Ηταν μια δύσκολη δουλειά, αλλά κάποια έπρεπε να την κάνει. Η Μαρία Μάρκου όχι μόνο ανέλαβε πριν από τέσσερα χρόνια να ενσαρκώσει τη μοναδική γυναίκα Chaser στο δηµοφιλές τηλεπαιχνίδι του Mega «The Chase», που προβάλλεται καθηµερινά στις 18.30, αλλά και κατάφερε να γίνει ένα πρόσωπο γνωστό, οικείο και κυρίως ενδιαφέρον.
Και μάλιστα χωρίς να υπηρετήσει τα συνήθη στερεότυπα που κατατρύχουν τις γυναίκες με τηλεοπτική παρουσία και προβολή. Στην πραγματικότητα, τα τελευταία χρόνια έχει μια διπλή ζωή, ισορροπώντας ανάμεσα στη θέση της ως ανώτατου διοικητικού στελέχους του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων και στον ρόλο της ως Chaser.
Στα καλά νέα, η ίδια δεν εγκλωβίζεται σε καμία από τις δύο εικόνες και δεν είναι τίποτα από όσα μπορεί να φανταστεί ή να υποθέσει κανείς για εκείνη.
© Φωτογραφία: Ανδρέας Σιμόπουλος. Make Up/Hair: Teo Zografaki (Beehive Artists)
Sui generis τύπος; Το δίχως άλλο. Οχι εξαιτίας της ιδιορρυθμίας ή της εκκεντρικότητάς της – με το χέρι στην καρδιά, μπορώ να διαβεβαιώσω πως ενσαρκώνει με κάθε ικμάδα της έναν κανονικό άνθρωπο. Αλλά διότι με κόπο, σκέψη και πολλές εργατοώρες δουλειάς με τον εαυτό της έχει πετύχει να πορεύεται στη ζωή χωρίς να «πειράζει» τις εργοστασιακές ρυθμίσεις της, αλλά και χωρίς να επιτρέπει στους εξωγενείς – μικρότερους ή μεγαλύτερους – παράγοντες να τις «χακάρουν».
Πέντε Chasers, αλλά μόνο μία γυναίκα ανάμεσά τους. Πώς είναι αυτή η συνθήκη για μια γυναίκα όπως εσείς, που στηρίζει τη συμπερίληψη, την εκπροσώπηση, την ορατότητα;
«Και μάλιστα τις στηρίζω σε όλες τις εκδοχές τους. Από όπου και αν προέρχονται. Οχι μόνο στο ζήτημα φύλου, φυλής ή προσανατολισμού, αλλά στο υπαρξιστικό. Κολακεύομαι που είμαι η μόνη γυναίκα. Δεν το κρύβω. Είναι ωραίο να ξεχωρίζεις.
Το ζήτημα για μένα είναι ότι δεν υπάρχουν πολλές συμμετοχές παικτριών στο τηλεπαιχνίδι. Συνήθως έχουμε τρεις άνδρες και μία γυναίκα. Αυτό είναι το μοτίβο. Νομίζω ότι οι γυναίκες φοβούνται πάρα πολύ την έκθεση. Και αυτό είναι κατάλοιπο κοινωνικό. Είναι ένα στερεότυπο που ακόμα δεν έχει σπάσει. Η γυναίκα ακόμα θεωρείται ένα εύκολο αντικείμενο για έντονη κοινωνική κριτική».
Σας γνωρίζουμε ως «Γυναίκα με τα Μαύρα». Στο παιχνίδι είστε ο εαυτός σας ή έχετε υιοθετήσει έναν ρόλο;
«Είναι ένα αμάλγαμα. Νομίζω ότι με το πέρασμα του χρόνου εγκιβωτίζονται στοιχεία του χαρακτήρα μου μέσα στον ρόλο της Chaser. Για παράδειγμα, έχω ένα ιδιαίτερο χιούμορ, το οποίο δεν θα μπορούσα να το αποκλείσω από αυτή την περσόνα.
Εχω γίνει λίγο ο ρόλος αλλά και ο ρόλος έχει γίνει λίγο η Μαρία. Υστερα από τόσα χρόνια αυτή η περσόνα είναι μέρος της ζωής μου. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά».
«Εκτίθεμαι καθημερινά σε χιλιάδες ανθρώπους και έχω υπάρξει αντικείμενο πολύ σκληρής κριτικής. Με έχουν σταυρώσει στα κοινωνικά δίκτυα».
