Τώρα που σβήνει ο θόρυβος για την «Ιθάκη», το βιβλίο του Αλέξη Τσίπρα, μετά τον επικοινωνιακό τυφώνα που εξαπέλυσαν ο ίδιος και οι εκδότες του βιβλίου, μπορούμε επιτέλους να ασχοληθούμε με άλλα ζητήματα που μας αφορούν περισσότερο και άμεσα, όπως ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Σε αντίθεση με τον Τσίπρα που νομίζει ότι έχει τον χρόνο με το μέρος του και πιστεύει ότι έχουμε πάθει συλλογική αμνησία για την περίοδο της καταστροφικής διακυβέρνησής του, η Ουκρανία δεν έχει τον χρόνο με το μέρος της, ούτε εμείς που τη στηρίζουμε έχουμε την πολυτέλεια να παρακολουθούμε αενάως διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό του πολέμου οι οποίες δεν καταλήγουν πουθενά.

Θυμίζουμε ότι οι διαπραγματεύσεις γίνονται μεταξύ ΗΠΑ – Ρωσίας, ερήμην της Ουκρανίας και ερήμην της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Ο Τραμπ έχει μπουχτίσει, «What a mess!» – «Tι χάλι!» λέει συνήθως, όταν ερωτηθεί για την Ουκρανία, και στέλνει για συνομιλίες στο Κρεμλίνο, όπως συνέβη στις αρχές της προηγούμενης εβδομάδας, τον γαμπρό του Τζάρεντ Κούσνερ και τον μεσίτη ακινήτων και συμπαίκτη του στο γκολφ Στίβεν Γουίτκοφ. Δύο ανθρώπους άσχετους με τη διπλωματία, οι οποίοι καλούνται να δώσουν λύση σε μια σύρραξη στην οποία ο επιτεθέμενος, η Ρωσία, δεν κάνει βήμα πίσω, ούτε έχει τέτοια πρόθεση.

Σε πρόσφατη γαλλική δημοσκόπηση (Le Grand Continent, 4/12), σε εννέα χώρες της ΕΕ,  51% των Ευρωπαίων δήλωσαν ότι φοβούνται πόλεμο με τη Ρωσία και 48% ότι θεωρούν τον Τραμπ εχθρό της Ευρώπης. Θα είχε ενδιαφέρον να περιλαμβανόταν και η Ελλάδα στις χώρες της δημοσκόπησης. Γιατί, σύμφωνα με την έρευνα του αμερικανικού Pew Center (Ιούνιος 2025), το 38% των Ελλήνων έχουν μάλλον θετική ή θετική γνώμη για τη Ρωσία.

Σημαντικό μέρος της ελληνικής κοινής γνώμης φαίνεται ότι δεν μπορεί να αφήσει πίσω της την παλαιά συμπάθεια για το ρωσικό «μεγάλο ξανθό γένος» και δεν δείχνει να ανησυχεί για τον κίνδυνο που αποτελεί η σημερινή Ρωσία του Πούτιν για την ευρωπαϊκή ήπειρο.

Ούτε δείχνει να την απασχολεί ιδιαίτερα η έλλειψη ηγεσίας της ΕΕ στο ζήτημα της Ουκρανίας, παρότι σε συντριπτικό βαθμό οι Ελληνες νιώθουν Ευρωπαίοι. Τι θα έπρεπε άραγε να συμβεί για να μας απασχολήσει σοβαρά το Ουκρανικό; Σίγουρα, πάντως, όχι ακόμη μία επικοινωνιακή καταιγίδα για το βιβλίο ενός πρώην πρωθυπουργού, που στον πόλεμο της Ουκρανίας «είναι με τον άνθρωπο».