γαλαξιας

Ο γαλαξιακός κανιβαλισμός είναι από τα πιο εντυπωσιακά αλλά και σημαντικά για την εξέλιξη του Σύμπαντος κοσμικά φαινόμενα. Μεγαλύτεροι σε μέγεθος γαλαξίες χρησιμοποιούν τις ισχυρές βαρυτικές τους δυνάμεις για να «συλλάβουν» μικρότερους γειτονικούς γαλαξίες τους οποίους στην συνέχεια απορροφούν.

Ο γαλαξίας μας κι ένας μικρότερος γαλαξίας με το ευφάνταστο όνομα «Λουκάνικο» συγκρούσθηκαν μετωπικά πριν από οκτώ έως δέκα δισεκατομμύρια χρόνια. Από την κοσμική σύγκρουση, ένα συμβάν καθοριστικό στην προϊστορία του γαλαξία μας, ο τελευταίος πήρε το σημερινό σχήμα του, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αστρονόμων.

Μια από τις πιο συνηθισμένες κοσμικές διεργασίες είναι η συγχώνευση γειτονικών γαλαξιών όπου συνήθως οι μεγαλύτεροι «παγιδεύουν» και απορροφούν τους μικρότερους. Από αυτή την διαδικασία προκύπτει η μαζική γέννηση νέων άστρων.

Τα δυαδικά συστήματα αποτελούνται από δύο άστρα που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από το άλλο. Κοσμικά φαινόμενα υποχρεώνουν κάποιες φορές ένα από τα άστρα του συστήματος να εγκαταλείψουν την θέση τους και τον γαλαξία τους και να κινούνται μέσα στο Σύμπαν με μεγάλη ταχύτητα.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1970 εντοπίστηκαν μυστηριώδεις εκπομπές ακτινοβολίας από το κέντρο του γαλαξία μας, οι οποίες αποδείχθηκε στη συνέχεια ότι προέρχονταν από μια μελανή οπή

Σε απόσταση 400 εκατ. ετών φωτός στον αστερισμό του Οφιούχου από εμάς λαμβάνει χώρα ένα σύνηθες αλλά εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο το οποίο και αποτελεί μια πηγή ανανέωσης του Σύμπαντος. Δύο γαλαξίες συγχωνεύονται με τα κοσμικά φαινόμενα που παράγονται από αυτή την διεργασία να κάνουν τον νέο γαλαξία που σχηματίζεται να μοιάζει με.. πεταλούδα

Δεκαέξι μήνες μετά την ανακάλυψη του ένα κοσμικό σώμα στο κέντρο του γαλαξία παραμένει μυστήριο για τους επιστήμονες οι οποίοι παρά τις παρατηρήσεις που κάνουν σε αυτό δεν μπορούν να διαπιστώσουν αν πρόκειται για άστρο ή πλανήτη. Η απάντηση θα προσφέρει νέα δεδομένα στον τομέα της πλανητολογίας λόγω της θέσης στην οποία βρίσκεται.

Για πρώτη φορά οι επιστήμονες επιβεβαίωσαν ότι οι υψηλής ενέργειας κοσμικές ακτίνες που «βομβαρδίζουν» τη Γη, προέρχονται από μακρινές πηγές εκτός του γαλαξία μας.

Πρόκειται για έναν κοσμικό δεσμώτη του ιλίγγου: ένα μικρό, καημένο άστρο εντοπίστηκε να κινείται τόσο κοντά σε μια μαύρη τρύπα ώστε ολοκληρώνει δύο πλήρεις περιφορές κάθε περίπου μία ώρα.

Το πιο στρογγυλό άστρο που έχει ποτέ βρεθεί στο διάστημα, ένα μακρινό γιγάντιο άγνωστο έως τώρα υπερσμήνος γαλαξιών που κρυβόταν πίσω από τον γαλαξία μας, ένας ακόμη γειτονικός εξωπλανήτης που μοιάζει με μια υπερμεγέθη Γη, καθώς και μια πολύ μεγάλη κοιλάδα στον πλανήτη Ερμή είναι οι νέες ανακαλύψεις των αστρονόμων.