Θυμάστε το τηλεφώνημα που δεχθήκατε για να πάρετε τη δουλειά;
«Είχα κάνει μια αίτηση συμμετοχής στο παιχνίδι. Ως παίκτρια. Μαζί είχα στείλει και μια συντομευμένη εκδοχή του βιογραφικού μου. Αρεσε το CV μου και μου ζήτησαν να στείλω και μια φωτογραφία μου.
Ο συνδυασμός εικόνας και βιογραφικού τούς οδήγησε στην απόφαση να με δοκιμάσουν ως Chaser. Ηταν τον Οκτώβριο του 2021, στη δεύτερη σεζόν της καραντίνας. Αντιστάθηκα στην αρχή, με την έννοια ότι δεν είμαι τύπος της έκθεσης. Προσέφερα όμως τελικά τον εαυτό μου στην τηλεόραση αμόλυντο, χωρίς ποτέ να περάσω τον σκόπελο της παίκτριας».
© Φωτογραφία: Ανδρέας Σιμόπουλος. Make Up/Hair: Teo Zografaki (Beehive Artists)
Μου λέτε ότι ήσασταν «αμόλυντη» από την τηλεοπτική έκθεση. Τι σας καθοδήγησε να αποδεχθείτε την πρόταση;
«Δεν είχα σχέση με την τηλεόραση, όμως έχω σχέση με τη δημοσιογραφία. Εχω σπουδάσει Επικοινωνιολογία και έχω κάνει το διδακτορικό μου πάνω στην τηλεόραση. Είχα τη θεωρητική κατάρτιση, δεν είχα την πρακτική επαφή. Σκέφτηκα ότι δεν είχα κάτι να χάσω. Είχα εμπιστοσύνη στις γνώσεις μου και είπα στον εαυτό μου “πάμε να το κάνουμε”».
Εκχωρήσατε όμως ένα κομμάτι του εαυτού σας και της ιδιωτικότητάς σας στην τηλεόραση.
«Αυτό είναι αλήθεια. Εκτίθεμαι καθημερινά σε χιλιάδες ανθρώπους και έχω υπάρξει αντικείμενο πολύ σκληρής κριτικής. Με έχουν σταυρώσει στα κοινωνικά δίκτυα. Ενδεχομένως για το φύλο μου. Υπέστην όλο το στερεότυπο του τι “μπορεί” και τι “δεν μπορεί” να κάνει μια γυναίκα».
«Ο χρόνος είναι ο μοναδικός πόρος που δεν μπορεί να αναπληρωθεί. Δεν υπάρχει χρόνος για ταλαιπωρία στην ζωή».
Εκεί δεν έρχεται η απογοήτευση ή η αποθάρρυνση;
«Οχι. Αν είσαι υπέρ της ορατότητας, τότε είσαι και υπέρ της ορατότητας του εαυτού σου. Εχω πολύ ισχυρές χαρακτηρολογικές δομές. Δεν μπορεί να με κάμψει ένα σχόλιο για την εμφάνισή μου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Θα με κάμψει όμως ένα σχόλιο για τον χαρακτήρα μου ή για το εάν φερθώ με λάθος τρόπο σε κάποιον.
Τώρα, αν δεν αρέσω σε κάποιους, δεν μπορώ να κάνω κάτι. Ούτε εμένα μου αρέσουν όλοι».
Στο παιχνίδι τι σας γοητεύει;
«Με ιντριγκάρει η νίκη. Και για μένα δεν είναι δουλειά, είναι χόμπι. Δουλειά έχω. Πρωινή, καθημερινή και πολύ απαιτητική. Το “The Chase” πολλές φορές είναι αποσυμφόρηση από την καθημερινότητα».
Είπατε προηγουμένως για τις ισχυρές χαρακτηρολογικές δομές σας. Πώς τις αποκτά κανείς;
«Η οικογένεια παίζει έναν ρόλο. Ομως η αυτογνωσία είναι ένα μακρύ και δύσκολο ταξίδι. Θέλει σκληρή και καθημερινή δουλειά. Και βοήθεια από ειδικούς.
Οταν υπήρξε περίοδος αμφισβήτησης του εαυτού μου, ο ειδικός ήταν εκεί για να με επαναφέρει στις εργοστασιακές ρυθμίσεις μου. Αγαπώ τον εαυτό μου, αγαπώ τους άλλους ανθρώπους. Δεν έχω το κακό μέσα μου. Είναι στάση ζωής να επιλέγω το καλό και να κοιμάμαι ήσυχη τα βράδια».
