των νοσηλευτικών ιδρυμάτων. Η χρέωση είναι ανάλογη ενός ξενοδοχείου πέντε αστέρων: 125.000 δρχ. τη βραδιά για απλό δωμάτιο, 600.000 δρχ. για σουίτα.

Αναμένεται ότι οι περισσότεροι ασθενείς της «112 Harley Street» θα αναρρώνουν από τις μελανιές και τους μώλωπες που προκαλεί το νυστέρι των πλαστικών χειρουργών ­ και όχι από τη 12η γέννα ή από εργατικά ατυχήματα. Καθώς θα περιφέρουν τις μπανταρισμένες μύτες τους με απόλυτη μυστικότητα, προτού γίνουν τα αποκαλυπτήρια στην κοινωνία, θα απολαμβάνουν τις υπηρεσίες ενός προσωπικού συμβούλου αγορών και αρωματοθεραπεία «πρώτης ανάγκης» 24 ώρες το 24ωρο. Το μόνο μειονέκτημα είναι ότι οι ιατρικές αρχές της Βρετανίας δεν ενέκριναν υπέρδιπλα κρεβάτια, έτσι οι ασθενείς θα στριμώχνονται αναγκαστικά σε μονά.

Ουδέποτε έχει αποδειχτεί ότι το πλαστικό και το νάιλον, τα κατ’ εξοχήν υλικά των συνηθισμένων νοσοκομείων, είναι ευεργετικά για την υγεία. Γι’ αυτό η διακοσμήτρια της «112 Harley Street» τα αντικατέστησε με ψεύτικη γούνα και ινδονησιακά υφάσματα. Κυριαρχούν οι αποχρώσεις του μπεζ ενώ πλούσιες ανθοδέσμες από εξωτικά λουλούδια κοσμούν τα βάζα ­ μην τολμήσετε ούτε να σκεφθείτε να προσφέρετε φτωχικά γαρίφαλα αν επισκεφθείτε κάποιον ασθενή. Τα δωμάτια έχουν υπέροχα μαρμάρινα τζάκια, τηλεόραση, βίντεο, Internet και ό,τι χρειάζεται ένας επιχειρηματίας για να διοικεί την πολυεθνική του από το κρεβάτι του πόνου. Το σύνολο συμπληρώνεται με μενού που τα επιμελείται υψηλός σεφ και τα οποία έχουν τόση σχέση με τα νοσοκομειακά εδέσματα όση έχει ο φιδές με τον καπνιστό σολομό.

Διασημότητες προς ενοικίαση

Το πρόβλημα με ορισμένους πλουσίους είναι ότι είναι απλώς πλούσιοι και όχι διάσημοι. Και το πρόβλημα με ορισμένους διασήμους είναι ότι είναι απλώς διάσημοι και όχι πλούσιοι. Για να αντιμετωπιστούν τα επείγοντα αυτά προβλήματα, οι πρώτοι αγοράζουν την παρέα των δευτέρων, ευελπιστώντας να κλέψουν λίγη διασημότητα ­ έναντι αδράς αμοιβής βεβαίως, ώστε οι δεύτεροι να συγκεντρώσουν λίγο πλούτο.

Το χόμπι της ενοικίασης διασήμων έχει λάβει τέτοιες διαστάσεις που λέγεται ότι στη δεξίωση των αρραβώνων της η Ιβάνα Τραμπ περιτριγυριζόταν σχεδόν αποκλειστικά από αγνώστους σε αυτήν καλεσμένους, οι οποίοι παρευρέθησαν έναντι πληρωμής για να ανεβάσουν τις μετοχές της στο κοσμικό χρηματιστήριο της διασημότητας.

Η μίσθωση διασημοτήτων είναι ένα ακριβό χόμπι. Η Φέι Ντάναγουεϊ λέγεται ότι έλαβε περισσότερα από 15 εκατ. δρχ. για να παραχωρήσει την παρέα της στον αυστριακό επιχειρηματία Ρίχαρντ Λούγκνερ στον εφετεινό χορό της Βιέννης. Η ενοικίαση ποδοσφαιριστών είναι η τελευταία τάση στα ματαιόδοξα παιδικά πάρτι των γόνων πλουσίων. Επιχειρηματίας από το Ντουμπάι λέγεται ότι νοίκιασε την παρουσία του Ντέιβιντ Μπέκαμ σε εκδήλωση στη χώρα του. Ανάμεσα στις υποχρεώσεις του ποδοσφαιριστή της Manchester United ήταν να παίξει μπάλα με τα παιδιά του «μισθωτή» του.

