Το χθεσινό συλλαλητήριο για τα Τέμπη αποτελεί μια τομή στο μεταπολιτευτικό σώμα, το εύρος και η δυναμική της οποίας μένει να φανεί˙ πιθανόν συντομότερα και από όσο πιστεύουμε: κάτω από την πίεση που έχει δημιουργήσει η άνευ προηγουμένου συμμετοχή στο συλλαλητήριο αλλά και η δημοσιοποίηση του πορίσματος του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, την επομένη εβδομάδα θα συζητηθεί το αίτημα του ΠαΣοΚ για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής για τον Χρήστο Τριαντόπουλο, θα διεξαχθεί η προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για τα Τέμπη και ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει προαναγγείλει ότι θα καταθέσει πρόταση δυσπιστίας.
Η παρουσία ενός τόσο μεγάλου και ετερόκλητου πλήθους σε ένα ειρηνικό συλλαλητήριο, που έπαψε να είναι τέτοιο με ευθύνη της ΕΛΑΣ και του επιχειρησιακού σχεδιασμού της, σχηματίζει μια ασυνέχεια στη ροή του τρέχοντος πολιτικού χρόνου. Αν και δεν υπάρχουν ασφαλείς εκτιμήσεις, είναι εύλογο να πούμε ότι στην Αθήνα και τις υπόλοιπες πόλεις της χώρας βρέθηκαν περισσότεροι από ένα εκατομμύριο πολίτες.
Μετά από χρόνια Airbnb ομοιομορφίας, το κέντρο της Αθήνας ταρακουνήθηκε από το παράλληλο σύμπαν των hip εστιατορίων και των κριτικών στο tripadvisor. Οι εμπειρίες του city break δεν ήταν διαθέσιμες προς κατανάλωση. Οι καταστηματάρχες κατέβασαν ρολά και φρόντισαν να αφήσουν πάνω τους μηνύματα για τη σημερινή συγκέντρωση: από τα αναμενόμενα «σε ένδειξη σεβασμού και πένθους για τα θύματα των Τεμπών» μέχρι πιο απρόσμενα όπως το χαρτί με τη λέξη «Δικαιοσύνη» που βρισκόταν σε κάθε κλειστό κατάστημα δανικής αλυσίδας υποδημάτων. Ακόμα και οι μουσικοί του δρόμου είχαν τη συμβολή τους, όπως εκείνη η κοπέλα που έπαιζε σε μια κλαβινόβα το θέμα του Matrix την ώρα που χιλιάδες κόσμου ανηφόριζαν την Ερμού προς το Σύνταγμα. Έστω και για λίγες ώρες, τα συνθήματα σκέπασαν τον ήχο από τα ροδάκια των αποσκευών που σέρνουν οι τουρίστες.
«Και τώρα τι;». Το ερώτημα απασχολεί πρωτίστως την κυβέρνηση, η οποία είχε την πρωτοκαθεδρία στην πλαισίωση της δημόσιας συζήτησης για τα Τέμπη».
Στα χρόνια που έρχονται δεν πρόκειται να θολώσει ή να σβήσει η ανάμνηση ότι μια Παρασκευή του Φεβρουαρίου του 2025, άνθρωποι από ετερόκλητες ηλικιακές, πολιτικές και κοινωνικές ομάδες, οι γονείς με τα καροτσάκια, οι μαθητές όλων των βαθμίδων με τα αυτοσχέδια πλακάτ τους, σύλλογοι και σωματεία με διεκδικήσεις ευρύτερες αλλά και άτομα που κατέβαιναν για πρώτη φορά σε πορεία συντονίστηκαν μέσα στον παλμό μιας ιστορικής στιγμής.
«Και τώρα τι;». Το ερώτημα απασχολεί πρωτίστως την κυβέρνηση, η οποία είχε την πρωτοκαθεδρία στην πλαισίωση της δημόσιας συζήτησης για τα Τέμπη: η πραγματικότητα κοβόταν παρουσία πελάτου και αλεθόταν στη μηχανή του μιντιακού κιμά. Και κάπως έτσι, έκανε πως δεν έβλεπε τον Ελέφαντα στο δωμάτιο που είχε να κάνει με τη μη απονομή της δικαιοσύνης και το προσβλητικό και χυδαίο ξεχαρβάλωμα του Κράτους Δικαίου.
Δεν έβλεπε τον έναν Ελέφαντα μέχρι που εμφανίστηκαν ένα εκατομμύριο Ελέφαντες στο Σύνταγμα και πλέον δεν μπορεί να κάνει ότι δεν τους βλέπει. Το κυβερνητικό επιτελείο έχει μείνει χωρίς χαρτιά στα χέρια -ειδικά τώρα που έχει ήδη βγάλει όλους τους δήθεν «άσσους» από το μανίκι του: άλλαξε 3-4 φορές «γραμμή» για τη διαχείριση της υπόθεσης των Τεμπών, απείλησε, απαξίωσε, λοιδόρησε, εκφόβισε, πατρονάρισε.
Ακόμα και η χθεσινή δημόσια τοποθέτηση του Πρωθυπουργού στο Facebook, την ώρα που οι συρμοί του μετρό αναχωρούσαν γεμάτοι από τους τερματικούς σταθμούς με κατεύθυνση το Σύνταγμα, ήταν μία ακόμα αποτυχημένη απόπειρα επιβολής συγκεκριμένων ερμηνειών για την αντίδραση των πολιτών. Το κυριότερο: αδυνατούσε να ακολουθήσει τις εξελίξεις -πολλοί θα τη διάβασαν στο feed τους και λίγο αργότερα θα φώναξαν «Δολοφόνοι» ή «Παραιτήσου».
Παραφράζοντας τον Υπουργό Επικρατείας, ένα post που δεν «γέρασε» καλά είναι ένα πολύ μικρό ζήτημα μπροστά σε μια κοινωνικά απονομιμοποιημένη κυβέρνηση που αδυνατεί να ορίσει τη συζήτηση για τη μεγαλύτερη πολιτική κρίση που έχει κληθεί να αντιμετωπίσει.
