To «no way» του Κίναν Έβανς συντάραξε το ΣΕΦ, διαπέρασε τηλεοπτικούς δέκτες και ηχεία, κοκκάλωσε τους πάντες. Ναι, οι σοβαροί τραυματισμοί είναι μέρος της σκοτεινής πλευράς του αθλητισμού. Αυτοί που συνθλίβουν την ψυχολογία των παικτών και υπογραμμίζουν τη «θυσία» του εαυτού τους. Όταν όμως το κακό επαναλαμβάνονται με τέτοια συχνότητα, όπως στην περίπτωση του Αμερικάνου γκαρντ του Ολυμπιακού, τα όρια της ατυχίας, της μοίρας ή και της ιατρικής εξήγησης ξεπερνιούνται.
Επιστρέφοντας σε παιχνίδι της Euroleague μετά την ενδέκατη ημέρα του Απριλίου του 2024, ο Κίναν Έβανς άντεξε στο παρκέ για συνολικά 121 δεύτερα. Γυρίζοντας το πόδι του χρειάστηκε τη βοήθεια των συμπαικτών του για να αποχωρήσει, με δάκρυα στα μάτια, εκτός παρκέ. Η δεύτερη ρήξη αχίλλειου τένοντα προτού συμπληρωθούν τρία χρόνια από την προηγούμενη (Ιανουάριος 2023), ενόσω στο μεσοδιάστημα είχε υποστεί και μια ρήξη επιγονατιδικού συνδέσμου, τον έφτασε στα όρια της σωματικής και πνευματικής κατάρρευσης. Άπαντες, συμπαίκτες ή αντίπαλοι, συγκλονίστηκαν από το δράμα του 29χρονου.
«Την πρώτη φορά το αποδέχθηκα, η δεύτερη ήταν τόσο απροσδόκητη»
Ό,τι ακριβώς είχε υποστεί συμπατριώτης του Κλέι Τόμπσον στην ίδια ηλικία λίγα χρόνια νωρίτερα. O σήμερα 35χρονος περιφερειακός των Ντάλας Μάβερικς και τέσσερις φορές πρωταθλητής του NBA με τους Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς έχει μιλήσει δημοσίως για τις «πιο σκοτεινές ημέρες» της ζωής του. Τρεις λέξεις με τεράστια δύναμη.
«Δεν μπορώ να πω ψέματα, ήταν δύσκολο να το χωνέψω», παραδεχόταν το 2021, έχοντας καταφέρει να βγει από τη μαύρη τρύπα που για καιρό τον ρουφούσε. «Την πρώτη φορά το αποδέχθηκα. Αγώνας πρωταθλήματος, πέντε διαδοχικοί τελικοί, συμβαίνουν διάφορα. Η δεύτερη ήταν τόσο απροσδόκητη. Ένιωσα χάλια, διότι αγαπώ το τόσο πολύ το μπάσκετ, είναι πηγή ζωής απ’ όταν ήμουν παιδί. Αυτή ήταν μια μεγάλη δοκιμασία για την ψυχική υγεία μου» ομολογούσε με σθένος ο Τόμπσον.
Ο σπουδαίος σουτέρ είχε τραυματιστεί αρχικά στο έκτο παιχνίδι των NBA Finals του 2019. Οι Γουόριορς γνώριζαν την ήττα (114-110) και μαζί έχαναν τον τίτλο (4-2) από τους Ράπτορς, αλλά αυτό ήταν το λιγότερο για τον «splash brother» του Στεφ Κάρι. Στο ανώτερο – τότε – σημείο σπουδαίας καριέρας του, στα 29 του, ο Καλιφορνέζος σουτέρ είχε προσγειωθεί άσχημα στο παρκέ και είχε γυρίσει το πόδι του με συνέπεια να κόψει τον πρόσθιο σύνδεσμο του αριστερού γονάτου. Είχε επιστρέψει κι εκτελέσει τις ελεύθερες βολές από το κερδισμένο φάουλ στον αιφνιδιασμό, αλλά αποχώρησε οριστικά αμέσως μετά.
Οι «πολεμιστές» φρόντισαν να δείξουν ότι τον υπολογίζουν, ότι τον νοιάζονται και μία ημέρα πριν από την επέμβαση τού έδωσαν ένα νέο συμβόλαιο. Το ιατρικό πρωτόκολλο όριζε την επιστροφή του τον Σεπτέμβριο του 2020. Άρχισε να προπονείται κανονικά, πίστεψε ότι όλα ήταν πλέον πίσω του. Αισθανόταν ξανά δυνατός.
Ρήξη αχίλλειου πάνω στη ρουτίνα του
Ως την 20η Νοεμβρίου του ίδιου έτους. Τετάρτη ήταν. Η προπόνηση δεν κύλησε καλά, αν και ακολουθούσε απλώς τη ρουτίνα του, τίποτα περιττό ή υπερβολικό εκείνη τη στιγμή. Υποβλήθηκε σε μαγνητική τομογραφία, η οποία φανέρωσε την οδυνηρή πραγματικότητα. Ρήξη αχίλλειου τένοντα ήταν η διάγνωση. Ο κόσμος του κατέρρευσε αυτομάτως. «Έχει δύναμη θέλησης, αλλά είναι μια δύσκολη μέρα για τον ίδιο. Πονάει» δήλωνε ο GM της ομάδας, Μπομπ Μάγερς επιχειρώντας να εκφράσει τη συντριβή του Τόμπσον.