Οι κωμικοί έχουν μεγάλη ζήτηση στα δείπνα εύπορων αλλά βαρετών αμφιτρυώνων, οι οποίοι αδυνατούν να διασκεδάσουν τους καλεσμένους τους διότι δεν έχουν άλλες προσλαμβάνουσες εκτός από τις τιμές των μετοχών. Γραφείο ενοικίασης διασημοτήτων στο Λονδίνο λέει ότι κορυφαίος στη λίστα των περιζήτητων συνδαιτυμόνων είναι ο Μάικλ Πάλιν από τους Μόντι Πάιθον, ο οποίος όμως πάντοτε αρνείται να νοικιάσει την παρουσία και την ευθυμία του, όσες χιλιάδες στερλίνες και αν του προσφέρονται.

Τώρα τι είδους πάρτι είναι ένα πάρτι του οποίου οι μισοί καλεσμένοι παρευρίσκονται εκεί επί πληρωμή είναι άλλο θέμα.

Το κυνήγι ως σύμβολο κύρους

Αν πολλά άγρια ζώα απειλούνται με εξαφάνιση, αυτό οφείλεται εν πολλοίς στο ότι, κατά τη βικτωριανή και την εδουαρδιανή εποχή, το σαφάρι στην Αφρική ήταν ένα από τα αγαπημένα χόμπι των πλουσίων. Αργότερα το κυνήγι άγριων θηρίων απαγορεύτηκε και σήμερα, λόγω των μέτρων που ελήφθησαν για την επιβίωσή τους, πολλά είδη συναντώνται σε αφθονία στην Αφρική. Ετσι η μόδα του κυνηγιού άγριων ζώων επανήλθε δριμύτερη.

Αναγνωρίζοντας την αυξημένη ζήτηση για εξωτικά θηράματα, πολλοί αφρικανοί κτηματίες έχουν ιδρύσει εκτροφεία και πωλούν άδειες κυνηγίου στις εκτάσεις τους. Στη Νότιο Αφρική λ.χ. υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 100 ιδιωτικές εκτάσεις κυνηγίου που κυμαίνονται σε μέγεθος από σαράντα οκτώ χιλιάδες ως ένα εκατομμύριο στρέμματα. Οι άδειες κοστίζουν 350.000 δρχ. ημερησίως αν πρόκειται για τα πέντε «επικίνδυνα θηράματα» ­ ελέφαντες, λιοντάρια, ρινόκερους, λεοπαρδάλεις και αφρικανικούς βούβαλους ­ ενώ υπάρχουν και φθηνότερες επιλογές (από 175.000 δρχ. ως 250.000 δρχ. την ημέρα) για το κυνήγι «θηραμάτων πεδιάδας», όπως η ζέβρα, η καμηλοπάρδαλη, ο κροκόδειλος και ο μπαμπουίνος, ή «θηραμάτων αγροκτήματος», όπως τα γκνου, οι αντιλόπες και οι αιθιοπικοί αγριόχοιροι.

Οι τιμές αυτές όμως ωχριούν μπροστά στα ποσά που χρεώνουν οι ιδιοκτήτες αγροκτημάτων της Σκωτίας: περισσότερες από 600.000 δρχ. την ημέρα για μια άδεια κυνηγίου αγριόγαλου.

Ενίοτε ωστόσο η κυνηγετική ματαιοδοξία πληρώνεται. Ορισμένες αφρικανικές χώρες εισήγαγαν τα όπλα με μπογιά για να μη σκοτώνονται τα άγρια ζώα από τους νεόπλουτους κυνηγούς. Το αποτέλεσμα; Τα θηρία, ενοχλημένα από τη σφαίρα που προφανώς πονάει αν και δεν σκοτώνει (και ίσως εξοργισμένα από το θέαμα που παρουσίαζαν με την πορτοκαλιά μπογιά να κηλιδώνει τη γούνα τους), ορμούν εναντίον των κυνηγών τους.

Ελεγχόμενες περιπέτειες

Δεν είναι όλοι οι πλούσιοι που κάνουν διακοπές νωχελικοί πελάτες πολυτελών ξενοδοχείων. Ορισμένοι αποζητούν την περιπέτεια ή την ψευδαίσθηση της περιπέτειας τυλιγμένη σε ακριβό περιτύλιγμα. Για τους απανταχού κροίσους, το Λονδίνο ή η Νέα Υόρκη δεν αποτελούν προορισμό διακοπών (εξ ου και το ότι πάντοτε «πετάγονται» σε αυτές τις πόλεις και ποτέ δεν «ταξιδεύουν»). Γι’ αυτό, όταν πρόκειται για τις πραγματικές διακοπές τους, καταφεύγουν σε κάτι ασυνήθιστο και περιπετειώδες ­ κάτι που να μοιάζει ίσως με την καθημερινή περιπέτειά τους στη ζούγκλα των επιχειρήσεων.

