Εναν χρόνο μετά την επανεκλογή του, ο Νίκος Ανδρουλάκης καλείται να διαχειριστεί την πίεση που ανεβαίνει στο εσωτερικό του ΠαΣοΚ.

Οι δημοσκοπήσεις δεν δείχνουν την άνοδο που θα φέρει «νίκη στις επόμενες εκλογές, έστω και με μία ψήφο διαφορά».

Την ίδια ώρα, εν όψει και του συνεδρίου, ξεκινούν ζυμώσεις και εκδηλώνονται διαφορετικές στρατηγικές. Σε αυτή τη φάση δεν διακυβεύεται η ενότητα του κόμματος, ούτε αμφισβητείται η απόφαση για αυτόνομη πορεία και αμφίπλευρη διεύρυνση.

Ωστόσο, το ενδιαφέρον όλων στρέφεται στο πώς θα πορευτεί το κόμμα μέχρι τις εκλογές, όπου το ΠαΣοΚ θα χρειαστεί να διαχειριστεί ένα μεγάλο δίλημμα: Αν είναι δεύτερο κόμμα και κληθεί σε συγκυβέρνηση, τι θα απαντήσει; Και αν είναι τρίτο κόμμα, πώς θα διαχειριστεί μια συντριπτική ήττα;

Η δεύτερη θέση

Ο Νίκος Ανδρουλάκης ξέρει καλά ότι βαδίζει σε λεπτή γραμμή και γι’ αυτό όλη η προσπάθειά του δεν είναι να καταγραφεί το ΠαΣοΚ δεύτερο στην κάλπη, αλλά να λάβει τέτοιο ποσοστό ώστε να αλλάξει ο σημερινός συσχετισμός δυνάμεων.

Από την άλλη πλευρά, στελέχη όπως ο Χάρης Δούκας φαίνεται ότι έχουν χαράξει δική τους στρατηγική, ενώ η Αννα Διαμαντοπούλου, παρά τις επιμέρους διαφωνίες που έχει με την ηγετική ομάδα, στηρίζει τη συλλογική προσπάθεια.

Την προηγούμενη εβδομάδα, ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ μετά τις συναντήσεις που είχε με τους Κώστα Λαλιώτη, Κώστα Σκανδαλίδη, Νίκο Σαλαγιάννη, τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Ευάγγελο Βενιζέλο, αλλά και τη σύνθεση της ΚΟΕΣ, έδειξε ότι είναι διατεθειμένος να ανοίξει το παιχνίδι σε όλες τις τάσεις και τις γενιές του κόμματος.

Ικανοποίηση

Παράλληλα, ο ορισμός του Τομέα Επικοινωνίας, που μέχρι πρότινος δεν υπήρχε, καθώς και η Επιτροπή Διεύρυνσης, η οποία θεωρείται θέμα χρόνου να ανακοινωθεί, σηματοδοτούν την προσπάθειά του για εξωστρέφεια, και προσέγγιση ακροατηρίων με τα οποία δεν επικοινωνούσε το ΠαΣοΚ.

Την Πέμπτη στη Βουλή, ο Ν. Ανδρουλάκης εμφανίστηκε μελετημένος και διεκδικητικός στα θέματα εξωτερικής πολιτικής, κάτι που ικανοποίησε την Κοινοβουλευτική του Ομάδα.

Επιπρόσθετα, οι αναφορές του στην εξωτερική πολιτική που εφάρμοσε διαχρονικά το ΠαΣοΚ και στη σύνδεσή του με τον αραβικό κόσμο, θεωρήθηκε από πολλούς ως επιχείρηση να στηθεί ανάχωμα προς τα αριστερά.

Ενα ανάχωμα που έχει ανάγκη το ΠαΣοΚ, ειδικά απέναντι στην απειλή του Αλέξη Τσίπρα.

Αν και η βάση του κόμματος παραμένει «αντιτσιπρική», στελέχη όπως ο Χάρης Δούκας δεν αποκλείουν διάλογο με το κόμμα Τσίπρα, εφόσον ιδρυθεί.  Ο δήμαρχος Αθηναίων δήλωσε ότι «αν έχεις καθαρές θέσεις, δεν φοβάσαι τον διάλογο με τις προοδευτικές δυνάμεις. Να κάνουμε διάλογο και με το κόμμα Τσίπρα».

Ακόμα πιο προχωρημένη προσέγγιση έχει ο Χάρης Καστανίδης ο οποίος προτείνει κοινό ψηφοδέλτιο με όλα τα κόμματα του προοδευτικού χώρου, «ακόμη και με το ΚΚΕ».

Στην κοινωνία

Ο Παύλος Γερούλανος από την πλευρά του ζητεί αξιολόγηση της προσπάθειας που κάνει το ΠαΣοΚ για να διευρυνθεί αμφίπλευρα και ταυτόχρονα επιθυμεί να επικεντρωθεί η Χαριλάου Τρικούπη στο κομμάτι της κοινωνίας που δεν πηγαίνει στην κάλπη να ψηφίσει.

Οι αντίπαλοι του Νίκου Ανδρουλάκη στην περσινή διαδικασία, φαίνεται πως συμφωνούν ότι τα εκλεγμένα όργανα πρέπει να λειτουργούν πιο τακτικά.

Η συζήτηση στο εσωτερικό του ΠαΣοΚ, που τροφοδοτείται κυρίως από την αντιπολιτευτική πτέρυγα, επικεντρώνεται και στο θέμα της επόμενης ημέρας. Ολο και πιο πολλά στελέχη ζητούν από τον κ. Ανδρουλάκη να παρουσιάσει και την κυβερνητική ομάδα του, μετά το κυβερνητικό πρόγραμμα που παρουσίασε στη Θεσσαλονίκη, προκειμένου να έχουν τον χρόνο να κερδίσουν την εμπιστοσύνη της κοινωνίας, κυρίως αυτοί που προαλείφονται για τα υπουργεία Οικονομικών και Εξωτερικών.

Το αφήγημα

Ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ δεν φημίζεται για τις παρορμητικές κινήσεις του και δεν αναμένεται να κάνει βεβιασμένες κινήσεις. Ακολουθεί τη στρατηγική του, στηρίζεται σε μια ομάδα κεντροαριστερών στελεχών και όπως σημειώνει ο εκπρόσωπος Τύπου Κώστας Τσουκάλας «το αφήγημα του Νίκου Ανδρουλάκη είναι συμπεριληπτικό και ενοποιεί όλα τα ιδεολογικά ρεύματα της παράταξης».

Ο χρόνος, όμως, αρχίζει να γίνεται εχθρός.