«Δεν έχουμε ξαναδεί κάτι τέτοιο» λένε οι αστρονόμοι που ανακάλυψαν τα θλιβερά αποτελέσματα ενός κοσμικού δυστυχήματος: μια μαύρη τρύπα που απέμεινε μονάχη στο Διάστημα μετά τη σύγκρουση του γαλαξία της με έναν πολύ μεγαλύτερο γαλαξία.

Όσοι πιστεύουν ότι πρόκειται για έργο εξωγήινων έχουν λόγο να ενθουσιαστούν: καμία από τις θεωρίες που έχουν προταθεί δεν μπορεί να εξηγήσει τη συμπεριφορά του άστρου KIC 8462852 στον αστερισμό του Κύκνου, του οποίου η φωτεινότητα βρέθηκε να αυξομειώνεται με ακόμα πιο μυστηριώδη τρόπο από ό,τι είχε αποκαλυφθεί ως σήμερα.

Είναι η μεγαλύτερη και ακριβέστερη απογραφή ουράνιων σωμάτων μέχρι σήμερα, ένας άθλος που θα προσφέρει νέες γνώσεις για τη δημιουργία και την εξέλιξη του Γαλαξία: οι υπεύθυνοι του ευρωπαϊκού διαστημικού τηλεσκοπίου Gaia παρουσίασαν την Τετάρτη το πρώτο τμήμα ενός τρισδιάστατου χάρτη με ένα δισεκατομμύριο άστρα.

Εντοπίστηκε μακρινός γαλαξίας που διαθέτει ίδια μάζα με τον δικό μας αλλά διαθέτει 99% λιγότερα άστρα από αυτόν και πιθανολογείται ότι αποτελείται εξ ολοκλήρου από την μυστηριώδη σκοτεινή ύλη.

Tην πιο μακρινή ανίχνευση οξυγόνου στο σύμπαν, που έχει επιτευχθεί έως σήμερα, έκαναν αμερικανοί αστρονόμοι. Εντόπισαν ποσότητες οξυγόνου σε ένα μακρινό γαλαξία σε απόσταση περίπου 12 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη.

Πώς γίνεται μια πόλη στο μέγεθος πρωτεύουσας να εκπέμπει το λιγοστό φως ενός χωριού; Κι όμως, αυτό συμβαίνει με αυτόν τον μακρινό και μυστηριώδη γαλαξία, ο οποίος έχει τη μάζα του δικού μας Μίλκι Γουέι αλλά είναι σχεδόν τελείως σκοτεινός.

Αστρονόμοι από διάφορες χώρες, μεταξύ των οποίων ένας Έλληνας επιστήμονας της διασποράς, εντόπισαν μια τεράστια μαύρη τρύπα στο κέντρο ενός μακρινού γαλαξία, η οποία απορροφά ένα άστρο, ενώ την ίδια ώρα ένας πίδακας ύλης εκτοξεύεται από την «καρδιά» του γαλαξία.

Επιστήμονες του αμερικανικού πανεπιστημίου Cornell πραγματοποίησαν μια ενδιαφέρουσα μελέτη για τα ραδιοσήματα που στέλνει ο άνθρωπος τις τελευταίες δεκαετίες στο Διάστημα. Οπως αναφέρουν αν υπάρχουν προηγμένοι εξωγήινοι στον γαλαξία μας θα χρειαστεί αρκετός χρόνος ακόμη για να φτάσουν σε αυτούς τα σήματα μας και να μάθουν την ύπαρξη μας.

Κοιτάξτε από το παράθυρο στο νυχτερινό ουρανό. Το μεγαλείο του Γαλαξία, σταθερό στον ουρανό από τη γέννηση του κόσμου, πιθανότατα δεν είναι πια εκεί.

Αστρονόμοι από τις ΗΠΑ και άλλες χώρες πέτυχαν ένα νέο ρεκόρ απόστασης στη ραδιο-αστρονομία, ανιχνεύοντας τις ραδιο-εκπομπές από ατομικό υδρογόνο, το πιο άφθονο χημικό στοιχείο στο σύμπαν, σε έναν γαλαξία σε απόσταση σχεδόν πέντε δισεκατομμυρίων ετών από τη Γη.