Ειδικευμένα γραφεία ταξιδίων προσφέρουν περιηγήσεις στις χαμένες πόλεις του κόσμου (Λάσα του Θιβέτ, Πέτρα της Ιορδανίας κτλ.), με ειδικά διαμορφωμένο Boeing 757 που μεταφέρει τους 88 εκλεκτούς του γκρουπ από χώρα σε χώρα, ή διακοπές στην Ανταρκτική για «φωτογραφικό σαφάρι» πιγκουίνων. Γιατί ένας παραθεριστής να προτιμά το κρύο του Ανταρκτικού Κύκλου από τη ζέστη ενός τροπικού νησιού; Γιατί επισκέπτεται μέρη στα οποία μέχρι πρότινος πήγαιναν μόνο επιστήμονες και εξερευνητές, και θαυμάζει τους περίφημους αυτοκρατορικούς πιγκουίνους, καταλλήλως ενδεδυμένους με «φράκο», τους οποίους ελάχιστοι έχουν παρατηρήσει στο φυσικό τους περιβάλλον; Οι αντίξοες συνθήκες διόλου δεν τους εμποδίζουν να απολαμβάνουν τα εξίσου αυτοκρατορικά με τους πιγκουίνους γεύματα. Αλλά με 6.750.000 δρχ. που πληρώνουν για επτά ημέρες στην Ανταρκτική, ακόμη και θέρμανση στην αποικία των πιγκουίνων θα περίμενε κανείς να έχει εγκαταστήσει το γραφείο ταξιδίων.

Η προτελευταία λέξη της μόδας στα ταξίδια πλουσίων είναι η εξερεύνηση των ωκεανών με υψηλής τεχνολογίας καταδυόμενα σκάφη. Μέσα στην άνεση της πίεσης μιας ατμόσφαιρας, οι στεγνοί δύτες μπορούν να θαυμάσουν από απόσταση αναπνοής το ναυάγιο του «Τιτανικού» ή τα υποθαλάσσια ηφαίστεια κοντά στις Αζόρες.

Η τελευταία λέξη της μόδας είναι τα ταξίδια στο Διάστημα. Ορισμένες εταιρείες, όπως η Zegrahm Space Voyages, ήδη δέχονται κρατήσεις για τα πρώτα αεροσκάφη που θα μεταφέρουν απλούς πολίτες στην άκρη του Διαστήματος ­ 100 χιλιόμετρα από την επιφάνεια της Γης ­, αρχίζοντας από τον Ιούλιο του 2002. Πολλοί έχουν σπεύσει να πληρώσουν το ποσό των 30 εκατ. δρχ. για να βιώσουν την εμπειρία της έλλειψης βαρύτητας (αν και αυτή θα διαρκέσει μόνο δυόμισι λεπτά) και να θαυμάσουν τη θέα της Γης από ψηλά. Το γεγονός ότι οι περισσότεροι από όσους έχουν κλείσει θέση είναι μεγάλης ηλικίας, άρα είναι αμφίβολο αν θα αντέξουν σωματικά την εξωγήινη εμπειρία, είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια. Πόσες ευκαιρίες παρουσιάζονται σε έναν εύπορο συνταξιούχο να γράψει ιστορία;

Στο παιχνίδι των διαστημικών ταξιδιών μπαίνει και ο Ρίτσαρντ Μπράνσον ­ προφανώς γιατί δεν θέλει μόνο να συμμετέχει στα χόμπι πλουσίων αλλά και να κερδίζει χρήματα από αυτά. Ιδρυσε τη Virgin Galactic Airways, της οποίας πεδίο δράσης είναι η στρατόσφαιρα: με 30 εκατ. δρχ. το άτομο, θα προσφέρει ταξίδια στην άκρη του Διαστήματος. Η ίδια τεχνολογία θα χρησιμοποιηθεί και για αεροσκάφη των οποίων η ταχύτητα θα φθάνει τα 7.000 μίλια την ώρα και θα καλύπτουν την απόσταση Λονδίνο-Νέα Υόρκη σε 90 λεπτά και Λονδίνο-Σίδνεϊ σε τρεις ώρες. Η τιμή των εισιτηρίων θα είναι ανάλογη της ταχύτητάς τους, γι’ αυτό θα εκπληρώνουν το πάγιο όνειρο των πλουσίων: κανένας πληβείος δεν θα συνταξιδεύει μαζί τους.