© Φωτογραφία: Ανδρέας Σιμόπουλος. Make Up/Hair: Teo Zografaki (Beehive Artists)
Ομως δεν υπάρχουν χιλιάδες περισπασμοί που μας αποσυντονίζουν από το καλό που λέτε;
«Απειροι περισπασμοί. Θυμώνω κι εγώ, αλλά σπάνια. Μου έκανε κακό ο θυμός και τον απέβαλα πολύ συνειδητά. Οπως και τη ζήλια και την κτητικότητα».
Από πότε ξεκίνησε το εσωτερικό ξεκαθάρισμα;
«Νομίζω γύρω στα 20-22 μου χρόνια».
Και τι σας βοήθησε σε αυτό;
«Πιστεύω, η ζωή στο εξωτερικό. Η εμπειρία της ζωής στη Γερμανία και η επιστροφή στην Ελλάδα με βοήθησαν να συνειδητοποιήσω τις επιλογές που έχω και να πορευτώ μαζί τους. Συνειδητοποίησα επίσης ότι όλα αυτά, ο θυμός, η οργή, η ζήλια, η κτητικότητα, βλάπτουν την ψυχική υγεία μου. Μπορεί να ακούγεται απλουστευτική η σκέψη, αλλά δουλεύει».
«Μου πήρε πολλά χρόνια να εγκλιματιστώ ξανά στην Ελλάδα. Επρεπε όμως να βγάλω ρίζες και έψαξα να βρω το πιο εύφορο περιβάλλον για να καρποφορήσω».
Αλήθεια, γιατί γυρίσατε στην Ελλάδα;
«Γύρισα όχι γιατί αγαπούσα την Ελλάδα, αλλά διότι δεν με άντεχε η Γερμανία. Το 2013 οι Ελληνες ήμασταν αποσυνάγωγοι εκεί. Ντρεπόσουν να πεις “εγώ κατάγομαι από αυτή τη χώρα”. Ηταν πολύ έντονη η αντίληψη ότι οι Ελληνες φταίνε που ο γερμανός παππούς δεν παίρνει τη σύνταξη που θα έπρεπε να λαμβάνει».
Και αυτές οι απόψεις υπήρχαν και στον κοινωνικό σας κύκλο;
«Στον ευρύτερο κοινωνικό κύκλο μου, ναι. Αισθανόμουν ότι ήμουν μέρος του προβλήματος. Εννιάμισι χρόνια δεν είχα νιώσει άσχημα στη Γερμανία. Το τελευταίο εξάμηνο ένιωσα ότι έπρεπε να φύγω. Ηταν μια πολύ συνειδητή επιλογή».
Η επιστροφή πώς ήταν;
«Βίαιη. Αλλά δεν έχει νόημα να αντιστέκεσαι στην αλλαγή. Η Ελλάδα βρισκόταν τότε σε βαθιά κρίση. Οχι μόνο οικονομική, αλλά κρίση υπαρξιακή και κρίση αξιών.
Μου πήρε πολλά χρόνια να εγκλιματιστώ ξανά. Επρεπε όμως να βγάλω ρίζες και έψαξα να βρω το πιο εύφορο περιβάλλον για να καρποφορήσω.
Πήγα λοιπόν και σπούδασα στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης και κατόπιν ξεκίνησα μια καριέρα στο υπουργείο Γεωργίας. Μου αρέσει ο πρωτογενής τομέας. Νομίζω ότι επέλεξα σωστά».
© Φωτογραφία: Ανδρέας Σιμόπουλος. Make Up/Hair: Teo Zografaki (Beehive Artists)
Μου μιλήσατε για την υπαρξιακή και ταυτοτική κρίση που περνούσαμε όταν πριν από μια δεκαετία επιστρέψατε στην Ελλάδα. Πιστεύετε ότι έχουμε υπερβεί αυτή την κρίση;
«Οχι. Βρισκόμαστε σε παρατεταμένη κρίση. Απλώς κάθε φορά εμφανίζεται με έναν διαφορετικό μανδύα. Αν ρωτούσαμε τον οποιονδήποτε Ελληνα σε τι επίπεδο βρίσκεται η ευημερία του, δεν νομίζω ότι θα μας απαντούσε θετικά. Αυτό που λείπει είναι η ισορροπία. Αυτή είναι για μένα η απώτατη ευτυχία.
