γαλαξιας

Οι δύο γαλαξίες-νάνοι βαφτίστηκαν όμως προς τιμήν του πορτογάλου εξερευνητή Φερδινάνδου Μαγγελάνου, ο οποίος υποστήριξε ότι τους ανακάλυψε κατά τον πρώτο περίπλου της Γης μεταξύ του 1519 και του 1522.

Από τη Σαχάρα ως την Παταγόνια αυτές είναι ορισμένες από τις πιο απίθανες φωτογραφικές λήψεις έναστρου ουρανού, όπως τις έχει αποτυπώσει ο φωτογραφικός φακός του Ισπανού Jordi Busqué.

Η «παγχρωματική» εικόνα που δημοσιοποίησε η NASA συνδυάζει παρατηρήσεις στο ορατό τμήμα του φάσματος, τις οποίες μετέδωσε το θρυλικό διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, με υπέρυθρες εικόνες του νεότερου διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb.

Η βασισμένη στα νετρίνα (γνωστά ως σωματίδια-φαντάσματα) εικόνα του γαλαξία μας είναι η πρώτη του είδους της και παρουσιάζεται σε δημοσίευση στο περιοδικό Science.

Πώς η εν λόγω ανακάλυψη ανατρέπει της έως τώρα κατανόηση των επιστημόνων για την εξέλιξη των γαλαξιών.

«Ελπίζω ότι ο θεατής θα εκφράσει περιέργεια για το σύμπαν»

Φαίνεται να έχει το μέγεθος του Δία

Ταυτόχρονες συνεντεύξεις Τύπου σε έξι χώρες για το εντυπωσιακό επίτευγμα.

Τα νέα στοιχεία δείχνουν ότι το 99,9% της μάζας στο κέντρο του γαλαξία μας οφείλεται στη συγκεκριμένη υπερμεγέθη μαύρη τρύπα γνωστή ως Τοξότης Α* (Sgr A*) και μόνο το υπόλοιπο 0,1% οφείλεται στα γύρω άστρα, σε άλλες μικρότερες μαύρες τρύπες, στα διαστρικά αέρια και στη σκόνη ή στη σκοτεινή ύλη.

Η ανίχνευση μορίων νερού, μαζί με μονοξείδιο του άνθρακα, έγινε στο ζεύγος γαλαξιών SPT031-58 (που βρίσκονται μάλλον σε φάση συγχώνευσης) σε απόσταση σχεδόν 12,88 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη

Ο BRI 1335-0417, όπως ονομάστηκε, ανακαλύφθηκε με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου ALMA στην έρημο Ατακάμα της Χιλής και η μάζα του εκτιμάται ότι είναι περίπου ίδια με εκείνη του δικού μας σπειροειδούς γαλαξία, καθώς ο γαλαξίας βρισκόταν σε φάση έντονης γέννησης άστρων

Αναθεωρείται η εκτίμηση για την απόσταση του πλανήτη από το γαλαξιακό κέντρο

Η τροχιά του άστρου συμφωνεί με τις προβλέψεις που βασίζονται στη γενική θεωρία της σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάιν

Οι επιστήμονες έχουν πλέον απάντηση

Ο γαλαξιακός κανιβαλισμός είναι από τα πιο εντυπωσιακά αλλά και σημαντικά για την εξέλιξη του Σύμπαντος κοσμικά φαινόμενα. Μεγαλύτεροι σε μέγεθος γαλαξίες χρησιμοποιούν τις ισχυρές βαρυτικές τους δυνάμεις για να «συλλάβουν» μικρότερους γειτονικούς γαλαξίες τους οποίους στην συνέχεια απορροφούν.

Ο γαλαξίας μας κι ένας μικρότερος γαλαξίας με το ευφάνταστο όνομα «Λουκάνικο» συγκρούσθηκαν μετωπικά πριν από οκτώ έως δέκα δισεκατομμύρια χρόνια. Από την κοσμική σύγκρουση, ένα συμβάν καθοριστικό στην προϊστορία του γαλαξία μας, ο τελευταίος πήρε το σημερινό σχήμα του, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αστρονόμων.

Μια από τις πιο συνηθισμένες κοσμικές διεργασίες είναι η συγχώνευση γειτονικών γαλαξιών όπου συνήθως οι μεγαλύτεροι «παγιδεύουν» και απορροφούν τους μικρότερους. Από αυτή την διαδικασία προκύπτει η μαζική γέννηση νέων άστρων.

Τα δυαδικά συστήματα αποτελούνται από δύο άστρα που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από το άλλο. Κοσμικά φαινόμενα υποχρεώνουν κάποιες φορές ένα από τα άστρα του συστήματος να εγκαταλείψουν την θέση τους και τον γαλαξία τους και να κινούνται μέσα στο Σύμπαν με μεγάλη ταχύτητα.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1970 εντοπίστηκαν μυστηριώδεις εκπομπές ακτινοβολίας από το κέντρο του γαλαξία μας, οι οποίες αποδείχθηκε στη συνέχεια ότι προέρχονταν από μια μελανή οπή

Σε απόσταση 400 εκατ. ετών φωτός στον αστερισμό του Οφιούχου από εμάς λαμβάνει χώρα ένα σύνηθες αλλά εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο το οποίο και αποτελεί μια πηγή ανανέωσης του Σύμπαντος. Δύο γαλαξίες συγχωνεύονται με τα κοσμικά φαινόμενα που παράγονται από αυτή την διεργασία να κάνουν τον νέο γαλαξία που σχηματίζεται να μοιάζει με.. πεταλούδα