Δεν ήταν ένας απλός τραυματισμός, απαιτήθηκε άλλο ένα χειρουργείο. Έκανε έκτοτε τεράστια προσπάθεια να ισορροπήσει με το «μέσα» του. Του είχαν υποσχεθεί από το ιατρικό επιτελείο ότι η φύση του τραυματισμού είναι τέτοια που θα καταφέρει να παίξει ξανά. Ότι ο κόσμος δεν σταματήσει να γυρνά, ότι η καριέρα του θα συνεχιστεί. Όφειλε πρώτα απ’ όλα ο ίδιος να το υιοθετήσει την ιδέα, να μην αφεθεί στη δίνη. Ίσως στην πορεία υπερέβαλε. Το πισωγύρισμα ήταν αναπόφευκτο.
Τα παραπάνω κιλά και οι 941 ημέρες
Έχει εξομολογηθεί ότι ο ενθουσιασμός και η ανυπομονησία του «νόστου» μεταξύ των δύο τραυματισμών τον παρέσυραν. Δούλευε με όρεξη στο θεραπευτήριο και στο γυμναστήριο, αλλά όχι πάντα με τον καταλληλότερο τρόπο, όχι βήμα βήμα. Ορισμένες φορές χωρίς ιατρική επίβλεψη, ήταν απρόσεκτος. Τον χειρουργό του δεν τον έβλεπε όσο επέβαλε η συνθήκη.
Μολονότι δυνάμωνε μυϊκά, το βάρος του ξέφυγε. Έφτασε να ζυγίζει 102 κιλά. «Ένα βάρος μεγάλο για σούτινγκ γκαρντ του επιπέδου μου» αναγνώριζε εκ των υστέρων ο Τόμπσον, καταλαβαίνοντας ότι μάλλον είχε βιαστεί ακόμη και να πιάσει μπάλα, να μπει στο 5 εναντίον 5. Σύμφωνα με τον ίδιο, θα έπρεπε να ήταν σίγουρα 3-4 κιλά ελαφρύτερος. Όπως και να μην «τρέξει» να γυρίσει σε φουλ προπόνηση πριν από την ώρα του. «Δεν ξέρω αν ήταν η σωστή κίνηση, μπορεί να κόστισε. Προσπαθώ να μην το σκέφτομαι πολύ» τόνιζε πλημμυρισμένος με ενοχές.
Ήταν κι αυτός ένας παράγοντας που εκτόξευσε τον χρόνο επανόδου του μετά τον δεύτερο σοβαρό τραυματισμό. Ουδείς ήθελε να ρισκάρει το οτιδήποτε, ουδείς ήθελε να πιέσει μια τόσο εύθραυστη ψυχολογικά ιδιοσυγκρασία. Αναπόφευκτα η μία χρονική καθυστέρηση διαδεχόταν την άλλη.
«Έμαθα τουλάχιστον κάτι από όλο αυτό», θα έλεγε επίσης ο Τόμπσον εν μέσω μαραθώνιας αποκατάστασης. Να προστατεύει τον εαυτό του, να δίνει σημασία στον Κλέι πάνω απ’ όλα. Πέρασε αρκετός καιρός ωσότου γυρίσει. Έμεινε εκτός όλη τη σεζόν (2020-21). Δεν ήταν ο φόβος που τον κρατούσε πίσω. Ήταν η συνειδητοποίηση και ωριμότητα του τι μπορεί να επαναληφθεί αν πρεσάρει το σώμα του, διότι δεν ήταν ακριβώς ο ίδιος. Ούτε είχε πια το «λαστιχένιο» κορμί ενός αδάμαστου 20άρη.
Αθροίστηκαν 30 μήνες μέχρι να βρεθεί ξανά σε αποστολή των Γουόριορς. Την 9η Ιανουαρίου του 2022 την είχε κυκλώσει από καιρό στο ημερολόγιό του. Μετρούσε μία προς μία τις 941 ημέρες από το τελευταίο παιχνίδι του. Αγωνίστηκε 20 λεπτά, σκόραρε 17 πόντους, οι Γουόριορς νίκησαν τους Καβαλίερς.
Η σειρά του Κίναν Έβανς
Η τύχη τού ‘χε φερθεί απαίσια, αλλά σιγά σιγά έδιωξε την κολλημένη σκουριά από πάνω του. Αλλά κυρίως από «μέσα» του. Σήμερα, σχεδόν 4 χρόνια από την επιστροφή του στη δράση, δεν είναι σίγουρα το ίδιο κορμί, ο ίδιος παίκτης. Κι αν παρόλα αυτά έρχεται πλέον από τον πάγκο, ως παίκτης του ροτέισον στους Ντάλας Μάβερικς απέχοντας αρκετά από το πρότερο στάτους του, αγωνίζεται γιατί ποτέ του δεν αφέθηκε να τον «πνίξουν» τα σκοτάδια του.
Τώρα είναι η σειρά του Κίναν Έβανς να τα καταφέρει. Ήδη έγραψε ότι μπορεί να μην κατανοεί το γιατί του συνέβη πάλι και ότι «δεν θέλω να βασανίζω τον εαυτό μου προσπαθώντας να το καταλάβω». Αντιθέτως είναι «ώρα να σκύψω το κεφάλι και να επιστρέψω στη δουλειά», προτιμώντας να «ελέγχω ό,τι μπορώ να ελέγξω».