Οι άνθρωποι δεν έχουμε πια χρόνο για πράγματα που αγαπάμε, που μας απελευθερώνουν, που μας κάνουν τελικά ευτυχισμένους. Κλισέ, αλλά πραγματικό».
Για εσάς ποια είναι αυτά τα πράγματα;
«Είναι η μουσική. Πηγαίνω σε όσες συναυλίες μπορώ για να κρατιέμαι φρέσκια και νέα. Είναι το θέατρο, μου αρέσει η επαφή με τον ηθοποιό.
Μου αρέσει ο κήπος μου, τα σκυλιά μου, η θάλασσα. Εχω μεγαλώσει στην Ηλιούπολη και στα νότια προάστια. Με ηρεμεί η θάλασσα».
«Εχω γίνει λίγο ο ρόλος, αλλά και ο ρόλος της Chaser έχει γίνει λίγο η Μαρία. Υστερα από τόσα χρόνια αυτή η περσόνα είναι μέρος της ζωής μου».
Τι παιδί ήσασταν;
«Καλόβολο, ήσυχο, σχεδόν αόρατο κάποιες φορές. Δεν ταλαιπώρησα τους γονείς μου. Ημουν κοινωνικό και περίεργο παιδί. Είχα περιέργεια για πολλά πράγματα. Αναζητούσα απαντήσεις σε ό,τι έπεφτε στα χέρια μου. Κάποιες τις βρήκα, κάποιες τις ψάχνω ακόμα».
Πώς σας φανταζόσασταν τότε;
«Επιτυχημένη».
Δηλαδή;
«Να κάνω καλά μια δουλειά που μου αρέσει. Δεν ήθελα να καταλήξω να κάνω κάτι που δεν θα μου δίνει χαρά για οκτώ, εννιά, δέκα ώρες κάθε μέρα.
Ηθελα λοιπόν να είμαι επιτυχημένη χωρίς να γνωρίζω σε τι. Θα μπορούσα, για παράδειγμα, να είμαι μια επιτυχημένη τραγουδίστρια».
Υπήρχε στη σκέψη σας;
«Ακόμα υπάρχει στη σκέψη μου. Το τραγούδι το θεωρώ θεόπνευστο ταλέντο και μεγάλη εκτόνωση».
© Φωτογραφία: Ανδρέας Σιμόπουλος. Make Up/Hair: Teo Zografaki (Beehive Artists)
Δίνετε την εικόνα ενός ανθρώπου πολύ σίγουρου για τον εαυτό του. Είστε όσο σίγουρη και δυνατή δείχνετε;
«Εμαθα από μικρή να πατάω καλά. Ολοι έχουμε φάει κατραπακιές στη ζωή και όλοι έχουμε πέσει χαμηλά. Αλλά δεν έχεις χρόνο να μείνεις για πολύ εκεί. Σηκώνεσαι.
Ο χρόνος, ξέρετε, είναι ο μοναδικός πόρος που δεν μπορεί να αναπληρωθεί. Δεν υπάρχει χρόνος για ταλαιπωρία στη ζωή. Υπάρχει χρόνος για ισορροπία, καλοσύνη και καλοπέραση, όπως την εννοεί κανείς.
Για να επιστρέψω στην έννοια του επιτυχημένου, για εμένα επιτυχημένος σημαίνει τελικά γερός, ισορροπημένος και παραγωγικός».
Μέσα στα παραγωγικά πλάνα σας βρίσκεται και η πολιτική; Γράφτηκε πρόσφατα ότι σας φλερτάρουν πολιτικά κόµµατα.
«Το φλερτ δεν το έχω δεχθεί ακόμα. Εχει γραφτεί πάντως».
Είναι η πολιτική στη σκέψη σας;
«Ναι. Κυρίως σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Αλλωστε, ασχολούμαι καθημερινά με την ενωσιακή νομοθεσία. Δεν ξέρω εάν θα ήμουν επιτυχημένη, αλλά θα ήμουν συνεπής. Η επιτυχία κρίνεται στο αποτέλεσμα, η συνέπεια όμως είναι συστατικό της επιτυχίας».
Η φωτογράφιση πραγµατοποιήθηκε στο Athènèe Athens (Βουκουρεστίου 9 & Πανεπιστηµίου, Αθήνα).
