Πολιτική

Ο καναδός διανοητής Μπράιαν Μασούμι περιγράφει τις προϋποθέσεις μιας πλουραλιστικής ακτιβιστικής φιλοσοφίας.

Δημοσιογράφοι του «Β» κάνουν fact-checking στην ομιλία που εκφώνησε ο Κ. Μητσοτάκης στη ΔΕΘ και να τα βασικά ευρήματα.

Αναλύσαμε τι είπε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στις ΔΕΘ από το 2019 έως σήμερα. Η ανάλυση αναδεικνύει τις μετατοπίσεις από το αφήγημα «ανάπτυξη για όλους», την επιμονή στη ρητορική της σταθερότητας και τις υποσχέσεις για οικονομική «κανονικότητα».

Αλλοιωμένες φωτογραφίες γυναικών, μεταξύ των οποίων η Τζόρτζια Μελόνι και η Κιάρα Φεράνι, αναρτήθηκαν σε ιστότοπο με χυδαίες και σεξιστικές λεζάντες

Η ώρα της εξόδιου ακολουθίας, το «αντίο» της Ένωσης Συντακτών, η επιθυμία της χήρας και των παιδιών του

Το καλοκαίρι είναι η ιδανική εποχή να τη συναντήσεις την απρέπεια, αν διατηρείς αμφιβολίες για την έντασή της, αν ωσάν καλοπροαίρετος άνθρωπος δεν θέλεις βιαστικά να ασπασθείς συμπεράσματα ίσως υπερβολικά.

Ο κ. Τσίπρας λοιπόν θα μπορούσε να ασκήσει ενεργό πολιτική και να έχει και επαφή με τους ψηφοφόρους. Απλά υπάρχει ένα θέμα. Δεν χωρά στο κοστούμι του βουλευτή.

Κάθε γύρισμα του πολιτικού καιρού είναι μια αλλαγή στο θεμέλιο. Ο χρόνος θα δείξει με ποιο τρόπο αυτή η αλλαγή θα εκφρασθεί

Τα κόμματα πεθαίνουν. Παλεύουν με νύχια και με δόντια να διατηρήσουν ένα παλιό status quo, υπακούοντας μόνο σε εσωτερικά συμφέροντα και στους βαρβάρους

Ο Γιάννης Θ. Διαμάντης αφηγείται πώς περνούσαν τα καλοκαίρια τους βασιλείς, πρωθυπουργοί και δικτάτορες

Ο Κέβιν Φέδερστοουν και ο Δημήτρης Παπαδημητρίου συζητούν για τις θεσμικές, πολιτισμικές και πολιτικές αιτίες που διαμόρφωσαν τις ελληνικές κυβερνήσεις από το 1974 έως το 2009 και εξετάζουν αν κατάφερε η κρίση να αλλάξει τον τρόπο λειτουργίας τους.

Ο Γιάννης Θ. Διαμαντής και ο Σωτήρης Ριζάς αναλύουν τη ρήξη Γεωργίου Παπανδρέου και βασιλιά Κωνσταντίνου που κλόνισε τη Δημοκρατία

Ακόμη κι αν ο Τσίπρας διαμορφώσει ένα «νέο προϊόν», ποιο είναι το «νέο κοινό» στο οποίο θα απευθυνθεί;

Δεν είναι άραγε ύψιστος παραλογισμός να δυστυχεί ο κόσμος και η αντιπολίτευση να χάνει έναντι της κυβέρνησης, που προκαλεί την δυστυχία του; Πόσο θα αντέξει άραγε αυτή η Ελλάδα, που… «ποτέ δεν πεθαίνει»;

Ο Γιάννης Θ. Διαμαντής και ο Σωτήρης Ριζάς συζητούν για την πολιτική διαδρομή της Ελλάδας από τη μετεμφυλιακή περίοδο έως τα μέσα της δεκαετίας του ’60, όπως διαμορφώθηκε μέσα από τις σχέσεις του Αλέξανδρου Παπάγου και του Κωνσταντίνου Καραμανλή με τον Βασιλιά Παύλο.

Η αξιολόγηση των προσώπων και η αξιοκρατία των διαδικασιών είναι το Α και το Ω μιας ευνομούμενης πολιτείας. Αυτός πρέπει να είναι και ο γνώμονας κάθε κυβέρνησης, γιατί έτσι, και μόνον έτσι, μπορεί να βρει συμπαραστάτες στο έργο της και όχι απλά πολιτικούς οπαδούς.

Είναι προφανές ότι ένας μεγάλος πολιτικός κύκλος έχει κλείσει, χωρίς όμως να έχει γεννηθεί ο νέος. Οσες απόπειρες «ανανέωσης» εμφανίζονται, αποδεικνύονται γρήγορα εξίσου – αν όχι περισσότερο – παλιές.

Η απόφαση του ΣτΕ λειτουργεί ως de facto συνταγματική αναθεώρηση του άρθρου 16, υποκαθιστώντας τον συντακτικό νομοθέτη και παρακάμπτοντας τον ουσιαστικό διάλογο που θα γινόταν, σε επίπεδο κοινωνίας, κομμάτων και Πανεπιστημίων.

Η Ελλάδα έχασε τη λειτουργία της «γέφυρας» ανάμεσα στη Δύση και στα αραβικά έθνη, που είτε συνομιλούν απευθείας με τις ΗΠΑ (π.χ. Αίγυπτος, Ιορδανία, Σαουδική Αραβία, ΗΑΕ) είτε προσβλέπουν πια στην Τουρκία (Κατάρ, Παλαιστίνιοι κ.λπ.).

Στο δεύτερο επεισόδιο της νέας σειράς του Βήματος σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Αθηνών, δυο καθηγητές επιχειρούν να απαντήσουν ένα ερώτημα που ταλαιπωρεί την ανθρωπότητα εδώ και αιώνες