«Joker»… και ανήλικοι εκτεθειμένοι στη βία!

Από τα ακατανόητα γεγονότα τα οποία βιώσαμε κατά την προβολή της κινηματογραφικής ταινίας «Joker», υπάρχει ένα μέγεθος το οποίο αμφισβητήθηκε τις τελευταίες ημέρες (κατά τη γνώμη μου εντελώς αδικαιολόγητα). Το μέγεθος τούτο δεν έχει φυσικά να κάνει με τους αστυνομικούς υπαλλήλους οι οποίοι πήγαν να εφαρμόσουν τη διαδικασία του αυτοφώρου με τον πιο απαράδεκτο τρόπο. Θα μπορούσαν, λ.χ., να περιμένουν να τελειώσει η προβολή της ταινίας και ύστερα να ελέγξουν εάν την παρακολούθησαν ανήλικοι. Και εδώ σίγουρα έχει υπαιτιότητα και η αρμόδια εισαγγελική αρχή! Αλλά αυτό δεν σημαίνει αφελώς ότι ξαναγυρίσαμε στις ανώμαλες εποχές της «λογοκρισίας» του 1960 (όπως υποστήριξε υπερβολικά ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας). Μερικοί μάλιστα – ακόμα πιο υπερβολικά – θυμήθηκαν και τα γεγονότα τα οποία είχαν συμβεί επί χούντας κατά την προβολή της ταινίας «Φράουλες και αίμα»!

Ωστόσο αυτό το οποίο πρέπει να ανιχνεύσουμε είναι ένα άλλο ζήτημα. Ποιο; Τελικά είναι απαραίτητο ένα δημοκρατικό κράτος να αξιολογεί τις κινηματογραφικές ταινίες; Και να απαγορεύει στους ανηλίκους να βλέπουν ταινίες οι οποίες εμπεριέχουν, λ.χ., έντονη βία (όπως ακριβώς η ταινία «Joker»);

Μερικοί λένε ότι συνιστά μια απίστευτη «υποκρισία» ένα κράτος να αξιολογεί πως μια ταινία είναι «αυστηρώς ακατάλληλη» για τους ανηλίκους (γιατί εμπεριέχει κανιβαλισμούς ή βασανισμούς).

Και γιατί υπάρχει αυτή η απίστευτη υποκρισία; Γιατί οι ανήλικοι – κατά την άποψη τούτη – έχουν απεριόριστη πρόσβαση στο αρρύθμιστο «ιντερνετικό χάος» και επομένως κανείς άλλος (πλην των γονιών τους ίσως) δεν θα μπορούσε να τους εμποδίσει να βλέπουν ακώλυτα βίαια έργα ή «πορνό»!

Δεν συμφωνώ καθόλου με αυτή την ακατανόητη άποψη και θα εξηγήσω σύντομα για ποιον λόγο.

Οταν ενεργοποιήθηκε το Internet, όλοι πίστευαν ότι θα γεννιόταν ένας καινούργιος ψηφιακός κόσμος ο οποίος θα ήταν απαλλαγμένος από την αυταρχικότητα των κυβερνητικών εξουσιών (Γκόλντσμιθ – Γου, «Ποιος ελέγχει το Internet;»).

Σήμερα όλοι γνωρίζουμε ότι στο Διαδίκτυο επικρατεί ένα «δολοφονικό χάος»!

 Αλλά αυτό τι σημαίνει άραγε; Οτι ένα σύγχρονο κράτος θα ακρωτηριάσει τη «διαπαιδαγωγητική του αποστολή»; Οτι θα σταματήσει να ψηφίζει τους κατάλληλους εκείνους νόμους οι οποίοι θα έχουν ως στόχο την «ηθική διαπαιδαγώγηση» των πολιτών του (όπως δεχόταν και η περίφημη αριστοτελική φιλοσοφία); Οτι θα σταματήσει να προστατεύει τους ανηλίκους;

Υπενθυμίζω μάλιστα ότι στο ποινικό δίκαιο προστατεύεται εκτεταμένα το «έννομο αγαθό της ανηλικότητας» και υπάρχουν για αυτόν ακριβώς τον λόγο και ειδικά δικαστήρια ανηλίκων!

 Συμπέρασμα; Ορθά αξιολογούνται οι ταινίες ως κατάλληλες ή ακατάλληλες για ανηλίκους.

 Σε τελευταία ανάλυση ένας νέος άνθρωπος θα έχει εισπράξει το πιο ολέθριο αξιακό «μάθημα» όταν διδαχθεί ότι ένας διαταραγμένος δολοφόνος Joker θα μας απαλλάξει από τα προβλήματα της φτώχειας και της περιθωριοποίησης!

Ο κ. Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής
της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ.